วนเวียนว่ายเวิ้งว้าง...เหมือนค้างฝัน ให้เหหันโหยหา...คราคิดถึง คงครวญคร่ำครุ่นคิด...จิตคนึง ใจเจ้าจึงเจ็บจำ...ช้ำฤดี นั่งนิ่งนึกแนบเนา...ครั้งเก่าก่อน แอบออดอ้อนอุ่นไอ...กลับหน่ายหนี ชีพชนม์ชายชอกช้ำ...ย้ำชีวี สิ้นศักดิ์ศรีเสียสูญ...อาดูรใจ เก็บกล้ำกลืนกอดก่าย...มิคลายเศร้า แปลบเปลี่ยวเปล่าปลดปลง...ลงไม่ไหว แต่ตรึกตรองตรอมตรม...ข่มฤทัย น้ำนองนัยเนตรนาน...ร้าวรานทรวง เลยเร่ร่อนร้อนรน...หวังค้นพบ ก็เกลื่อนกลบกลับกลาย...มิวายหวง ยิ่งยื้อยุดยึกยัก...ในรักลวง ห่างหายห้วงโหยหา...ฤาอาลัย สาปส่งสิ่งโศกเศร้า...ที่เราทน ไม่มีหม่นหมองมา...อีกคราไหน รักแล้วร้าวรานรอน...ค่อยสอนใจ หมายมีใหม่มุ่งมาด..อีกชาติเอย
7 ธันวาคม 2547 22:34 น. - comment id 384695
นานจังค่ะ
7 ธันวาคม 2547 22:37 น. - comment id 384699
ชาตินี้ไม่ได้เหรอค่ะพี่ต่อไม่อยากรอชาติหน้าค่ะคิกๆๆกลัวไม่ได้เกิดอ่ะค่ะคิกๆๆ คิดถึงเสมอค่ะ
7 ธันวาคม 2547 22:59 น. - comment id 384726
นานไปมั๊ยคะเนี่ย
7 ธันวาคม 2547 23:12 น. - comment id 384740
นานไปไหมคะ............... ชาติ ดีกว่าน้านะนะนะนะ
8 ธันวาคม 2547 01:49 น. - comment id 384843
ร้อนรนรอล่วงแล้ว พี่แก้วจ๋า ให้ห่วงหาหดหู่ พี่รู้ไหม เหนื่อยหน่ายหนอหน่อเนื้อ..น้องเบื่อใจ ดุจเดือนได้ดับดวง คือบ่วงกรรม...*** คอยถึงชาติหน้าเชียวหรือ.. เคลียคิวชาตินี้ไม่จบหรือไร.. งั้นไม่เจอดีกว่า ขี้เกียจเกิดใหม่แล้ว เบื่อเจ้าค่ะ... สวัสดีค่ะ
8 ธันวาคม 2547 07:12 น. - comment id 384888
แวะมาอ่าน
8 ธันวาคม 2547 07:13 น. - comment id 384890
แวะมาอ่าน
8 ธันวาคม 2547 10:32 น. - comment id 384947
แวะมาอ่านงานดีมีคุณภาพอีกแล้วครับท่านเร จิ๊จิ๊ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
8 ธันวาคม 2547 12:57 น. - comment id 385009
อิอิ..... ขอลงความเห็นเหมืนพี่ปรายค่ะ 55 แวะมาทักทายนะคะท่านเร เพราะเหมียลเดิมเจ้าค่ะ
8 ธันวาคม 2547 13:10 น. - comment id 385017
^_^ อิอิ ชาติหน้าจะได้เกิดหรือเปล่ายังไม่รู้เลย555 ความจริงชาตินี้ก็ยังไม่สายไม่ใช่เหรอคะคุณเรไร รักรอนร้าวเร่าร้อน ตอนแรกพบ เก่ากลายกลบกลับกร่อน เมื่อตอนสาย จำเจ็บใจจรจาก พรากเดียวดาย ให้เหือดหายหดหู่ ขาดคู่ครอง
8 ธันวาคม 2547 15:40 น. - comment id 385076
เขียนได้ดีงดงามครับเล่นอักษรดีจังเลย แก้วประเสริฐ.
8 ธันวาคม 2547 16:43 น. - comment id 385103
แม้เนิ่นนาน ผ่านผัน จะรอหา แม้เวลา ล่วงลิบ คล้ายหยิบฝัน จะตั้งจิต มั่นคง รอวันนั้น จะกี่กัปล์ ชั่วกัลป์ ฉันรอเธอ รักแท้มั่นคงเสมอค่ะ กลอนเพราะจังอะ แวะมาเยี่ยมค่ะ
8 ธันวาคม 2547 20:44 น. - comment id 385215
ชาติหน้าก็ชาติหน้า กลอนดีจัง แวะมาเยี่ยมค่ะ
8 ธันวาคม 2547 23:45 น. - comment id 385354
แม้ชาตินี้ มิได้รัก จากใจเจ้า ข้าจะเฝ้า พยายาม ตามใฝ่หา ทุกทุกชาติ มิยอมขาด กัลยา ไม่รักข้าฯ เพียงเห็นหน้า ก็ยังดี .................................................. แนวนี้ ไปไม่ค่อยไหว ออกลิเกเรื่อย ..................................................
9 ธันวาคม 2547 09:57 น. - comment id 385484
คุณ เพียงพลิ้ว ไม่นานเกินจะรอ แต่ถ้าไม่อยากรอคงนานเกิน ขอบคุณครับ คุณ เพราะรัก เคยฟังเพลงนี้หรือเแล่า เพลงเก่าตอนเขียนได้ยินเพลงนี้พอดี ชาตินี้ที่รัก เราคงรักกันไม่ได้ ..ฯ ขอบคุณครับ คุณ ว่าน ผมก็ว่านานไปน่ะ ขอบคุณครับ คุณ ดาหลา ชาตินี้ ไม่ไหว ใจมันท้อ ไปขอต่อ ภพหน้า ถ้าจะสาย จึงขื่นข่ม ร้าวระบม จนตรมตาย ครั้งสุดท้าย หายไป เมื่อไม่นาน ขอบคุณครับ คุณ กอกก ชายชอกช้ำชดใช้ ในชาตินี้ นึกแหนงหนีนั่งนิ่ง ไม่ติงไหว วนเวียนหวังวอดวาย ทั้งกายใจ คิดครวญใคร่คำคน จนตัวตาย ขอบคุณครับ คุณ ผลิใบฯ ขอบคุณครับที่แวะมา ท่านขุน ไกลก็ไกลไกลกัน ฉันก็เก้อ เพียงพร่ำเพ้อพังพินทร์ จนสิ้นฟ้า น้ำเนตรนองนวลหนี พี่ไคลา ว่าเหว่ว้าหวังวาย มลายลง ขอบคุณครับ คุณ สาวดำฯ ขอบคุณคร๊าบบบบบ คุณ คนเมืองลิง รักรุมเร้าร้อนรน หม่นดวงจิต แค่ครุ่นคิดคร่ำครวญ คงหวนไห้ เกิดกำกวมกรรมเก่า เราหรือไร จึงจำใจเจ็บจน อยากพ้นกรรม ขอบคุณครับ คุณ แก้วประเสริฐ ล้อเล่นเรียงร่วมร้อย ถ้อยคำหวาน ตกต้นตาลตาตั้ง เพราะหวังลิ้ม เจ็บจนจุกจำใจ อยากได้ชิม ก็กรุ้มกริ่มเก็บกิน จรสิ้นใจ ขอบคุณครับ คุณ มัดหมี่ นานเนิ่นนานนึกใน ใจร้องขอ เรารั้งรอร้าวราน พาลไม่ไหว กายกลืนกล้ำกรรมเก่า เศร้าหัวใจ ดวงแดได้ดื่มด่ำ ความช้ำตรม ขอบคุณครับ คุณ ชาติกานต์ เปลี่ยนไปเป็นปลดปลง ตรงชาตินี้ ไม่มองมีหมายมั่น ให้หวั่นไหว รักลาร้างร่วงโรย ระโหยใจ เลยล่วงไหลลืมรัก ที่มักตรม ขอบคุณครับ คุณ เมจิก คาบค้ำคนคู่เคียง เสียงหัวเราะ ยังยิ้มเย่ะเย้ยหยัน กันอยู่ได้ ไม้ไม่มีมองเมิน กันเกินไป ป่ายปีนไปโปรดปราณ ที่คานทอง 5555 ขอบคุณครับ
11 ธันวาคม 2547 11:57 น. - comment id 386475
ถึงแม้จะไม่ค่อยได้มาเยี่ยม แต่ยังคงรักที่นี่เหมือนเดิมนะคะ อิ อิ แวะมาทักทายเพื่อนไทยโพเอมค่ะ อิ อิ แม้วันนี้ฉันจะอยู่ไกล แต่ความห่วงใยยังมีให้เสมอ แม้วันนี้เราไม่ได้เจอะเจอ รู้ไว้นะเธอ เธอคือที่หนึ่งเสมอในใจ..