เสียงเขาสั่ง ดังมา ก้มหนัารับ เร่งขยับ เก็บของ แล้วร้อง..จ๋า ถูบ้านเสร็จ พับผ้าแล้ว นะแก้วตา จะรีบมา ทำกับข้าว ให้เจ้ากิน ใช่เกรงขาม ความรัก รู้จักผ่อน จะกิน-นอน ใช้ศาสตร์ อย่าขาดศิลป์ อยู่ร่วมกัน หรรษา เป็นอาจินต์ สั่งเสียงสิ้น เสแสร้ง แสดงตาม สั่งเพียงคำ ทำแกง เขียวหวานไก่ พี่เกรงใจ วาจา มิกล้าถาม ไข้หวัดนก เออ.นะ ยังตะกลาม..เออ.นะ ควรเลี่ยง.คำแทนมีหลายคำ.. แม้ครั่นคร้าม แย้งพธู กลัวหูยาน ไปตลาด จับจ้อง ซื้อของสด ผักทั้งหมด สดตลอด ต้องปลอดสาร เลือกเนื้อไก่ เจ้าประจำ อย่างชำนาญ แล้วซมซาน หิ้วเคลื่อน กลับเรือนเรา ทั้งมะพร้าว เครื่องปรุง พะรุงพะรัง ก็แค่หวัง ถูกใจ งามเฉลา ถึงเรือนย่อง ใช้เสียง เพียงเบาเบา รบกวนเขา หวาดเสียว ประเดี๋ยวซวย โถแม่คุณ นอนสบาย น้ำลายยืด เสียงกรน.ครืด โฉมตรู ยังดูสวย ย่องเข้าครัว ยิ้มขำ ท่าสำรวย เขามิช่วย ก็ไม่ลุ้น จะจุนเจือ .ลุ้น..คำใหม่ควรเลี่ยง คั้นกะทิ แยกแยะ หัวและหาง เอาไก่ล้าง เลาะกระดูก อย่าให้เหลือ ค่อยค่อยแล่ แช่น้ำส้ม ผสมเกลือ แกงแล้วเนื้อ นุ่มขาว สิ้นคาวคลอ หยิบครก.วาง คว้าสาก ลำบากแล้ว เสียงจะแว่ว กวนใจ เจ้าไหมหนอ เอาผ้ารอง ครกตั้ง มิรั้งรอ ตอนตำขอ หลบละ อันตราย ลูกผักชี คั่วไฟอ่อน ตำก่อนหน้า ลูกยี่หรา ตะไคร้ตำ ละเอียดหาย ผิวมะกรูด กะปิ-ข่า ตำสบาย สูตรที่หมาย หนึ่งช้อนโต๊ะ โปะตำเทียว หอมห้าหัว กระเทียมสอง ครรลองรู้ พริกขี้หนู ดูความเผ็ด เม็ดสีเขียว รากผักชี สองช้อนโต๊ะ อย่าลืมเชียว อ้อ ประเดี๋ยว พริกไทย.ลืมไปเรา สักสิบเม็ด เสร็จผสม งมกระหน่ำ ตำตำตำ นึกแต่ ใบหน้าเขา เสียงออกดัง เนื้อเย็น ไม่เห็นเงา ถ้าโดนเผา จะฟื้น ตื่นไหมเธอ คงเพราะกรรม ทำไว้ แต่ปางก่อน เอาแต่นอน บังอร นอนเสมอคำซ้ำ.นึกถึงเพลงของอัสนี-วสันต์..ควรเลี่ยง.. บุญหรือกรรม บรรจบ ให้พบเจอ แต่ก็เผลอ รักและยอม ถนอมใจ ตำน้ำพริก ได้ที่ พอดีแล้ว นึกถึงแนว ปรุงแกง แสดงไหว หัวกะทิ แบ่งกึ่ง เอาตั้งไฟ แล้วเคี่ยวให้ แตกมัน เป็นขั้นตอน เอาน้ำพริก ลงผัด กลิ่นจัดฉุน ปลุกแม่คุณ เดินเซ เร่มาสอน ท้าวสะเอว ยุ่งยาก แม่ปากบอน ต้องวิงวอน เสียงระห้อย แม่ถอยไป น้ำตาลปิ๊บ หนึ่งช้อน ควรอ่อนหวาน แค่ประมาณ หวานปะแล่ม แหลมมิไหว ใบมะกรูด น้ำปลา ปรุงตามใจ แล้วเอาไก่ ลงผัด จงหัดจำ หางกะทิ คั้นแบ่ง แจงไว้เผื่อ พร้อมมะเขือ ใส่ตาม นะงามขำ ฝาปิดไว้ กันมะเขือ เนื้อจะดำ พอเดือดซ้ำ ได้ที่แล้ว นะแก้วตา หัวกะทิ อีกกึ่ง พึงต้องใส่ ราดหน้าไป โรยอีกที พริกชี้ฟ้า แล้วอย่าลืม ต้องใส่ ใบโหระพา ตามตำรา เชิญยุพิน กินแล้วนอน สอนหูซ้าย ทะลุ ออกหูขวา เหนื่อยระอา แม่ศรีเรือน เกลื่อนคำสอน นึกข้างใน ใจสยบ พบบังอร ขืนยอกย้อน ออกเสียง คงเสี่ยงตาย..@ วันนี้ได้ออกไปส่ง ซี.ดี.ให้กับทุกท่าน ที่แจ้งที่อยู่มาแล้ว.. ถ้าหลายวัน มิได้รับ กรุณา แจ้งให้ทราบด้วย.. สำหรับท่านที่ต้องการตอบแทนน้ำใจ..ขอเรียนไว้ว่า.. ซาบซึ้งในน้ำใจที่มอบให้กัน..และจะเก็บความรู้สึกนั้น.. ดำรงเป็นมิตรภาพที่บริสุทธิ์ ตลอดไป เป็นบทกลอนดีๆ ความฝันที่สวยงาม เมื่อได้อ่าน..ผมก็มีความสุขแล้ว และขอรับไว้เพียงเท่านั้นขอบคุณอีกครั้งครับ สำหรับการศึกษาเพิ่มเติม..ลองไปที่.www.thaipoet.org/ สวัสดีครับ..ขอให้ทุกท่านมีความสุข..
7 ธันวาคม 2547 14:16 น. - comment id 384351
555555555555 อย่างเดียว อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง ฮ่า ๆ ๆ ๆ
7 ธันวาคม 2547 14:44 น. - comment id 384359
แอบมานะคะ ..... ต้องแอบค่ะเพราะการบ้านไม่ได้ส่ง ครูค่ะ การบ้านสาวดำ 4 บท ขอตอรองได้ป่ะค่ะ เอาแบบเท่าที่ความสารถสาวดำ จะทำได้นะคะ ขอบคุรล่วงหน้าค่ะครู อิอิ
7 ธันวาคม 2547 14:52 น. - comment id 384362
เขียนได้น่ารักมาก ตลกดี ชอบๆๆ
7 ธันวาคม 2547 15:03 น. - comment id 384366
อะน่ะ เดี๋ยว โดนไม้มะยมตัวเองน่ะครับ มีการออกตัวก่อนด้วย อิอิอิ เรื่องแบบนี้น่ะครับ ผมมีตัวอย่างถ้าเป็นผมน่ะ ผมตวาดคำเดียวเงียบไปเลย .... ครับผม ....
7 ธันวาคม 2547 15:21 น. - comment id 384369
ไม่ยักรู้ว่าท่านผู้เฒ่าฯทำครัวเก่ง....... ***แวะมาเยี่ยมครับ
7 ธันวาคม 2547 16:05 น. - comment id 384383
น่ารักจังค่ะ สงสัยว่าต้องเรียนทั้งเขียนกลอนและทำอาหารค่ะ ขอบคุณนะคะ
7 ธันวาคม 2547 16:06 น. - comment id 384384
แอบย่องมา...(ประมาณกันกะสาวดำ-รำพัน) การบ้านไม่ส่ง มีหวังโดนไม้มะยมแน่ๆ.... คุณครูทำกลับข้าวท่าจะเก่งเน๊อะ... รักษาสุขภาพด้วยค่ะ.... ^__^...............
7 ธันวาคม 2547 16:24 น. - comment id 384399
เห็นผู้เฒ่า หัวปั่น ฉันหัวเราะ น้ำลายเสาะ ยิ้มงาม เข้าไปหา ขอทัพพี อื้ออออขอช้อน ดีกว่าค่ะ ขอชิมหละ อ้าว..ลิ้นพอง มันร้อนจัง เห็นผู้เฒ่าทำกับข้าว มัดหมี่หิวจังอะ ขอทานด้วยคนนะคะ แวะมาเยี่ยมค่ะ
7 ธันวาคม 2547 16:59 น. - comment id 384417
อร่อยจัง
7 ธันวาคม 2547 17:42 น. - comment id 384454
^_^ อิอิ ครูขาน่ารักจังเลยค่ะ อยากได้พ่อครัวแบบนี้บ้างอ่ะค่ะ จะหาได้แถวไหนเนี่ย อิอิ
7 ธันวาคม 2547 18:58 น. - comment id 384482
เอาเรื่องจริงของเมกมาเขียนเหรอครับท่านอาจารย์ ฮิๆๆ ปู๊ชายไทยอย่างเรา ทำไมเก่งแต่นอกบ้านก็ไม่รู้นะครับ พอเข้าใกล้หวานใจ ทำไมความเก่งกล้าถึงหายไป 80 % ก็ไม่รู้ ปู๊หญิงน่าจะภูมิใจนะครับ ที่ได้เกิดเป็นหญิง ที่มีหน้าที่ควบคุมบุรุษ ฮิๆๆ ขอบคุณครับท่านอาจารย์ที่เมตตาเมกเสมอมา ขอบคุณครับ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
7 ธันวาคม 2547 19:35 น. - comment id 384503
ได้ความรู้ในการเขียนกลอนครับ ขอบคุณครับผม
7 ธันวาคม 2547 19:42 น. - comment id 384511
โห้ยย .. กี้ ..เรนเข้าบ้าน..คุณลุงไม่ได้ .. งัยดีร่า .. เรน..จะเก็บครัว ..ช่วยคุณลุง.. นะดิคะ .. ตอนเรน ..ทำเค้ก.. กับพ่อ .. ซาหนุก.. มากเล้ยคะ.. พ่อ กางตำรา .. ด้วยดิคะ .. เรน .. เป็นลูกมือ .. เรน ..ภูมิใจจัง .. มามี้.. ของเรน.. บอกว่า.. อาหร่อ ย ..มากเล้ย อิอิอิ .. แต่ คุณลุง รู้เปล่าคะ .. พอมี้ เปิดครัว .. เรน.. กับพ่อ ..หน้าจ๋อย..ไปเล้ยย .. มี้ ..ดุ.. ด้วยดิคะ .. ชามสวย.. ของมามี้แตก .. ผ้าปูโต๊ะ .. ผืนโปรด ..ของมี้ ..เลอะ..!!! เฮ้อ..!! .. เรน .. ให้ทาย .. ด้วยดิคะ.. ใครน๊า .. ทำแตก..??.. อิอิอิ.. คืนนั้น .. เรน เขียน ความในใจ.. ในสมุดบันทึก .. ตั้งสามหน้า .. นะคะ .. .... เรน.. อยากโพส ภาพ ..ด้วยดิคะ .. ..งัยดีร่า .. (เกาหัวฟู .. ).. คุณลุง .. ไม่อนุญาต.. ให้เรน..เข้าบ้านหรอคะ .. แบบ เรน .. งง ..จัง .. เรน ..สัญญา .. เรนจะไม่ซน.. นะคะ.. ก็ .. เรนชอบ หาภาพ .. ที่สื่อเข้ากับบทกลอน.. ของคุณลุง .. บทกลอนอันนี้ .. สนุก มากเลยคะ .. คุณลุง ..เป็น ..อัจฉริยะ.. สำหรับเรน.. จริงๆ..เลย.. ...
7 ธันวาคม 2547 19:45 น. - comment id 384515
..โห้ยย .. กี้เรน.. หลุดโลก..
7 ธันวาคม 2547 20:19 น. - comment id 384546
พออ่านกลอนจบ...หิวข้าวขึ้นมาพอดี...แบบนี้ต้องโทษ...ท่านผู้เฒ่า...ดีมั้ยคะ....สื่อออกมาให้รู้สึกหิวได้...ชื่นชมค่ะ... ...แต่ขอบอกนิดหนึ่งค่ะ...ท่าทางพ่อครัว...จะกลัวคนที่บ้าน...เกินไปหรือเปล่าน่ะ...อิอิ (มาแซวจ๊า)..
7 ธันวาคม 2547 22:52 น. - comment id 384716
มาเยี่ยมชม อยากชิมแกงไก่ฝีมือ พ่อครัวหัวป่าก์ ท่านผู้เฒ่าคงชำนาญมาก เขาว่าคนในอยากออก แต่อ่านดูแล้ว ผมคิดเองว่าที่ไม่ออกเพราะออกมาแล้วไม่ทราบจะไปไหนมากกว่า
8 ธันวาคม 2547 00:15 น. - comment id 384793
ฟังเพลงครับ http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=1500 จากไร้ตัวตน
8 ธันวาคม 2547 00:21 น. - comment id 384806
ขนมจีนเตรียมไว้แล้วค่ะ จับเล็กๆ น่าท๊าน น่าทาน นำมาฝากเฉยๆ นะคะ ไม่ขอร่วมด้วย เกรงใจคุณแม่บ้านค่ะ อิ้ อิ้ กลอนน่ารักมากๆ ค่ะ อ่านแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว.. นี่แหละเขาเรียกว่าจิตวิทยาล้ำเลิศ แกล้งทำเป็นกลัว.. ทั้งๆ ที่ไม่ได้กลัวใครเลย.. สวัสดีค่ะ
8 ธันวาคม 2547 07:00 น. - comment id 384869
แวะมาอ่าน
8 ธันวาคม 2547 09:03 น. - comment id 384913
อมยิ้มครับ ...
8 ธันวาคม 2547 13:30 น. - comment id 385037
บทนี้ชอบจริงๆ เลยค่ะ คุณผู้เฒ่าสบายดีนะคะ อากาศเปลี่ยนแล้ว รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
8 ธันวาคม 2547 20:43 น. - comment id 385214
ขอบคุณทุกท่านครับ เรื่องนี้ลองเขียนแบบทดลอง ยอมรับว่ายากครับ การทำกับข้าว.. ที่ยากคือ ศัพท์พวก ช้อนโต๊ะ และคำที่บังคับความหมาย แม้จะเอา สุภาพสตรีมาประกอบ กลอนยังไหลไปมิได้ดั่งใจ... บางทีอาจต้องหาองค์ประกอบอื่น มาร่วมเขียนอีก แบบเพิ่มบท คำที่ใช้จะได้มากขึ้น... ไม่แปลกใจทำไมให้การบ้านแล้ว หายเงียบ เขียนแล้วจึงเข้าใจว่ามันยากจริงๆ..ก็ลองกันดูแล้วกัน..คืออยากแนะนำให้เขียน เป็นขั้นเป็นตอน เขียนแล้วให้คนอ่านเห็นภาพชัดเจน ใช้คำให้ตรงความหมาย และหลีกเลี่ยงคำซ้ำหรือคำเปล่าๆที่ไร้ความหมาย.. จะยังไงซะ ก็ยังขอเป็นแค่คนส่งฝัน..และอยากเห็นทุกท่านก้าวขึ้นไปบนถนนของการเขียนที่สวยงาม สวัสดีทุกท่านนะครับ... อ้อ ตัวซน..อย่าลืมทำความสะอาดครัวแทนด้วยนะ..
8 ธันวาคม 2547 22:10 น. - comment id 385273
อ่านแล้วหิว หิวเลย ค่ะอาจารย์ แถมน่าทาน เหลือหลาย น้ำลายสอ แต่ไม่กล้า เข้าใกล้ กลัวไม่พอ เพราะภรรยา อาจารย์หนอ ไม่พอทาน อิอิ *-*สวัสดีค่ะอาจารย์ วันนี้แวะเอาชาเขียวมาให้ค่ะ แก้เผ็ด อิอิ*-*