เดินตามรอยเท้าพ่อ

วีรยา

หลายคนที่ได้อ่านงานพระราชนิพนธ์นี้ น้ำตาไหล ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของทั้งสองพระองค์
ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ทรงเป็นมิ่งขวัญกำลังใจ แก่ข้าพระพุทธเจ้าเสมอมา
ฉันเดินตามรอยเท้าอันรวดเร็วของพ่อโดยไม่หยุด
ผ่านเข้าไปในป่าใหญ่ น่ากลัว ทึบ
แผ่ไปโดยไม่มีสิ้นสุด  มืด และกว้าง
มีต้นไม้ใหญ่เหมือนหอคอยที่เข้มแข็ง
พ่อจ๋า...ลูกหิวจะตายอยู่แล้วและเหนื่อยด้วย
ดูซิจ๊ะ..   เลือดไหลออกมาจากเท้าทั้งสองที่บาดเจ็บของลูก
ลูกกลัวงู เสือ และหมาป่า
พ่อจ๋า..เราจะถึงจุดหมายปลายทางไหม
พ่อเห็นแล้วว่า  หนามตำเนื้ออ่อนๆของเจ้า
เลือดของเจ้า  เปรียบดังทับทิมบนใบหญ้าใกล้น้ำ
น้ำตาของเจ้า ที่ไหลต้องพุ่มไม้สีเขียว
เปรียบดั่งเพชรมรกต ที่แสดงความงามเต็มที่
ลูกเอ๋ย..ในโลกนี้ไม่มีที่ไหนดอกที่มีความรื่นรมย์
และความสบายสำหรับเจ้า
ทางของเรามิได้ปูด้วยดอกไม้สวยๆ
จงไปเถิด  แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่บีบคั้นหัวใจเจ้า
เพื่อมนุษยชาติ  จงอย่าละความกล้า
เมื่อเผชิญกับความทุกข์  ให้อดทนและสุขุม
และจงมีความสุข  ที่ได้ยึดอุดมการณ์ที่มีค่า
ไปเถิด...
ถ้าเจ้าต้องการ
เดินตามรอยเท้าพ่อ
เป็นบุญของอาณาประชาราษฎร์ที่ได้เกิดบนผืนแผ่นดินของพระองค์