:::ความสุข ความทุกข์ของพ่อคนหนึ่ง :::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

พ่อ: อ้ายหนูของพ่อ วันนี้ สอ.บอ.มอ. ไหม
ปตว. : สบายมากครับพ่อน่าพอใจ
ครูไม่ดุอันใดในทั้งวัน
พ่อ : งั้นครูคงอมยิ้มอิ่มไมตรี
เด็กได้ความใยดีมีความขัน
ปตว. : ใช่ครับครูกับครูดูแลกัน
กินอาหารกลางวันโดยพูดคุย
พ่อ : พ่อเคยเห็น ครู ป.1 ตะคอกเด็ก
เจ้าตัวเล็กที่โดนด่านั้นหน้ามุ่ย
ครูฟาดหนังสือลงต่อหน้าด่าอ้ายทุย
เด็กทั้งห้องร้องอุ๊ยกลัวจนลาน
ปตว. : อ๋อ ครูคนนั้น ผมรู้จัก
ท่านแต่งตัวสวยนักสะอาดสะอ้าน
แต่อารมณ์บูดบ้ามาช้านาน
ตอนป. 1 เพื่อนโดนท่านตบหลายที
พ่อ : เหรอ แล้วหนูเคยโดนครูตบหรือเปล่า
-ลูกอ้ำอึ้งเหมือนปวดร้าวเหลือที่
เปลี่ยนเรื่องคุยกับลูกคงจะดี 
ก่อนขมขื่นกว่านี้ในห้วงครวญ-
วันนี้หนูให้อาหารปลาหรือยัง
ปตว.: ให้แล้วครับปลากินมั่งไม่กินมั่งไม่เร่งด่วน
ตอดมือด้วยปลาหลายตัวมันก๊วนกวน
รำอ่อนอ่อนกินแล้วอ้วนแน่แน่ปลา
พ่อ : นั่นแหละพวกปลาก็เหมือนคน
ถ้าอ่อนโยนก็เห็นผลแบบที่ว่า
คือวางใจไม่เร้นไหนไปไกลตา
มาตอดมือบ่กลัวว่าจะโดนแกง
ปตว. : ใช่ครับพ่อป.ปลามารักผม
เพราะเคยเอาขนมมาปันแบ่ง
ปลาคงชอบขอบใจแต่ไม่แรง
จึงตอดมือคือแสดงว่าวางใจ
พ่อ : (ยิ้ม)