คิดถึงคนึงครวญหวนหาให้ มากปานใดคงไม่หายคลายห่วงหวง ขอวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดไท้ทั้งปวง นำความห่วงคิดถึงหาเพื่อยาใจ ครั้นโทรหาน่าอนาถขี้ขลาดนัก จิตจงรักภักดิ์ผลจนเหลือหลาย ได้แต่เพ้อคิดถึงเธอมิเว้นวาย เป็นชาติชายพ่ายที่ไม่มีเงิน ครั้นจะฝากสายลมห่มผ้าให้ หรือสายฝนที่ดลใจว่าใฝ่ฝัน เธอคงไม่รู้สึกนึกจำนรรจ์ แม้แต่จันทร์คงเลือนลบกลบเมฆบัง คิดถึงจริงวิงวอนด้วยกลอนกาพย์ อนุภาพแห่งกลอนอักษรเสียง นำบรรจบความคิดถึงมาเรียบเรียง เป็นสำเนียงเสียงกลอนอ้อนวอนเธอ.
2 ธันวาคม 2547 11:43 น. - comment id 382352
เขียนกลอนอ้อนน่ารักจังนะคะ
2 ธันวาคม 2547 14:51 น. - comment id 382479
คิดถึงจริงหรือพี่ที่ว่าคิด ใยจึงติดที่ขี้ขลาดอนาถเหลือ แล้วบอกว่าเป็นชายเป็นชาติเชื้อ แต่กินเกลือเงินไม่มีที่จะรัก ถ้ารักแท้ต้องแพ้แม้เงินทอง คิดจะครองดวงใจไร้ประจักษ์ บอกด้วยกลอนอ้อนออดฉลาดนัก แค่โทร.ทักยังไม่กล้า...อย่ามา...คุย