วิถีคนแพ้

ณ ภาณุ

แม้เคยอยากเหยียบดาวอยู่เด่นฟ้า	 
ก็จำลาจากแล้วจำแคล้วฝัน
เมื่อก้าวแล้วก้าวเล่ากี่ก้าวกัน	
กี่วารวันซานซมเมื่อล้มลง
ขอเลิกรอ..เลิกรา..เลิกคว้าไขว่		
ด้วยหมดไฟในฝันจะสรรค์ส่ง
จะถอยกลับลับดาวมาสู่ดง		
แล้วเดินตรงตามถนนของคนดิน
จะนับหนึ่งทำใจในหนสอง		
จะเลิกมองดูดาวแล้วแลหิน
จะสั่งปีกความฝันมันหยุดบิน		
จะจบสิ้นความหวังเคยตั้งใจ
จบการต่อเกมไต่บันไดฟ้า		
หมดน้ำตาหมดวันหมดฝันใฝ่
ความพ่ายแพ้เพื่อเราใช่เขาใคร	
ทั้งแพ้ใจแพ้คนจนยับเยิน
จะไปตามวิถีคนขี้แพ้		
จำหลบแลเศษฝันเคยสรรเสริญ
คงภูมิใจคนดินที่เคยเดิน		
ไปเผชิญหมู่ชน..เป็นคนดาว
ขอหาสุขบนถนนของคนโศก		
ขอสร้างโลกดินอุ่นละมุนขาว
ขอรักดินถิ่นตนทุกหนคราว		
ขอหลบร้าวเคยสบมาซบดิน				
comments powered by Disqus
  • ทิกิ_tiki 4895 ไม่ลงทะเบียน

    29 พฤศจิกายน 2547 19:13 น. - comment id 380624

    เขียนแพ้ได้หวานสนิทเลยค่ะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    30 พฤศจิกายน 2547 01:13 น. - comment id 380869

    แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ งดงามจัง ชอบนะค่ะ
  • Robert TingNongNoi

    30 พฤศจิกายน 2547 10:18 น. - comment id 381006

     
    เขียนกลอนได้เรียบรื่นไพเราะ
    สุดแสนจะเกาะกินหัวใจ๚ะ๛
    
    size> 
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    30 พฤศจิกายน 2547 13:09 น. - comment id 381087

    อย่าเรียกว่าการยอมแพ้เลยค่ะ
    ...การได้เห็นอะไร...ที่เป็นอยู่ และดำรงอยู่....
    บนพื้นฐานของความเป็นจริง....
    
    นั่นมิใช่...ชัยชนะอันยิ่งใหญ่หรือคะ
    
    จากบทที่ถ่ายทอดมานี้  ....คุณมิใช่ผู้แพ้เลยค่ะ
    ......................................................................
    ลี่...ผู้มาเยือน
    .
    
  • ดอกไม้ไหว

    30 พฤศจิกายน 2547 14:58 น. - comment id 381150

    เป็นกำลังใจให้นะคะอย่ายอมแพ้เพราะทุกวันมันยังเป็นของเราพรุ่งนี้ยังมีนะคะต้องเริ่มใหม่อย่ายอมแพ้นะเอ่อ...
  • ณ ภาณุ

    30 พฤศจิกายน 2547 19:10 น. - comment id 381281

    ขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นครับ ขอบคุณ คุณ ทิกิ คุณผู้หญิงไร้เงา ครับ... ขอบคุณคุณโรเบิร์ต ทิงนองนอย-นักวิจารณ์มืออาชีพ สำหรับคำวิจารณ์ดี ๆ ครับ และขอบคุณกำลังใจจากคุณ ลี่ ชวนมาเยือน และคุณดอกไม้ไหว มาก ๆ ครับ และจะเก็บข้อคิดดีๆ  ไปใช้ในชีวิตต่อไปครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ...
  • ภีม พีรณุ

    1 ธันวาคม 2547 12:14 น. - comment id 381685

    โอ้โห.....
    ฝีมือพัฒนา....จนคนอ่านอย่างเราอายเลยแหละ...55555
    คำ....งี้บาดใจซะเหลือเกิน
    คารมแบบนี้เค้าเรียกว่า.......มานติดหู......จึงต้องจำชื่อผู้เขียนได้
    
    โอยๆๆๆๆ เขียนดีจางแฮ่ะ
    
    แต่ตอนจบ...มานหมดท่าเลนอ่ะนะ
    เค้าเรียกว่าจบอย่างยับเยิน!!!
    ชอบๆๆๆ
    มาเชียร์ค้าบบบบ
  • ณ ภาณุ

    1 ธันวาคม 2547 12:31 น. - comment id 381689

    ฝีมือไม่ได้พัฒนาหรอกครับบบ... ก็เป็นลม ๆ ลมดีก็แต่งดี ลมไม่ดีก็แต่งไม่ดี (เอ๊ะ...เกี่ยวอะไรกับลม) พอดีวัตถุดิบในการเขียนมันมี ก็เลยขอระบายหน่อยยย..!!!!
    
    ขอบคุณสำหรับการเข้ามาเยี่ยมเยือนครับ
    
    ปล. อีกครั้งครับ สำหรับการบอกว่า ชอบกลอน วันที่มาหาเธอ ของคุณภีม แฮ๊ะ ๆ ๆ ... ก็ชอบอ่ะ...!!!
  • เด็กดอยลำปาง

    2 ธันวาคม 2547 22:04 น. - comment id 382705

    กลอนบทนี้เพราะมากเลยค่ะ ใช้คำได้คม บาดใจดี เลือดไหลซิบๆเลย  555   
    ถึงแม้ว่าจะแพ้สักพันหน    เกิดเป็นคนยังไงต้องสู้ต่อ   อย่ามัวรอคนมาฉุดให้ลุกสู้   ต้องยืนอยู่ด้วยลำแข้งของตัวเอง
  • ณ ภาณุ

    4 ธันวาคม 2547 17:29 น. - comment id 383466

    ขอบคุณสำหรับการเข้ามาเยี่ยมเยือนครับ คุณเด็กดอยลำปาง และยินดีที่ได้รู้จักครับ...
  • ภีม พีรณุ

    6 ธันวาคม 2547 15:09 น. - comment id 383926

    ชอบจิง???...อะเป่า
    เด๋วจะพาไปหา.....เธอ.....คนใหม่ละกัน
    
    
    
    คนเก่า...........เธอตายแล้ว
  • ณ ภาณุ

    9 ธันวาคม 2547 13:48 น. - comment id 385609

    เธอคนใหม่ที่ไหนเหรอคับบบ...ที่เดิมรึเปล่า หรือที่ใหม่ ที่ไหนดี...!!!!!

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน