**.. แสงดาว. เธอแวววาว ระยิบระยับ ประดับหล้า แต่ดวงใจ ทั้งห้วง และดวงตา เธอเหว่ว้า หวั่นไหว ในคืนวัน **.. หมอก ล้า รอยน้ำตา รินไหล ใครท้อฝัน เห็นโลกกว้าง ร้างไร้ ใครเงียบงัน ใยรวดร้าว รำพัน อยู่ทำไม **.. สายลม ห่มฟ้า แสงจันทร์ เลือนฝ้า ณ ฟ้าไหน จะถามบอก หยอกเหย้า กระเซ้าใจ ว่าเช่นไร เธอเศร้า เธอเหงาทรวง **.. จันทร์ ดาว หมอก ลม ที่ห่มหล้า จึงเอื้อนเอ่ย วาจา ใจหนักหน่วง เหงาเหงา ในโลกหวัง อยู่ทั้งปวง สู่ห้วงอ่อนล้าณ ราตรี **.. โดยเดียวดาย หาคำ เพียงฉ่ำหวาน เพียงหนึ่งเสียง เพื่อเป็นทาน อันล้นปรี่ เพียงหยาดคำ ร่ำร่าย จากใจกวี รอเพียงเสียง ใครคนนี้ . สุดที่รัก ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
29 พฤศจิกายน 2547 16:22 น. - comment id 380556
ในความเศร้าก็มีความงาม ซ่อนแฝงอยู่ตามตัวอักษร ๚ะ๛ size>
29 พฤศจิกายน 2547 16:30 น. - comment id 380564
ที่รัก....................
29 พฤศจิกายน 2547 18:22 น. - comment id 380597
งาน งาม มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดเถิง ..........สุดที่ร้ากกกกกกกกกเหมี๋ยนกัล
30 พฤศจิกายน 2547 00:54 น. - comment id 380851
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอค่ะ
30 พฤศจิกายน 2547 12:18 น. - comment id 381047
แวะมาอ่านผลงานงามๆค่ะ
12 ธันวาคม 2547 16:25 น. - comment id 387238
ผมขอขอบคุณ**... ในความเห็น ..** มากๆครับ