ใจขาด...ขาดใจ

อาภาภัส


                              ใจขาด...ขาดใจ
        สลัดหมึกสีดำคล้ำ               หยดลงน้ำสีขาวใส
     สวรรค์ในอกนรกในใจ          จะบรรลัยฤาอยู่ดี
    หากเลือกได้หวังกลายกลับ     ไปนอนนับดาราศรี
    บนหนทางแห่งราตรี               ที่พึงมีสว่างกลางวัน
    เพราะมืดไร้ได้เห็นชัด             แจ้งถนัดเดินสุขสันต์
    ร้องเพลงบรรเลงร่วมกัน         ระวีวันพร้อมอัสดง
    สาดเลือดปนถนนสายเน่า        หนักกว่าเก่าดุจผุยผง
    อนาถแท้ชีวิตปลิดปลง             หักคาลงตรงทางมาร
   ใจสลายร้ายยิ่งเพลิงโหม            ลมประโคมกระหน่ำสาน
   ราวกลบโลกอันตรธาน              เหลือกลางลานเพียงตัวเรา
    เทวษทุกข์คลุกข้างใน                ตรมพองไหม้คุโง่เขลา
    กุลีกรอบจอบบิ่นเบา                  เก็บเพียงเงาซากเดนงาม
    อยากหลับตาซบอกฟ้า               โอบกอดข้าให้คนขาม
    มนุษย์เกิดมีในนาม                     ใช่จะหยามลดต่ำดิน
    บาทาทนด้นดันเดิน                    ทุรเถินทาสเยี่ยงหิน
    บาดคมลึกแสบร้อนวิ่น               ยอมเกือบสิ้นมอดคาลม
     ระรินอ่อนระทวยทน                 สุดทางยลหรือสุขสม
     ภาระส่ำย้ำคาตม                         จึงโศกซมขมขื่นทรวง
     หากมีปีกจะหลีกลี้                       สู่แดนที่พราวราวสรวง
     ทุกอย่างจริงมิหลอกลวง              กอบชีพล่วงสู่รุ้งสราญ
          อาภาภัส     28 พฤศจิกายน  2547  
				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    29 พฤศจิกายน 2547 00:42 น. - comment id 380142

    มาเยี่ยมชม นะครับ พี่ ภัส
    ไม่ค่อยเจอกันนาน เลยนะ พี่
  • NonSense

    29 พฤศจิกายน 2547 01:13 น. - comment id 380159

    เด๋วคับเด๋ว ใจเย็นก่อนเจ๊
  • ภูตะวัน ตะวันรอน

    29 พฤศจิกายน 2547 01:42 น. - comment id 380161

    อย่าเพิ่ง...
    ใจขาด..ขาดใจ...
    
    บทที่เขียนด้วยกัน..วัน ON-M
    เดี่ยวภูฯ..มาลงให้...
    อย่าเพิ่งขาดใจไปก่อนหล่ะ...
    มาทักทาย..ก่อนนอนจ้า..ตะวันหวาน..
    
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    29 พฤศจิกายน 2547 08:55 น. - comment id 380182

    สวยงามมากครับ...........
    
    ***แวะมาทักทายครับ
  • Robert TingNongNoi

    29 พฤศจิกายน 2547 09:17 น. - comment id 380198

     
    งดงามคมบาดหัวใจมากเลยครับ
    คนอะไร..พูดภาษาเศร้าได้เก่งจัง ๚ะ๛
    
    size> 
  • พุด

    29 พฤศจิกายน 2547 11:33 น. - comment id 380296

    เกิดมาแล้วก็เหมือนกับคนทั้งโลกค่ะ
    พบทั้งโศกสุข
    หากตราบชีวียังไม่สิ้น
    พุดเพียงถวิลถวายจิต
    ฝากไว้ในร่มพระรัตนตรัยค่ะคนดี
    
    อย่ายอมแพ้ใจนะคะ
    
    รักและเอาใจช่วยค่ะ
    
    
  • แมงกุ๊ดจี่

    29 พฤศจิกายน 2547 12:35 น. - comment id 380342

    สวัสดีค่ะ.....คุณอาภาภัส
    
    งดงาม  ปนเศร้า  
    
    อ่านแล้วปวดร้าวจังค่ะ
    
    ~__~
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    29 พฤศจิกายน 2547 13:52 น. - comment id 380416

    เป็นงามงามคมลึกดุจใบมีดโกน แต่ทว่าอนิจจายากยิ่งนักหนาที่จะโน้มนำพาจิตใจที่ฝักใฝ่ในอุดมการณ์เขายิ่งนักนอกจากเหลือเขาเพียงคนเดียวนี่แหละเรื่องถึงจะหายไป อนิจจา
    
                          แก้วประเสริฐ.
  • ผู้หญิงไร้เงา

    29 พฤศจิกายน 2547 22:56 น. - comment id 380765

    อยากหลับตาซบอกฟ้า
    ทุกเวลาน้ำตานอง
    อยากไปเฝ้าเรียกร้อง
    ให้กึกก้องท้องฟ้าไกล
    
    ว่าเพราะเหตุใดนี่
    ที่ฉันนี้ต้องร้องไห้
    หรือเพราะกรรมอันใด
    ทำให้ใจต้องน้ำตา
    
    *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ*-*
  • อาภาภัส

    30 พฤศจิกายน 2547 17:13 น. - comment id 381226

    -ขอบคุณทุกท่านนะคะ
    
    เข็มนับร้อยคอยดักตรงทางเดิน
    เอียงตัวเพลินมันทิ่มปริ่มหมดสาย
    ตอกสลักกระอักเลือดตกภายใน
    กลางลานใจจิกขั้วมิเหลือตน
  • แทนคุณแทนไท

    14 ธันวาคม 2547 10:02 น. - comment id 388280

    สลัดหมึกสีดำคล้ำ 
    หยดลงน้ำสีขาวใส
    สวรรค์ในอกนรกในใจ 
    จะบรรลัยฤาอยู่ดี
    หากเลือกได้หวังกลายกลับ 
    ไปนอนนับดาวแจ่มศรี
    บนหนทางแห่งราตรี 
    ที่พึงมีกลางหว่างวัน
    เพราะมืดไร้ได้เห็นชัด 
    แจ้งถนัดเดินสุขสันต์
    ร้องบรรเลงเพลงร่วมกัน 
    ระวีวันอัสดง
    สาดเลือดปนถนนเน่า 
    หนักกว่าเก่าดุจผุยผง
    อนาถชีวิต-แท้ปลิดปลง 
    หักคาลงตรงทางมาร
    ใจสลายร้ายยิ่งโหม 
    ลมประโคมกระหน่ำสาน
    ราวกลบโลกอันตรธาน 
    เหลือกลางลานเพียงตัวเรา
    เทวษทุกข์คลุกข้างใน 
    ตรมพองไหม้คุโง่เขลา
    กุลีกรอบจอบบิ่นเบา 
    เก็บเพียงเงาซากเดนงาม
    อยากหลับตาซบอกฟ้า 
    โอบกอดข้าให้คนขาม
    มนุษย์เกิดมีในนาม 
    ใช่จะหยามลดต่ำดิน
    บาทาทนด้นดันเดิน 
    ทุรเถินทาสเยี่ยงหิน
    บาดคมลึกแสบร้อนวิ่น 
    ยอมเกือบสิ้นมอดคาลม
    ระรินอ่อนระทวยทน 
    สุดทางยลหรือสุขสม
    ภาระส่ำย้ำคาตม 
    จึงโศกซมขมขื่นทรวง
    หากมีปีกจะหลีกลี้ 
    สู่แดนที่พราวราวสรวง
    ทุกอย่างจริงมิหลอกลวง 
    กอบชีพล่วงสู่รุ้งสราญ
    
    เป็นบทกวีที่อ่านแล้วเหมือนจะเข้าใจครับ เรียกว่าสำผัสความรู้สึกในงาน เหมือนก่อนนี้ที่เคยอ่านกวีนิพนธ์บางบทที่ไม่แน่ใจว่าเข้าใจจริงหรือเปล่า แต่เข้าใจลึกในความรู้สึก คงเสมือนเช่น อาจเหงา แต่เหงาไม่เหมือนหรือเท่ากัน งานนี้ก็เช่นกัน ส่งอารมณืได้เก่งจริงครับคุณ
    
    
    กลอนข้างบนคืองานคุณที่ผมอาจเอื้อมแต่งคำเล็กน้อยยามนั่งอ่านในวิธีการของผม
    
  • อาภาภัส

    12 มีนาคม 2548 09:32 น. - comment id 414261

    แทนคุณคงอุ่นไอ
    แทนในใจหาใครแทน
    แทนทดรดเศร้าแดน
    ทศ หรือแทนแม้นหรือมี
    
    หลงทางวางลางเลือน
    หลงสะเทือนเหมือนราวหนี
    หลงใหลไหลแรงรี่
    หลงคำพี่คงร้าวราน
    
    ด้วยชื่อคือคำแทน
    เดินสุดแดนสุดสมาน
    อทนเรื่อยล่องเร็วตาม
    ก็ได้นามเพียงว่าแทน
    
    มาอ่านงานเก่าๆของตัวเองอีกครั้ง  คิดถึงคุณแทนคุณแทนไท ที่ไม่เคยเห็น ก็เลย เขียนตอบแบบตามอารมณ์ค่ะ  ขอบคุณมากนะคะที่เกลากลอนให้  ยอมรับว่า หากใจอ่นใจ ใครก็จะรู้ว่า ใจในใจ  เท่าใจ ในใจ
  • อาภาภัส

    12 มีนาคม 2548 09:34 น. - comment id 414262

    อดทน ...มาแก้ไข คำหล่นค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน