:::หอมกลิ่นข้าว:::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

1.สามวันก่อนลมพัดแรงไปทิศตะวันลับ
วานนี้อากาศหนาวก่อนค่ำ
เที่ยงคืนอากาศเยือกเย็น
เช้ามืดนั้นเย็นจัดจนบางคนต้องละผ้าผวยผืนบางมาก่อไฟผิง
2.ปีนี้ฝนไปไว   และไม่ลา
ไม่ได้เห็นพายุฟ้าคะนอง หักปลายหน่อไม้ที่ขึ้นปลายสูง
เมื่อน้ำน้อย   ข้าวของคนในนาดอนแทบไม่ได้เก็บเกี่ยว  
เสียงจากวิทยุทรานซีสเตอร์ว่า ราคาข้าวปีนี้แพง 
และรัฐประกาศรับจำนำข้าวที่โรงสีเพื่อประกันว่าราคาข้าวจะไม่ตกต่ำ
3.เราจะขายข้าวไหม   คนทำนาวัยกลางคนถามภรรยา
หมื่นละกี่ตังค์  ภรรยาของเขาตอบ( 1 หมื่น = 12 ก.ก.)
หลายตังค์  ลูกว่าแทน
4.ข้าวจี่โรยเกลือและทาไข่  สุกเหลืองและหอมแล้ว
พ่อ แม่ ลูก กินข้าวนั้นกับปลาช่อนเผาเกลือและน้ำพริกปลาร้า
สามีภรรยาตกลงกันได้ว่าจะไม่เอาข้าวไปขาย
เพราะราคาข้าวถูกเหมือนแจกในห้วงสำนึกของคนก้มหน้าสู้ดิน
5.เก็บไว้กินดีกว่า  นั่นเป็นข้อสรุป
เอาข้าวนั้น เลี้ยงไก่  
ก็ได้กินไก่กินไข่   โดยไม่ต้องกลัวหวัดนก  หวัดคน   หวัดหมู
เอาข้าวนั้น เลี้ยงหมู 
ก็ได้กินหมู  กินมัน  แบ่งขายแบ่งปันญาติมิตร
เอาข้าวนั้น เลี้ยงปลา
ก็ได้กินปลา  ขายปลา  น้ำในบ่อปลาก็เป็นน้ำรดผักอย่างดี
เอาข้าวนั้น เลี้ยงวัว
ก็ได้เงินคำกำแก้ว   ขี้วัวก็เอาใส่นา  ต้นข้าวสูง รวงใหญ่ เมล็ดข้าวดกและหนัก
ตกลงคนปลูกข้าวก็ไม่ขายข้าว
6.ข้าวหมื่นละพัน   คุณได้ยินชัดและไม่ผิด ( ก.ก.ละ 833 บาท)  คนทำนาวัยกลางคนคำนวณจากไก่ ปลา หมู วัว และผัก ที่ให้ผลและสืบเนื่องจากข้าวอันไม่ขาย
7.แต่ คนทำนากี่คนเล่าที่ไม่ตกอยู่ในแรงบีบของความเร่งรีบ และแรงเค้นของดอกเบี้ยของเงินอนาคต
ที่เอามาใช้ในอดีต
คนทำนากี่คนกันที่ไม่ตกอยู่ในแรงบีบคั้นของโลกที่พร้อมถมทะเลด้วยข้าวปลาอาหารของคนจน
เพื่อดันราคา