คำคำเดียวที่มี...อยู่ในใจ ที่อยากให้เธอเพียงคนเดียว...ได้รับรู้ เป็นคำพูด...ที่เธอฟังไม่เขาหู แล้วก็ดูเหมือนกับเธอไม่อยากฟัง ที่ฉันนั่ง...รอ...อยู่ตรงนี้ ก็ไม่มีเธอเลยซักครั้ง เหมือนถูกทิ้งไว้...เพียงลำพัง เหมือนถูกฝังไว้...ให้จมดิน กลิ่นของเธอทุกครั้ง...ที่เดินสวน จุดฉนวนความรักความคิดถึง ที่มันยังคงค้างคาและตราตรึง เป็นส่วนหนึ่งของห้องหอในหัวใจ น้ำที่ไหลมาจากดวงตา มันเรียกว่าน้ำตาเธอรู้ไหม เธอไม่รู้หรือเธอไม่มีหัวใจ ถึงได้ทำเป็นมองแต่ไร้เมตตา ความกรุณาเล็กน้อยก็ไม่มี เธอว่าดี...ทำให้ได้แค่นี้หรอ ฉันบอกแล้วแค่คิดถึงไม่ได้รอ ไม่ได้ขอให้เธอต้องเห็นใจ +++***+++***+++***+++***+++***+++
กล่องดนตรี 28 พ.ย. 2547 01:09 น. - ID 66430 
874
4
0
28 พฤศจิกายน 2547 08:50 น. - comment id 379508
เขียนความเศร้าออกมาเป็นอักษรได้อย่างสวย ๚ะ๛ size>
28 พฤศจิกายน 2547 12:12 น. - comment id 379645
เศร้านะ ถ้าปรับปรุงสัมผัสระหว่างบทจะดีเยี่ยมเลย จริง ๆ นะ
28 พฤศจิกายน 2547 12:42 น. - comment id 379697
คำคำเเดียวที่ยังติดอยู่ในใจ ไม่อาจบอกไว้ว่าใจใฝ่คิดถึง ที่ผ่านมาเจอนานพารำพึง และคิดถึงคนดีที่แสนไกล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
28 พฤศจิกายน 2547 21:14 น. - comment id 380024
หน้าส่วนตัว
มาอ่านมาเป็นกำลังใจนะคะ...
พอพูดถึงกลิ่น นึกถึงเจ้าสองสุนัขที่บ้านนี่
ทำไงก็ไม่หอมซักที เฮ้อ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
