วิเวกแว่วแผ่วคำหอมในภวังค์ สกาวดั่งแสงสุกใสในฟากฟ้า ร้อยดวงเดือนดวงดาวพราวศรัทธา เป็นวาจาคำสอนอ่อนลาวัณย์ เอาผาหินหลอมหล่อให้ก่อเกิด แกร่งกำเนิดหน่อเนื้อเชื้อสวรรค์ กล้าน้อยน้อยค่อยเติบโตในคืนวัน เป็นเมล็ดพืชพันธุ์ของพงไพร แตกพุ่มงามตามป่าเขาลำเนาถิ่น ออกดอกยินยลงามตามไศล เป็นอาหารให้ป่าดงได้อุ่นใจ แผ่กิ่งใบเติบกล้าตามหน้าปี หยั่งรากลึกลงดินถิ่นลำเนา ให้ร่มเงาผู้อาศัยได้สุขศรี แตกใบทั่วท้องทุ่งเขียวขจี ให้ดินมีความอุดมด้วยร่มใบ ในน้ำให้มีปลา ในนามีข้าว ข้าวอยู่เต็มอู่เล้าหลังใหญ่ เฮือนชานอยู่ดีบ่มีภัย ปลูกอะหยั๋งกะได้ผลงามงาม ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมล็ดพันธุ์ ที่เกิดกลางท้องนาอันแห้งโหย เมื่อลมร้อนพัดมา หยดน้ำตาได้หลั่งราดรด และหยดเหงื่อ... ข้าพเจ้าอาจเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ออกดอกผลเพียงครั้งฤดู อาจเป็นไม้ใหญ่ที่หยั่งรากลึก ให้ร่มเงากลางท้องทุ่งอันแห้งโหย หรืออาจเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ฝ่อลีบเน่าเปื่อยไปในดิน ก็ตามแต่ แต่ข้าพเจ้าจะคิดเสมอว่าผืนดินแห่งนั้นมีบุญคุณกับข้าพเจ้า ......
วิจิตร ภู่เงิน 25 พ.ย. 2547 23:50 น. - ID 66307 
2233
15
0
26 พฤศจิกายน 2547 01:00 น. - comment id 378257
มาชื่นชมค่ะ... เขียนได้ดี.... และก็พ่อคุณ...คงจะภูมิใจ.. กับตัวคุณมาก... เป็นลูกที่น่ารักจัง..
26 พฤศจิกายน 2547 08:04 น. - comment id 378319
ขอร่วมระลึกถึงพ่อด้วยคนนะคะ
26 พฤศจิกายน 2547 09:32 น. - comment id 378343
กลอนเพราะมากค่ะ อยากไปเห็นสภาพแบบนั้นนะคะ แวะมาทักทายตอนเช้าค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 11:04 น. - comment id 378410
........พนาสยามมั่งคั่ง.....................ทรัพยากรยัง สัตว์ป่าพฤกษานานา ........กำเนิดธารทั่วทิศา...................หล่อเลี้ยงชีวา ให้ไทยได้ใช้ดื่มกิน ........ป่ายังสรรค์ฝนหลั่งริน.............ฉ่ำชุ่มทั่วถิ่น เย็นชื่นทั่วผืนธารา .........ลูกหลานพึงช่วยรักษา.............แผ่นผืนวนา ให้อยู่คู่ไทยสืบไป +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
26 พฤศจิกายน 2547 11:56 น. - comment id 378454
^_^ กลอนงดงามมากๆค่ะ เห็นภาพเลยค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 12:07 น. - comment id 378459
หน้าส่วนตัว
เป็นงานงามที่ไฉไลมากครับ ได้หลายๆอย่างในคราเดียวกันครับ
แก้วประเสริฐ.
26 พฤศจิกายน 2547 13:08 น. - comment id 378529
เขียนได้ดีจนเห็นมโนภาพ...เยี่ยมมาก๚ะ๛ size>
26 พฤศจิกายน 2547 13:10 น. - comment id 378534
งาม ไม่มีที่ติ เลยค่ะ เห็นภาพ ชัดแจ๋วววววววววว
26 พฤศจิกายน 2547 14:18 น. - comment id 378602
รักแผ่นดิน รักธรรมชาติ รักพ่อ และรัก.. ขอบคุณงานงามๆ สื่อความกินใจค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 15:15 น. - comment id 378673
เขียนได้ดีค่ะ อิ อิ .... ชอบค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 17:45 น. - comment id 378855
เป็นเมล็ดพืชพันธ์อันยิ่งใหญ่ เพราะต่อไปในวันหน้าต้องกล้าแกร่ง เป็นคนดีสังคมช่วยต่อแรง ให้ชาติได้แสดงความมั่นคง *-*งานงามมากเลยค่ะ*-*
26 พฤศจิกายน 2547 20:02 น. - comment id 378932
พี่กานต์บอกแล้วว่าน้องเก่ง เชื่อพี่สิ
27 พฤศจิกายน 2547 11:50 น. - comment id 379134
เป็นแรงดลใจที่สวยงามมากค่ะ ............................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
27 พฤศจิกายน 2547 19:11 น. - comment id 379294
ผลิใบสู่วัยกล้า ยืนหยัดท้าแสงตะวัน ต้นตรงดำรงมั่น ไม่ไหวหวั่นต้านทานลม
27 พฤศจิกายน 2547 23:46 น. - comment id 379430
//**// วิจิตรรักห้องวิจิตรจังครับ รักเวบร์นี้ รักพี่ๆ รักพี่ชัย รักพี่พุด ชอบกวีพี่ลำน้ำน่าน คิดถึงเจ้าหญิงคาเรน คุณสีน้ำฟ้า คุณครูมัดหมี่ คุณน้ำ คุณอ้อมสุดสวย พี่แก้วด้วย พี่เมกกะ..(ขอบคุณกำลังใจที่แบ่งปันครับ) วิจิตรเขียนกลอนเป็นบ้างเพราะพี่เวทย์.. พี่ทิกิ(อยากบอกพี่ว่าพี่ขี้งอนมากๆครับ แต่วิจิตรก็รักพี่ครับ) ผู้หญิงไร้เงา(ชมวิจิตรประจำเลย ทั้งๆที่วิจิตรเขียนไม่ได้เรื่อง แต่ขอบคุณมากครับ) เจือจันทร์(เคยประทับใจกวีบทที่หนักแน่น) ///***/// วิจิตรรู้สึกเช็งกับความชินชาครับ เลยไม่ค่อยได้โพสตอบ... บางครั้งก็เบื่อๆ.. พี่พุดเคยถามวิจิตรว่าทำไมถึงใช้ชื่อว่าวิจิตร ตอบพี่พุดเลยแล้วกันครับ วิจิตรชอบคุณ จิตร ภูมิศักดิ์ เลยเอาตัวนำมาเป็นชื่อแทน เบื่อๆครับ วิจิตรอาจหายไปเลย... ก็คิดถึงวิจิตรบ้างนะครับ แต่วิจิตรสัญญาจะหัดคิดหัดเขียน... /// เจ้ามิใช่นักรบ ที่เคยประสบริ้วรอย ร่างกายก็น้อยน้อย ด้วยเล่าเรียนมาหลายปี..
28 พฤศจิกายน 2547 07:48 น. - comment id 379492
อ่านแล้วชุ่มชื่นใจจังค่ะ งดงามค่ะคุณวิจิตร...ชื่นชมจากใจ
28 พฤศจิกายน 2547 11:17 น. - comment id 379604
..เจ้าหญิง .. มาช้า ..นิดเดียวเอง ..
มัยร่า .. เจ้าชาย ..ต้องงอน..
..คิดถึง .. เจ้าชาย ..นะคะ ...
หาก.. เจ้าชายหายไป..
จะมีใคร .. เข้าใจ .. เจ้าหญิงคาเรน ..
ขอ..เพียง .. เข้าใจ ..
ก็ .. เกินพอ ..
28 พฤศจิกายน 2547 22:59 น. - comment id 380107
//**//
2 ธันวาคม 2547 12:23 น. - comment id 382385
ซากไม้ตายกลางไพรได้ฝนหยด หล่นพรมรดกิ่งแห้งแล้งหนักหนา พิรุณฝันสายงามยามโปรยมา อาบพสุธาสู่รากฝากหน่อใจ มหัศจรรย์พลันมีที่กลางพฤกษ์ ในห้วงดึกไม้งามเริ่มหวามไหว ผลิดอกดกเกิดกอต่อบ่วงใบ กลางดวงใจเห็นชีวิตติดตามมา ความชุ่มฉ่ำจากฟ้ามาปรากฎ หว่านจรดโปรยละอองของเวหา หวังชุบชื้นต้นไม้แกร็นแห้งคาตา เป็นไม้ป่าเขียวพร่างหว่างหัวใจ รอเพียงวันกล้าฝันได้เติบต่อ ออกผลพอเต็มต้นจนเอนไหว ผลจะร่วงเป็นบุญทานให้พรานไพร สัตว์น้อยใหญ่เหล่านางไม้ได้พักพิง ผลิงดงามตามธรรมชาติหยาดกุศล อยู่ท้าทนให้สัตว์ป่าได้สู่สิง เผยคุณค่าพรรณป่าอย่างแท้จริง จับจิตนิ่งงามเพริศพราวทั้งราวไพร น้องวิจิตรมีวัตถุดิบในการที่จะเขียนงาน เป็นเพชรที่รอการเจียระใน ผมเชื่อเช่นนั้นครับ
14 ธันวาคม 2547 10:41 น. - comment id 388318
อืมม.. เท่าที่อ่านของวิจิตร.. งานคล้าย ๆ กันกับลำน้ำน่าน คือออกแนวธรรมชาติ เกี่ยวกับป่าเขา ลำเนาไพร.. อย่าพึ่งเบื่อน่ะ พี่แจมยังอยู่เป็นเพื่อนอีกคนค่ะ ป.ล. ไหนบอกเปลี่ยนชื่อแล้ว .. แหม..
14 ธันวาคม 2547 12:38 น. - comment id 388386
ก๊อก ๆๆๆๆ คุณท่านวิจิตรเจ้าค่ะ มัดหมี่เอาข้าวมาส่งค่ะ อยู่ป่าวคะ ไปไหนของเค้านะ ไม่เจอนานแล้ว คิดถึงนะรู้ป่าว อยากทานข้าวหลามข้าวใหม่ค่ะ ทำให้ทานหน่อยได้ป่าวคะ
22 ธันวาคม 2547 02:13 น. - comment id 393504
:]
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
