รพินทร์ย่ำถลำไปในรอยเท้า กะปะเจ้าตกใจพุ่งใส่ถลา พรานใหญ่โดดโลดไปไกลนาคา ใจผวาหล่นผล็อยยังถอยทัน แต่ไชยยันต์ดันไถลเดินไล่ติด เหยียบงูพิษดิ้นพราดเกี้ยวกราดหัน งับรองเท้าเจ้าของก้าวต้องมัน เขาร้องลั่นสลัดทิ้งไม่นิ่งทน ดารินเห็นเผ่นโลดโดดข้ามห้วย มิอาจช่วยเพื่อนชายหน่ายสักหน ด้วยเกลียดงูดูแขยงดั่งแกล้งตน หลบให้พ้นพวกงูไม่อยู่มอง แล้วเชษฐามาหลังยั้งไม่อยู่ กระทืบงูหัวงอคอหักสยอง คาติดดินสิ้นใจไม่ต้องตรอง เหล่าพรานต้องแตกตื่นยืนอลเวง เพชรพระอุมา ตอน ดงมรณะ เล่ม 3 บท 54 25 พฤศจิกายน 2547
นกตะวัน 25 พ.ย. 2547 22:06 น. - ID 66304 
595
5
0
26 พฤศจิกายน 2547 13:10 น. - comment id 378535
เยี่ยมครับ ๚ะ๛ size>
26 พฤศจิกายน 2547 14:10 น. - comment id 378594
ยังทึ่งในลีลาการเขียนไม่รู้คลายนะคะ สวัสดีค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 17:39 น. - comment id 378851
ชอบมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ สำหรับเรื่องราวของเพชรพระอุมา
26 พฤศจิกายน 2547 19:21 น. - comment id 378908
งูตายสยอง ^o^
27 พฤศจิกายน 2547 11:54 น. - comment id 379139
ไม่ได้อ่านเสียนานเลยค่ะ แต่ยึงนึกถึงเสมอค่ะ ...................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
