ตีทอง

นกตะวัน

ผมเดินลงจากอัฒจันทร์มายังหน้าสนามกีฬา นักดูนกหลายคนยังคงชุมนุมกันอยู่เพื่อรอดูนกกิ้งโครงสีกุหลาบ ดูเหมือนความหวังคงเลื่อนลอยเพราะเมฆดำเริ่มก่อตัวขึ้นมาแล้ว ในไม่ช้าฝนตกลงมาเราจึงนั่งอยู่ใต้กันสาดเพื่อรอให้ฝนหยุด พอฝนหยุดนกต่างๆพากันบินมาหากินที่ต้นไทรอีกครั้ง แต่นกกิ้งโครงสีกุหลาบยังไม่ยอมปรากฏตัว แม้ว่านกกิ้งโครงหัวสีนวลญาติของมันมาตั้งนานแล้ว เราจึงมองดู นกตีทอง (Coppersmith Barbet) แก้ขัดไปพลางๆก่อน
นกตีทองป๋องเป๋งเปล่งเสียงร้อง		
กระโดดหยองยังกิ่งใบอิงหนา 
คาบผลไทรใส่ปากกระชากมา		
เข้าใจคว้าของกินทุกถิ่นมี
ขนสวยเชียวเขียวจังดั่งใบไม้			
แก้มคอใสสีเหลืองเรืองสดสี
ทาแดงหนาหน้าผากลากป้ายดี		
แต้มอีกทีที่อกแดงรกตา
ลำตัวป้อมย่อมหน่อยค่อยขยับ		
คอสั้นรับหัวโตเกาะโด่หา
ปากหนาแหลมแซมขนล้นออกมา		
ขาแดงจ้างามจังเรานั่งยล
พออิ่มหนำสำราญบินผ่านเฉย		
เหมือนมิเคยคุ้นไทรเคยใฝ่ผล
หากผลลดหมดไปในบัดดล			
คงบินด้นดั้นคว้าหาเรื่อยไป 
เนื่องจากนกตีทองหลายตัวผลัดกันมากินผลสุกบนต้นไทรเบื้องหน้าเรา เกาะอยู่บนกิ่งที่ไม่ห่างไกลจากเรามากนัก และตามช่อใบยังมีน้ำฝนเกาะค้างอยู่บ้าง หลายคนจึงตั้งใจถ่ายภาพนกตีทองแสนสวยเหล่านั้นเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก เพราะนานๆสักครั้งจึงได้เห็นนกตีทองเกาะอยู่ใกล้ๆ แต่เนื่องจากใกล้เวลาเที่ยงเข้าไปทุกที บางคนจึงเริ่มหิวข้าวกันบ้างแล้ว เจ้าชุงจึงรับอาสาเอารถตู้ออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวปลาและเกี๊ยวปลาที่ร้านใกล้ๆมาให้เราเป็นอาหารกลางวัน
เที่ยวชุมพร แล้วย้อนมาประจวบฯ 20
24 ตุลาคม 2547