สุมทุมพุ่มไม้ในคืนมืด ขึงพาดเป็นพืดในฟ้าค่ำ กาฬปักษ์คืนนี้มีฝนพรำ ผสานเสียงงึมงำ-ฟ้าครวญคราง แต่ฟ้ามืดเคยเปล่าไร้ดาวดก เพียงเมื่อฝนหยุดตกก็พริบพร่าง รวงดาววาวรวงขึ้นรางราง พร้อมก่อทางช้างเผือกพรรณราย เกิดเป็นดึกเดือนดับดาววับแสง ก่อม่านสานแผงวิบวิบว่าย เพิงเคยมืดงำก็อุ่นอาย และตาเคยเปล่าดาย-ก็ได้ดาล
25 พฤศจิกายน 2547 13:22 น. - comment id 377724
แต่งได้ดีค่ะ
25 พฤศจิกายน 2547 13:47 น. - comment id 377776
เขียนได้งามดีค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 05:28 น. - comment id 378293
จากการสังเกตการใช้ภาษาในการแต่งบทกวีของคุณภูมิ แสดงถึงการใช้คำเป็นภาษาที่ใช้ในวรรณคดีโบราณได้อย่างคนที่มีความเข้าใจ จะติดตามผลงานคุณภูมิต่อไปนะคะ
26 พฤศจิกายน 2547 08:50 น. - comment id 378330
ผลงานของคุณภูมิมีคุณภาพเหมือนเดิมนะครับ