ดังลีลาพญาหงส์ ร้าวร่อนดงพญาไหน สุคนธาอ่าองค์ละไม เอ่ยเอื้อนนัยหทัยรู้ ถ้อยรำพึงขึงราวฟ้า รุ่งสางคาใจหดหู่ ฤา วันคืนฝืนชื่นชู ไยดูเบาคนหม่นรอ อื่น..ไร้ฤดีที่ว่าง ระหว่างเราเพียงก้าวต่อ สิ้นเยื่อใยไม่พึงพอ ขอรักจนชีวาวาย ตอบคำถาม...ตามความรู้สึก จิตสำนึก..ดึก..เผลอแพ้พ่าย รักจริงหรือไม่..ไม่เสียดาย ใจนี้ขยาย....ยังดายเดียว คำประชดกดดันใครหวั่นไหว คงมิใช่ใจจริงซ้ำยิ่งเปลี่ยว รอแสนนานปานใด...หัวใจเดียว ดังเดือนเสี้ยวเกี่ยวฟ้ากระจ่างเพ็ญ ความรักคือการให้มิใช่รับ ชนะ...พับพ่ายธรรมดาเห็น ใครมิรักใช่หนักหนาน่าลำเค็ญ ขอได้เป็นคนได้รัก..ให้เธอ ๑๑๑๑
25 พฤศจิกายน 2547 00:13 น. - comment id 377358
งดงามอยู่ในวงศ์ พญาหงส์พงศ์ปักษา เป็นเอกสกุณา บ่เสาะหาสิ่งอื่นใด ลีลาที่เยื้องกราย กรีดปีกกรายละมุนไม บินสู่ประตูใจ วงศ์วานหงส์พงศ์เดียวกัน บทกวีงดงามมากครับ
25 พฤศจิกายน 2547 00:37 น. - comment id 377373
แอบมาอ่านคำตอบ คงไม่ว่ากันนะคะ
25 พฤศจิกายน 2547 00:38 น. - comment id 377374
ตอบตามความรู้สึก ว่าคิดนึกคือห่วงหา ทุกวันและเวลา ยังให้มาคำว่ารัก *-*งดงามมากเลยค่ะ*-*
25 พฤศจิกายน 2547 00:55 น. - comment id 377387
ไร้คำถาม...ตามความรู้สึก จิตสำนึกเพียงเผลอใช่แพ้พ่าย รักเกลื่อนตัว เคลียใจใยเสียดาย ลบเลือนหาย ก็เท่านั้น สำคัญใด
25 พฤศจิกายน 2547 07:13 น. - comment id 377500
มาเป็นกำลังใจให้นะ
25 พฤศจิกายน 2547 08:49 น. - comment id 377520
คำถามของหัวใจ..หาคำตอบได้ไม่ง่ายเลยนะคะ จนกว่า ณ ช่วงเวลาหนึ่ง มีอะไรมาสะกิดหัวใจและตอนนั้นเราจะพบคำตอบที่ต้องการ พร้อมกับให้เหตุผลกับสิ่งที่หาเหตุผลไม่ได้ คิดถึงพี่กานต์ค่า อรุณสวัสดิ์นะคะ
25 พฤศจิกายน 2547 08:51 น. - comment id 377523
หัวใจที่รอคอยใครสักคน คุณเคยรู้สึกไหม ...อืมมม !! ... เคยค่ะ และลืมไปแล้ว
25 พฤศจิกายน 2547 13:20 น. - comment id 377722
บทสุดท้ายนี่...ถูกใจมากค่ะ ......................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
25 พฤศจิกายน 2547 14:34 น. - comment id 377817
อืม.....ตามเจอแล้ว
26 พฤศจิกายน 2547 14:53 น. - comment id 378637
อ่านแล้วสัมผัสกับความอ่อนไหวพริ้วแผ่ว มากเลยครับ.......ยอดเยี่ยมมากขอชื่นชม ๚ะ๛ size>