เกลียดจันทร์

ผู้เฒ่า

เสียงเพลงแว่ว บรรเลง วังเวงนัก
คนเคยรัก ผ่านพบ เขาหลบหนี
กระทงน้อย ลอยล่อง ท่องนที
ในวารี แสงสะพรั่ง พรรณนา
นภาสรรค์ จันทร์จรัส ชัดกระจ่าง              
นวลสว่าง ยลภาพ มิปรารถนา
ต้องอ้างว้าง นั่งเหงา เศร้าวิญญา
เพราะรักมา หมดชื่น คืนวันเพ็ญ         
อิจฉาคู่ คลอเคล้า พะเน้าพะนอ
รันทดท้อ ในลำดับ ภาพที่เห็น
อิจฉาเขา หอมแก้ม แม่เนื้อเย็น
น้ำตาเร้น เอ่อรอบ ริมขอบตา
ปล่อยกระทง ลอยลิ่ว บนผิวน้ำ
ด้วยใจช้ำ กับเล่ห์ สิเน่หา
สาปรักลวง ลอยลง ในคงคา
ขอให้พา รักสลาย หายพะวง
แต่จะตัด ดวงจิต พิศวาส
ตัดไม่ขาด อนาถจิต พิศวง
ลืมลำบาก รักเคยปลื้ม ลืมไม่ลง
ได้แต่ปลง สุดโศก โชคชะตา
แต่จะขอ อธิษฐาน บนบานไว้
เกิดชาติใด สมมาด ปรารถนา
ขอทุกชาติ เกิดเห็น เป็นเมฆา
บังจันทรา คุมเข้ม อย่าเต็มดวง
เป็นเพราะจันทร์ สุกสกาว ทำร้าวจิต
ดั่งลิขิต กลับกลาย สลายสรวง
ชาติหน้าเกิด ขอได้ ให้พุ่มพวง
จงเป็นดวง จันทรา ที่ข้าชัง@
เขียนเมื่อวันที่ 5 ม.ค 2526.. เก็บเอามาตบแต่ง. แต่คงต้นฉบับ ส่วนมากไว้..
ทุกครั้งเมื่อถึงเทศกาลลอยกระทง  แม้บางช่วงจะมิได้เขียนกลอน..
แต่จะนึกถึงลอยกระทง  ปีนั้นเสมอ..สำหรับปีนี้..มีโอกาสกลับมาเขียน..
จึงปัดฝุ่นอารมณ์..เพื่อรำลึกถึงอีกครั้ง
แม้เนิ่นนาน ผ่านวิถี ช่วงชีวิต
ยังหวนคิด ถึงพธู อยู่เสมอ
หนึ่งในร้อย รักแล้วจบ ที่พบเจอ
ยังมีเธอ  คอยเย้ายอก ตรงซอกใจ
ศศิเพ็ญ เช่นเก่า และเงารัก
มิพบพักตร์ ร้างฝัน ยังหวั่นไหว
ลอยกระทง หวนมา เวลาใด
ดั่งหทัย หวนหา เวลาเดิม@