เล่าเรื่องทศชาติ ....พระภูริทัต (ตอน ๒)

กุ้งหนามแดง

~พวกนาคน้อยนำเต่าเฝ้าจอมนาค	
แต่งเรื่องมากเป็นทูตอาวุโส
ภาระกิจสร้างสัมพันธ์มันเริ่มโว
ที่มาโผล่เพราะว่านายท่านใช้มา (๒๑)
มีประสงค์จะยกธิดาให้
ขอท่านได้ส่งทูตไปพร้อมกับข้า
เพื่อกำหนดฤกษ์งามตามตำรา
เจตนาเกี่ยวดองของสองเมือง (๒๒)
ทศรถจอมนาคมากขบขัน
ใครไหนกันใช้เต่าไม่เข้าเรื่อง
เต่าเจตจูลทูตน้ำย้ำความเมือง
วางมาดเขื่องตัวแทนของราชัน (๒๓)
~ท้าวทศรถหลงความตามที่พูด
ให้จัดทูตโดยดีพิถีพิถัน 
ส่งตรงไปพาราณสีในเร็ววัน
ถึงหน้าเมืองเต่านั้นขอตัวไป (๒๔)
เจตจูลอ้างไปหารากบัวถวาย
ขอแยกย้ายเฝ้าธิดาลาเฉไฉ
สี่ทูตรอนานเกินเดินเข้าไป
เข้าเฝ้าในราชาพรหมทัต (๒๕)
ถวายพระพรเรียบร้อยค่อยทูลว่า
ฝ่ายนาคายินดีตามดำรัส
ยอมเป็นทองแผ่นเดียวกันนั้นแน่ชัด
จึงได้จัดพวกเราเข้ากราบเรียน (๒๖)
เจ้านครพรหมทัตตรัสสะดุด
นาคมนุษย์มิสมกันมันปวดเศียร
ไม่เคยมีทูตน้ำใดในมณเฑียร
ไปว่ายเวียนยกลูกข้าถึงบาดาล (๒๗)
ทั้งสี่ทูตผิดหวังโดนรังเกียจ	
นาคไร้เกียรติหรือไรให้กล่าวขาน
คนกับสัตว์วิปริตปิดวิมาน
เชิญพวกท่านกลับไปไม่ยินยอม (๒๘)
~ทูตทั้งสี่ลาลับกลับเมืองน้ำ
ดำรัสช้ำย้ำจิตมิคิดถนอม
จอมบาดาลบอกเตรียมตัวให้ทั่วพร้อม
มารุมล้อมธานีฤทธิ์รณ (๒๙)
ในราตรีมีงูทุกหมู่บ้าน
เลื้อยเพ่นพ่านเป็นตับภาพสับสน
ในราชฐานนาคปรกสะทกทน
เห็นผู้คนว้าวุ่นทูลถ้อยคำ (๓๐)
ขอพระองค์ส่งธิดาให้นาคเถิด
เรื่องที่เกิดจะผ่อนคลายระส่ายระส่ำ
เพื่อเห็นแก่ชาวประชาตาดำดำ
จำใจทำละทิฐิสันติวิธี (๓๑)
จึงยอมความยกลูกสาวให้เจ้าน้ำ
พอขาดคำนาคหายวับกลับวิถี
สมุทรชาอภิเษกในทันที
อัครมเหสีจอมบาดาล (๓๒)
ทศรถสั่งไว้ให้แอบแฝง
อย่าแสดงรูปนาคสมัครสมาน
นางจะกลัวเสียเปล่าไม่เข้าการ
โทษประหารอย่างเดียวอย่าเที่ยวลอง (๓๓)
~ใช้ชีวิตร่วมกันวันพ้นผ่าน
สี่กุมารกำเนิดเลิศฉลอง
สุทัศนะพี่ใหญ่ทัตคนรอง
สุโภคะคือน้องรองสุดท้าย (๓๔)
น้องสุดท้องนั้นคืออริฏฐะ
ทุกวาระแปลงมนุษย์สุดเฉิดฉาย
สมุทรชาไม่รู้จริงทั้งหญิงชาย
เพราะรอบกายซึมซาบภาพมายา (๓๕)	
พี่เลี้ยงสอนอริฏฐะมาตะเจ้า
ต่างจากเราเพราะเป็นคนนั่นแหละหนา
คิดทดสอบความจริงสักหนึ่งครา
ตอนมารดาให้นมเหมาะสมแสดง (๓๖)
โผล่หางนาคออกมาให้นางเห็น
ผลักกระเด็นตกไปไม่แอบแฝง
เล็บเกี่ยวตาลูกชายแม้ไม่แรง
เลือดไหลแดงจักษุบอดหารอดเอย (๓๗)
ทศรถโกรธบุตรฉุดพี่เลี้ยง
ไม่คิดเลี่ยงลงทัณฑ์ท่านเปิดเผย
ฝ่ายมารดาทูลขอไว้อภัยเลย
เรื่องลงเอยรู้ความว่าอยู่บาดาล (๓๘)
~กาลครั้งหนึ่งท้าวทศรถกับเจ้าทัต
สองคนชัดไปเฝ้าเข้าราชฐาน
มหาราชวิรูปักษ์ปรึกษางาน
ปัญหาผ่านทัตแก้ไขได้สบาย (๓๙)
นับแต่นั้นขนานนามภูริทัต
ปัญญาชัดเปลี่ยนนามตามขยาย
ภูริทัตเห็นสมบัติจัดเรียงราย
ดูมากมายกว่าของตนคิดหนทาง (๔๐)
(ยังมีต่อ...)