คางคกสอนธรรม

หิ่งห้อย เพียงดิน

นั่งริมหนองมองคางคกหมกตัวอยู่
มันแอบดูตัวข้าเวลานี้
มันยิ้มเยาะตัวข้าทำท่าที
ดูมันมีความสุขไม่ทุกข์ใจ
เจ้าคางคกยิ้มเล่นเป็นอาวุธ
หยามมนุษย์ทุกคนบนโลกนี้
มันยกย่องพวกมันปัญญาดี
ไม่เคยมีปัญหาฆ่ากันตาย
มันไม่ชอบขัดแย้งแบ่งวรรณะ
ไม่เอาชนะขู่เข็ญเห็นแก่ได้
มันติเตียนพวกมนุษย์สุดบรรยาย
มันท้าทายอวดรู้กว่าหมู่คน
มันรู้ธรรมรู้โทษไม่โกรธแค้น
มันสุขแสนสบายใจไม่สับสน
มันกินอิ่มหลับสบายได้เหมือนคน
ไม่ดิ้นรนเดือดร้อนให้อ่อนแรง
มันว่าคนกิเลสหนาปัญญาอ่อน
เห็นเดือดร้อนร้องบ่นทุกหนแห่ง
ผู้ยากจนเรียกร้องว่าของแพง
ผู้ดีแกล้งขึ้นราคาหากำไร
เจ้าคางคกยกปัญหาว่าคนโง่
ชอบทำโชว์เอาหน้าหาเครื่องใช้
อยากได้หน้าจึงเป็นทุกข์ไม่สุขใจ
ของเครื่องใช้หามาไว้เกินจำเป็น
รถเป็นล้านบ้านหลังใหญ่ไม่สิ้นสุด
ยุ่งไม่หยุดพอไม่ได้ใจมันเต้น
มีห้องแอร์อาศัยใจไม่เย็น
ต้องวิ่งเต้นไม่เป็นสุขทุกเวลา
ปัจจัยสี่เพิ่มทวีเป็นสี่ร้อย
สิ่งใช้สอยมากมายอยากได้หน้า
ต้องวุ่นวายขวยขวายให้ได้มา
สร้างปัญหาไม่เว้นเห็นแก่ตัว
เจ้าคางคกยกตนหยามคนยับ
ยืนสดับข้างตอพอเห็นหัว
มันว่าคนชอบเล่นเห็นแก่ตัว
ชอบทำชั่วทุกอย่างต่างพวกมัน
ชาติคางคกทั้งหลายไม่โลภหลง
ต่างประสงค์ส่งเสริมเพิ่มสุขสันต์
สามัคคีปรองดองพี่น้องกัน
ไม่กีดกันแก่งแย่งแข่งกันรวย
ไม่เคยทุกข์เพราะจนบ่นอยากได้
ไม่เคยจ่ายซื้อหามาเสริมสวย
ไม่เคยใช้วาจาว่าข้ารวย
แม้ยามป่วยไม่เคยขอหมอฉีดยา
ไม่เคยทุกข์เพราะรักหักใจได้
คิดถึงตายใจสลดลดตัณหา
ไม่เคยทุกข์เพราะชังหลั่งน้ำตา
ไม่เคยบ้าบนบานศาลพระภูมิ
พูดจบพลางทำท่าโดดเคลื่อนที่
เบือนหน้าหนีมุ่งตรงลงก้นหลุม
โดดจากฝั่งหันหลังเสียงดังตูม
นั่นคือภูมิลำเนาของเขาเอง