มองใบไม้ในพนาป่าขุนเขา กี่ใบเล่าหล่นควงร่วงเสมอ แม้สวยเชียวเขียวใสเมื่อได้เจอ หากเราเผลอเหี่ยวเฉาแห้งเน่าตาย เหมือนรักเราเฝ้าหวงห่วงอยู่เรื่อย กลับชาเฉื่อยหดเฉาเศร้ามิหาย ต้องทนช้ำระกำจิตคิดวุ่นวาย ดั่งโรคร้ายรุมแกล้งแย่งรังแก อย่าเหงาหงอยน้อยใจให้ว้าวุ่น แดดยังอุ่นอบอวลควรแยแส ธรรมชาติสะอาดตาน่าดูแล เลิกชะแง้เหลียวมองจ้องเฉยเมย ใบไม้หล่นกล่นพื้นผืนวนา ตามเวลาตามกาลร่วงผ่านเฉย เปรียบเช่นรักสมัครใจจากไปเลย แล้วเช่นเคยคงเวียนเปลี่ยนกลับมา แด่ คุณราชิกา เจ้าของบทกวี ใบไม้ที่ร่วงหล่น 19 พฤศจิกายน 2547
นกตะวัน 19 พ.ย. 2547 16:43 น. - ID 65860 
675
1
0
20 พฤศจิกายน 2547 13:12 น. - comment id 373958
แม้นคราใดใจเหงาเราว้าวุ่น ความอบอุ่นกำลังใจให้ห่วงหา นกตะวันคนดีมีเมตตา ราชิกาขอน้อมรับกับชีวี ธรรมชาติหมุนเวียนที่เปลี่ยนผัน คืนและวันห่างไกลในวิถี ความเข้มแข็งแกร่งที่ใจในวจี ต่อแต่นี้มั่นคงตรงตัวเรา ใบไม้ร่วงพริ้วพร่างลงกลางหญ้า ธรรมดาแห่งชีวิตไม่คิดเหงา รักจากไปเหลือไว้แต่เพียงเงา จะไม่เศร้าอีกแล้วนะแก้วตา......ฯ ขอบคุณ...คุณนกตะวัน...มากค่ะที่คอยให้กำลังใจมาโดยตลอด...ยังคิดถึงอยู่นะคะ...คอยติดตามผลงานเรื่อยมา....แม้ว่าจะไม่ได้เข้ามาโพสท์ก็ตาม...ชื่นชมมากค่ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
