กาลเวลาล่าไล่ไม่หยุดนิ่ง สรรพสิ่งแปรปรวนล้วนไม่เที่ยง แม้ภูผาว่าแกร่นยังแอ่นเอียง ตั้งอยู่เพียงสักพักหักทลาย กาลเวลากลืนกินไม่สิ้นสุด เริ่มชำรุดสิ้นไปในสุดท้าย แม้คฤหาสน์ราชวังพังทลาย ในบั้นปลายกลายธาตุขาดตัวตน กาลเวลากินบ่อยย่อยสลาย อันร่างกายเกิดแก่แต่เริ่มต้น คนเราแก่ตั้งแต่กำเนิดตน เราทุกคนเป็นอาหารกาลเวลา กาลเวลากลืนไปแล้วถ่ายออก เป็นผมหงอกหนังย่นบนใบหน้า เป็นหนังยานย่ำแย่แก่ชรา เป็นหูตาพร่ามัวทั่วเรือนกาย กาลเวลากลืนไปแล้วถ่ายซาก ให้เห็นรากฝากเศษเตือนเหตุร้าย กาลเวลากลืนไปใกล้ความตาย กลืนแล้วถ่ายให้เห็นเป็นวงจร ชีวิตคนทนสู้อยู่มานี้ ทุกนาทีมีภัยไม่ผันผ่อน อย่าอวดดีหนีได้ตายแน่นอน รู้ไว้ก่อนล่วงหน้า....อย่าคะนอง
3 ธันวาคม 2544 12:00 น. - comment id 22590
นารักดีครับเตือนไว้แล้วกันว่าเวลามีค่าOK
3 ธันวาคม 2544 21:16 น. - comment id 22659
ขอบคุณครับ สำหรับความคิดเห็น ถือเป็นกำลังใจ ครับ ^__^
4 ธันวาคม 2544 14:40 น. - comment id 22752
The time is very important for me,so don't do nothing and try to make the best thing for your life.
4 ธันวาคม 2544 21:04 น. - comment id 22818
ชอบแนวคิดจัง อาหารกาลเวลา คิดได้เก่งค่ะและก็เขียนกลอนได้เพราะมากชมจากใจจริงค่ะ