วันเวลาที่ผ่านเลย นำพาใจอันเจ็บช้ำ รักษาด้วยเวลาที่แสนงาม จนใจนั้นแข็งแรง จนวันนี้ ที่เธอเดินเข้ามาอีกครั้ง ใจฉันที่ดีขึ้นกลับต้องพัง เพียงเวลาไม่นานที่เธอทำมัน ไม่สรสารกันบ้างหรือคนดี ฮือ.............
18 พฤศจิกายน 2547 16:32 น. - comment id 372841
ไม่เข้ากันเลยว่าไหม อิอิ
18 พฤศจิกายน 2547 16:39 น. - comment id 372846
ก็เข้ากันดีหนิ เป็นน้องใหม่ใช่มั้ย ขอตีหน่อย นี่แหนะ อิอิ ^o^
18 พฤศจิกายน 2547 17:08 น. - comment id 372864
เอ้า เอ้า มาให้กำลังใจนะคะ ตั้งใจเขียนนะ อย่าเร่งร้อน เขียนมาจาก Notepad ในเครื่องให้จบก่อนก้ได้ค่ะ แล้วค่อย ค้อปี้มาไว้ที่นี่นะคะ Extreme life ไป ทำน้องเขาทำไมคะ
18 พฤศจิกายน 2547 20:05 น. - comment id 372920
สงสารสิคะ เวลาช่วยได้จริงไหม ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ
18 พฤศจิกายน 2547 22:03 น. - comment id 373027
เมื่อฟังแล้วส่งซ่อม นำมาย้อมให้สดใส เรื่องเพี้ยนหมุนเปลี่ยนไป หาอะไรไม่แน่นอน
19 พฤศจิกายน 2547 13:42 น. - comment id 373444
สงสารนะคะ อิ อิ มาอยู่ด้วยกันมา อิ อิ...
20 พฤศจิกายน 2547 16:06 น. - comment id 374077
โถจิตมนุษย์สุดแสนแวดวงล้อม ที่โหมพยอมด้วยตัณหาน่าอดสู หมุ่นหมกเมาเฝ้ากามามาเชิดชู ยากจะกู่ก้องเพรียกเรียกกลับมา ลมเอ๋ยลมห่มพรากจากวสันต์ นำเหมันห์ผันผวนป่วนจิตหา ร้อนหรือเย็นไม่รู้กาลเวลา เหมือนมนุษย์สัตว์หนาเร้าเคล้าอารมณ์. แก้วประเสริฐ.