ได้รับรู้ความเป็นไปใครคนหนึ่ง ความศรัทธาสุดซึ้งมาเลือนหาย น้ำตารินไหลรดทั้งใจกาย ความชื่นชมมามลายหายไปพลัน ซุกกายลงมุมห้องนั่งกอดเข่า ความเงียบเหงาปกคลุมมุมห้องนั้น ปล่อยความคิดเตลิดไปไม่หยุดยั้ง สิ้นพลัง.....ไปพบเห็นเจรจา สงสารใจหญิงสาวก็คราวนี้ ดวงฤดีจะรู้ไหมในชิวหา หลงคารมพรมพลิ้วพรอดพร่ำมา เขาทำไป...ใช่ว่าจากใจจริง ต่อแต่นี้ขอห่างไกลเถอะนะเจ้า คงไร้เงาเพื่อนคนนี้ไปสุงสิง ไม่อยากรับรู้ความเป็นไปในทุกสิ่ง ขอหยุดนิ่ง....อยู่ตรงนี้...ณ ที่เดิม...
กัลลดา 15 พ.ย. 2547 16:34 น. - ID 65588 
1674
13
0
15 พฤศจิกายน 2547 17:13 น. - comment id 370787
อ่านแล้วเจ๊บเหน็บอุรา ดีแท้ค่ะ น้องสาวพี่
15 พฤศจิกายน 2547 17:48 น. - comment id 370809
*ซุกกายลงมุมห้องนั่งกอดเข่า*.. โห..เหมือนที่พี่ปรายเคยเป็นเลย ซุกกายลงมุมห้องนั่งกอดเข่า ความหลังเร้าร้องไห้ใจโหยหวน คนสิ้นเยื่อใยหมดเฝ้าโอดครวญ หัวใจป่วนเปี่ยมท้อทรมาน** สวัสดีค่ะ
15 พฤศจิกายน 2547 18:28 น. - comment id 370833
สิ้นแล้วหรือศรัทธาที่มีนั้น ที่เคยเชื่อใจกันผันไปไหน ไม่เชื่อกันแล้วหรือน่าเสียใจ เพราะน่ารู้ว่าความเป็นไปที่ใจมี ไม่เชื่อกันแล้วหรือที่เคยบอก กลายมาเป็นกลับกลอกแล้วหรือนี่ ศรัทธาเอยไม่เคยคิดร้างไมตรี ไม่น่าเชื่อว่าจะมีวันนี้เลย เขียนได้ดีนักครับ อ่านแล้วให้ลืมอารมณ์ที่อยากเขียนงานเลย.... สิ่งที่หูได้ยิน สิ่งที่เห็น เป็นส่วนที่เป็นสักเท่าไรน่ะใจคน....
15 พฤศจิกายน 2547 20:39 น. - comment id 370880
หน้าส่วนตัว
..เรน ..ก็ เคยเป็น นะคะ..
กับ..ความรู้สึก ..ในสิ่งที่เรน ..รัก ..
ครั้งหนึ่ง ... ศรัทธา ..กล้า
รักนักหนา ..กับสิ่ง..ที่เห็น..
เรียนรู้ .. อย่างที่.. อยากให้เป็น ..
..ยากเย็น .. กับความรู้สึก .. ที่เคยมี..
..เรน.. แวะมา ..ชื่นชม ..นะคะ..
15 พฤศจิกายน 2547 22:29 น. - comment id 370960
ด้วยศรัทธากล้าแกร่งรุนแรงเหลือ ถ้าไว้เนื้อเชื่อใจกันย่อมสุขสม ถ้าสิ้นเสื่อมศรัทธาล้าทุกข์ตรม จะหวานขมศรัทธาพาเป็นไป ก็นาน ๆ ได้มาออกกลอน ก็คงจะไม่ค่อยได้ทักทายเพื่อนสักเท่าไหร่ ต้องรีบไปต่อกลอนให้เสร็จก่อน กำลังง่วงอยากจะนอนแล้ว
16 พฤศจิกายน 2547 09:25 น. - comment id 371107
พี่กัลลดาอย่าคิดมากนะคะ คนย่อมเดินไปตามกรรมของแต่ละคน เราห้ามไม่ได้หรอกค่ะ รักษาตัวด้วยนะคะ อย่าทุกข์เพราะเรื่องคนอื่นมากนัก คิดถึงพี่กัลลดาเสมอค่ะ
16 พฤศจิกายน 2547 09:43 น. - comment id 371115
โอ้...ขวัญเอ๋ยมิ่งขวัญที่ฉันรัก สุดจะหักอาลัยให้หักหาญ ในโลกนี้พี่รักภักดิ์เนิ่นนาน ยอดดวงมาลย์เท่านั้นที่ฉันรัก ในห้วงแห่งกมลระคนคิด ประทับจิตตราตรึงถึงอย่างหนัก แม้ยามนอนผ่อนกายหมายมั่นนัก ฝืนเห็นดวงพักตร์ลักขณา อิอิ ขอโทษนะครับคุณกัลลดา เมกมาช้าอีกแล้ว นี้ใช่ป่ะที่เป็นนามปากกาใหม่ อิอิ คอยมาเกือบสองเดือน คุ้มค่ากับการรอคอยครับ ยังไง ๆ เมกก็ยังเป็นกำลังใจให้นะครับ กลอนบทนี้ เขียนได้ดีแล้วครับ เมกชอบครับ กลอนพลัดพราก เหงา ๆ ซึ้งใจดี +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
16 พฤศจิกายน 2547 12:36 น. - comment id 371201
คุณดาหลา.บ่นอะไรเหรอครับ..อย่าคิดอะไรมากเลย..ไม่สบายใจเปล่าๆ มองหลายๆมุม และให้คำว่า..เข้าใจและอภัย ออกไปจากตัวเรา.. ชีวิตเราก็จะมีแต่ความสุขครับ...สวัสดีครับ
16 พฤศจิกายน 2547 13:28 น. - comment id 371234
อย่างนี้คงเรียก น้ำตาเช็ดหัวเข่า ได้มั๊ง ก็ไม่ชอบคนพูดตรง พูดจริงทำจริง ก็เป็นอย่างนี้แหละ ชอบคำหวานป้อยอให้ใหลหลง อิอิ
16 พฤศจิกายน 2547 13:30 น. - comment id 371236
ความฮักมักเป๋นจะนี้ แลนา ***แวะมาอ่านผลงานครับ
17 พฤศจิกายน 2547 12:04 น. - comment id 372034
ขอบคุณพี่นิ่มที่น่ารัก ดานี่จักไปหาจะได้ไหม ขอบคุณพี่นิ่มที่มีน้ำใจ ดาจะรีบไปหาถ้ามีเวลานะค่ะ...(ปายล้มทับอ่ะค่ะ...) ขอบคุณพี่ปรายสาวสวย แสนร่ำรวยน้ำใจจริงจริงหนา ดานี่อยากจะไปกอดสักครา จะได้รึป่าวหนา..พี่ปรายคนดี... ขอบคุณแทนที่แสนดี(ของคนอื่น) ดาไม่มีอะไรจะบอกขาน เพราะรู้สึกเศร้าใจเหลือประมาณ แทยวายปราน..เมื่อรู้ความเป็นไป.... ขอบคุณเอื้องน้อยเรนจัง พี่ดายังห่วงใยดวงใจเจ้า แรงคิดถึงส่งให้โปรดรับเอา แล้วสองเรา..จะมีความสุขในทุกครา... ขอบคุณชัยชนะมากนะค่ะ ง่วงนอยยังจะมาเขียนให้ แต่ก้อน้อยใจที่บอกว่ารีบไป ต่อกลอนกับใคร..อยากรู้จัง.... ขอบคุณน้องมัทที่พี่รัก มาทายทักให้กำลังใจนะน้องพี่ อยากไปกอดเจ้าเหลือกำลังนะคนดี พี่ดานี้...คิดถึงเจ้าเฝ้าห่วงใย... ขอบคุณเมกกะเพื่อนคนดี มาครานี้เหลือที่จะปากหวาน ดาซาบซึ้งใจในดวงมาน ขอบนบาน...ให้เมกมีความสุขตลอดไป...นะค่ะ.. ขอบคุณท่านผู้เฒ่าเป็นยิ่งนัก ดาขอพักบ่นสักนิดอย่ารำคาญหนา ก้อเสียใจแค้นใจในอุรา ที่เพื่อนมา...ทำแบบนี้..หงุดหงิดใจ.. ขอบคุณคุณฤกษ์มาวาจาเฉือดเฉือน มาย้ำเตือนว่าเราเขลาใช่ไหม เราก้อเป็นจริงอย่างนั้นไม่โกรธใคร จะมีไหม...คนพูดจริงทำจริง..ที่บอกมา..(มะเห็นมีเลยยย) ขอบคุณคุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ดาคนนี้ซึ้งใจที่มาอ่าน แล้วดาจะไปเยี่ยมในผลงาน เคยแอบอ่าน..แล้วละ...จะบอกให้...แหะๆๆ ความฮักมักเป๋นจะนี้ แลนา...ชอบมั๊กมาก..คำเนี้ย......
18 พฤศจิกายน 2547 00:53 น. - comment id 372503
แม้ไกลห่างร้างลาที่ปรากฏ แต่ตัวพี่ยังจำจดหมดทุกอย่าง ก็ไม่ต่างหรอกหนาอย่าลาร้าง ในเมื่อใจไม่แยกทางหรือห่างไกล สู้อยู่อยู่ชิดใกล้ให้ห่วงหา ไม่ดีกว่าหรือพี่ดาหลาพี่ว่าไหม เพราะเมื่อใจเฝ้ามองคล้องหทัย ก็จงรักอย่าผลักไสให้ไกลเลย *-*รักและคิดถึงเสมอนะค่ะ ช่วงนี้น้องติดธุระเลยมาช้า หวังว่าคงไม่ช้าจนเกินไปนะคะ อิอิ คิดถึงเสมอค่ะ*-*
18 พฤศจิกายน 2547 09:21 น. - comment id 372573
น้องจ๋ามาแล้วแสนดีใจที่ได้เห็น เหมือนหนึ่งเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจ เป็นห่วงยิ่งนักเห็นห่างไกล สุดดีใจที่น้องมา... คิดถึงมากกกกกกกกกกกกจ้า...
18 พฤศจิกายน 2547 15:35 น. - comment id 372798
คิดถึงเช่นกันนะค่ะ มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆยกกำลังสองล้านเท่าเลยค่ะ ช่วงนี้เราไม่ได้คุยกันเลย แต่ยังไงส่งใจไปฝากพี่สาวดูแลเสมอนะค่ะ อิอิ อ้อ ลืมบอกไป ช่วงนี้น้องภาระกิจเยอะ เพราะกำลังเปลี่ยนแปลงระบบการทำงาน แถมด้วยต้องอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ จึงทำให้ไม่ได้มาบ้านกลอนเท่าที่ควร แถม msn ตั้งแต่โดนไวรัสครั้งก่อน น้องยังไม่สามารถแก้ไขได้เลย แต่ถ้าวันไหน น้องเอาโน็ตบุ๊คของผู้ช่วยมาเล่น แล้วน้องจะออนไลน์นะค่ะ จะรอเพื่อคุย ด้วยรักและคิดถึงเสมอค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 11:14 น. - comment id 373300
ตูนน้องรัก... พี่ดารอน้องได้เสมอค่ะ... ตั้งใจเรียนนะค่ะ... และขอเป็นกำลังกับระบบงานใหม่นะค่ะ...อย่าปายกลัวนะค่ะ.....อิอิ... อยากได้ข้อมูลอะไรบอกมานะค่ะพี่จะช่วยหาให้จ้า...รวมทั้งเรื่องโปรแกรมด้วยนะค่ะ... เรื่องหัวใจ...(เรารู้กานเน๊าะ....เก็บไว้เป็นกำลังใจนะค่ะคนดี...) รักมากจ้า...
3 ธันวาคม 2547 14:01 น. - comment id 382992
นานเหลือเกิน จะมีผลงานออกมารอไม่ไหวย สงสัยกัลลดาไปถือศีล อยู่วัด สิ้นศรัทธาธรรม แน่เลย อิอิ
9 ธันวาคม 2547 10:03 น. - comment id 385488
โหคุณฤกษ์ค่ะ... เห็นชื่อเข้ามายิ้มออกแต่พออ่านต้องรีบหุบยิ้มอ่ะ... มาว่าเราอยู่วัดสิ้นศรัทธาธรรม...บาปนะเนี่ยยยย...ขอบอก... ว่าจะเอาบุญไปให้ที่บ้าน..เปลี่ยนจายยยม่ายให้แระ...อิอิ.. ขอบคุณที่เข้ามานะค่ะ..เรื่องผลงาน..แหะๆๆ...แต่งม่ายออกค่ะ...ม่ายมีกำลังใจ...อิอิ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
