ระลอกคลายคลื่นพริ้ว คำราม ซัดสาดหาดงาม สรวงสร้าง ใสใสไหลวาบวาม แวววับ กำซาบเวหาศน์กว้าง ลมไล้ ใบปลิว เย็นกายคลายแดดเรา เพียงเพลิง รุ่มร้อนนิวรณ์เริง จิตข้า ว่างเวิ้งเว้นห่างเชิง คีรินทร์ ชล เรื่อยไล้โลมหล้า ผ่านพ้น ปลิดปลิว สองสิ่งกำเนิดด้วย กรรมา บุญระบัดซัดพา เคียงได้ บาปขจัดปัดปา- ฏิหารย์ ไกลเฮย ผกผินชีวินไซร้ ทั่วถ้วน อนิจจัง ดับร้อนพระพายพ้น กายา หมู่มวลดาริกา ชื่นเช้า โพยมประภาษอา- วรณ์เจ้า โฉมจันทร์ เผดีงธรรม์เผดียงเกล้า รับด้วย กมล สุริยาตรสูงสล้าง สำแดง ขจัดหมู่มวลเคลือบแคลง สุดสิ้น เปรื่องปัญญาปราชญ์แสดง ประยุต อาธรรม์ แม้นแดจะดับดิ้น สู่ด้วย นิพพาน
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 14 พ.ย. 2547 20:21 น. - ID 65534 
870
3
0
14 พฤศจิกายน 2547 23:26 น. - comment id 370315
หน้าส่วนตัว
สาธุ......อนุโมทนาครับ
แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2547 23:35 น. - comment id 370323
เห็นด้วยกะคุณแก้วฯ ว่า อนุโมทนา
15 พฤศจิกายน 2547 07:20 น. - comment id 370424
แวะมาเป็นกำลังใจให้..........จ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
