กลอนสุภาพ ถ้าหากหนูอยู่ถึงวัยได้สร้างฝัน จะทำมันให้เป็นจริงไม่นิ่งเฉย จะฝ่าฟันถึงจุดหมายไม่ละเลย คนคุ้นเคยคงภูมิใจไม่อาดูร แต่หนูเจ็บทั้งตัวไปทั่วร่าง ระเบิดวางก่อการร้ายแทบตายสูญ ปัญหาของผู้ใหญ่ไยเพื่มพูน ทวีคูณทับถมหมักหมมจัง เมื่อไรหนอความสงบจะเข้าถึง ดินแดนหนึ่งของขวานทองพี่น้องหวัง ดับไฟใต้จากเล่ห์ประเดประดัง หยุดการหลั่งเลือดกายสายเดียวกัน เสียงของหนูอาจไม่พอเพราะอ้อแอ้ ผ้าพันแผลพันรอบทุกขอบขันธ์ ตาปริบปริบมองผู้ใหญ่ไปวันวัน ขอแบ่งปันความปลอดภัยให้หนูที กาพย์ยานี ๑๑ ป้ายประชดบีบคั้น................เพราะกดดันเกินรับไหว *แน่จริงมาอยู่ใต้..................อย่าเสียงใหญ่อยู่ในกรุง* ปัญหามันรุมล้อม.................แก้ทางอ้อมยิ่งนังนุง โจรชุมยิ่งกว่ายุง.................คอยแต่มุ่งผลาญทำลาย ระเบิดเกิดรายวัน.................เผาประชันเช้าสายบ่าย เมื่อไรจึงสบาย....................หมดเรื่องร้ายใต้แดนไทย ท้าทายอำนาจรัฐ..................หรือขจัดอธิปไตย สัมพันธ์คือสายใย...............สายไปไหมจะปรองดอง สันติจะหยุดโศก..................วิปโยค ฤ ครอบครอง เลือดไทยหยุดไหลนอง.........ด้วยมือสองของพวกเรา
14 พฤศจิกายน 2547 19:37 น. - comment id 370147
สลดใจมากค่ะ
14 พฤศจิกายน 2547 20:06 น. - comment id 370188
แวะมาทักทายค่ะเพราะมากค่ะ มีกำลังใจมาฝาก มีความคิดถึงมาให้ มีความห่วงใยมากมาย มานำเธอคนที่แสนดี
14 พฤศจิกายน 2547 22:06 น. - comment id 370254
สงสารทั้งเด็กๆและผู้ใหญ่ค่ะ
14 พฤศจิกายน 2547 22:24 น. - comment id 370266
จ๊ะเป็นสิ่งที่ควรจะทำให้เกิดแต่สิ่งดีเป็นที่ฝังจำแก่เด็ก เพื่อนเราเขียนได้ยอดเยี่ยมมากนะเพื่อน แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2547 22:56 น. - comment id 370294
อดทน อดทน อัลมิตราได้แต่ท่องคำนี้ไว้เช่นกันค่ะ เมื่อได้ทราบข่าว .. ยังมีอีกหลายข่าวที่ไม่เป็นข่าว รู้กันเพียงแค่วงใน .. สลดกว่านั้นแยะเลยค่ะ คุณกุ้ง
15 พฤศจิกายน 2547 07:19 น. - comment id 370420
แวะมาเป็นกำลังใจให้..........จ้า
15 พฤศจิกายน 2547 09:03 น. - comment id 370470
อืม! กุ้งรู้สึกสลดใจมาก...ยิ่งเห็นเด็กตัวเล็กๆ ได้รับเคราะห์ในการกระทำของผู้ใหญ่ในครั้งนี้... ภาวนาให้เรื่องสงบในเร็ววันค่ะ... กุ้งหนามแดง .....
15 พฤศจิกายน 2547 11:23 น. - comment id 370511
สวัสดีค่ะ...กุ้งหนามแดง สลดใจสังคมไทยในวันนี้ เหลือใจที่ เรื่องร้ายกล้ำกลายฝัน อยากจะมีความสุข ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ก็หวั่น ภัยมาพาลแผ้ว ู^___^ ทุกวันนี้ สังคมเปลี่ยนไปมาก จริงๆ อยากให้สังคมเมื่อ 10 ที่ผ่านมานั้น คงอยู่เท่าทุกวันนี้....
15 พฤศจิกายน 2547 20:26 น. - comment id 370873
ตื่นตานึกว่าฝัน เสียงดังลั่นสนั่นไหว สำเนียงเสียงร้องไห้ เกิดที่ไหนโชคร้ายจัง