..๏ เกล็ดน้ำค้าง

อัลมิตรา

 
..๏ เกล็ดแก้วแววใส........วาววับจับใจ..............ควรให้ใฝ่ปอง
จากห้วงสรวงสวรรค์........อัศจรรย์เรืองรอง.......บริสุทธิ์ผุดผ่อง
ถ้วนท้องธรณี
..๏ ปรากฏหยดหยาด......หลากลักษณ์ล้ำพิลาส....ดื่นดาษปฐพี
บ้างเกาะกิ่งใบ................แมกไม้มากมี...............ถ้วนทุกถิ่นที่
ตราบระวีรุ่งพลัน
..๏ เกล็ดผ่องแพรวพราย....งามล้วนชวนหมาย......ท้าทายสุริยัน
บังเกิดแสงสี......................ลักษมีครบครัน...........บรรเจิดเฉิดฉัน
ลดหลั่นเรียงราย
..๏ ปานเพ็ชรเม็ดพลอย....มากมายใหญ่น้อย........หยดย้อยหยาดกลาย
ต้องแสงสุริยา.................แปลกตาพรรณราย..........รูปลักษณ์หลากหลาย
จึ่งละลายกลายทรง ฯ
 
..๏ ดังเกล็ดแก้วแววใสจับใจนัก	
หลากรูปลักษณ์ล้วนงามนำสุขสันต์
พร่างพิสุทธิ์เรืองรองผ่องแพรวพรรณ	
ฤๅวิศวกรรมันบันดาลมา
จากโลกหล้าสุราลัยอำไพภพ	
ล้วนบรรจบงดงามล้ำนักหนา
บริสุทธิ์ผุดผ่องยังต้องตา		
ให้ปรีดาเกษมสันต์เกินบรรยาย 
เกล็ดปรากฏหยดหยาดพิลาสล้ำ	
ปฏิมากรรมธรรมชาติเกินคาดหมาย
บ้างวาววับหลบเร้นเช่นมากมาย	
บ้างแพรวพรายราวเพ็ชรเกล็ดมณี
โอ้แรงฤทธิ์วิษณุกรรมนำรังสรรค์	
ยังอัศจรรย์ความงามล้ำหลากสี
แต่งแต้มพันธุ์พฤกษาทั่วปฐพี	
ตราบระวีจรัสฉายจึ่งกลายทรง ๚ะ๛
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    8 พฤศจิกายน 2547 23:14 น. - comment id 366477

    ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อยากแต่งแบบนี้บ้างจัง แต่แต่งไม่เป็นเลย  ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ด้วยค่ะ
  • idaho

    8 พฤศจิกายน 2547 23:25 น. - comment id 366487

    หยาดเพรชจากฟ้ามาปรากฏ
    ช่างงาดงดจับใจเหมือนในฝัน
    พิลาสนักเกินเอ่ยเป็นถ้อยคำ
    ดั่งสวรรค์สรรสร้างพร่างแพรวพราย
    /
    /
    /
    /
    /
    /
    /
    
    
    เก่งจังอยากแต่งอย่างนี้ได้บ้างจังทำไงดีเนี้ย โอ้ย  เก่งไม่บันยะบันยัง  เก่งสุดๆ  โอ้แม่เจ้า  โอ้แม่พระอุมา  โอ้  ราม  โอ้  นาร้าย  นาราย  
    
    เก่งจริงนะ  
    
    ปล.เรียนแบบ   ผู้หญิงไร้เงา  แต่ชมอย่างจริงนะ
    
  • รัถยา

    8 พฤศจิกายน 2547 23:34 น. - comment id 366492

    .
    
    เอ ใช่กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ห่อกลอนไหมนะ
    
     ไพเราะมากนะคุณอัลมิตรา...............
    
    หยาดน้ำฟ้าวาวประกาย แม้เพียงชั่วยามก่อนแรงแสงสุรีย์ ก็แวววับจับใจไม่น้อยนะ
    
    .
  • เรไร

    8 พฤศจิกายน 2547 23:38 น. - comment id 366495

    กาพย์นี่ ห่ออะไรได้ตั้งหลายอย่างน่ะครับ
    เขียนชมความงามเหมือนอยู่ในถ้ำเลย
    
    พราวสว่างพร่างแพร้ว
    ดุจเก็จแก้วเงาแวววับ
    ตะวันฉายแสงจับ
    ระยิบระยับงามตา
    
    พระพรหมเนรมิต
    ยามเพ่งพิศวิจิตรหนา
    งานศิลป์เหล่าเทวา
    ช่างล้ำค่าหาใดปาน
    
    @@@@@@@@@@@
    
    
  • เมกกะ

    8 พฤศจิกายน 2547 23:39 น. - comment id 366496

    เยี่ยมมาก
    ยังสุดยอดฝีมือเหมือนเดิมครับ
    ฮิๆๆๆ  หยาดน้ำตาอ่ะ  เมกชอบ
    
    หยาดน้ำค้าง  หยดใส  แต้มใบหญ้า
    คล้ายเกล็ดแก้ว  แววตา  ยามฟ้าสาย
    อรุณรุ่ง  แสงสีทอง  ส่องประกาย
    ดุจดาวราย  พรายพริบ  ระยิบตา
    
    
    +-*-+  +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+  +-*-+
    
  • แก้วประเสริฐ. รหัส 6104

    8 พฤศจิกายน 2547 23:42 น. - comment id 366497

    งามๆยิ่งนัก  เกล็ดหยาดน้ำค้างช่างมีคุณค่ากระไรนี่เมื่อมาอยู่ในมือยอดหญิงเช่นนี้
    
                          แก้วประเสริฐ.
  • เพราะรัก

    9 พฤศจิกายน 2547 00:06 น. - comment id 366510

    เพราะมากเลยค่ะพี่จ๋า
    แวะมาทักทายนะคะ
    ฝันดีนะคะ
    คิดถึงค่ะ
  • ใยไหม(ง่วงอ่ะ)เพิ่งทำงานเสร็จ

    9 พฤศจิกายน 2547 00:10 น. - comment id 366516

    ๏ฟ้าประธานเกร็ดแก้ว...........จากฟ้า
    ก่อนอรุณส่องหล้า.................สู่พื้น
    งดงามยิ่งบ่ว้า....................เปรียบดั่ง  ทิพย์เฮย
    หยาดหยดรินให้ชื้น...........ทั่วหล้าสุขเกษม๚๛
  • ลำน้ำน่าน

    9 พฤศจิกายน 2547 00:15 น. - comment id 366521

    ครรลองน้ำค้าง
    
    เจ้าชื่นอยู่ในนามความอ้างว้าง
    อยู่ท่ามกลางแสงสรรค์แห่งจันทร์ฉาย
    ขับลำนำบอกกล่าวกล่อมดาวราย
    สู่ย่ำค่ำพฤกษ์พรายแห่งราตรี
    
    รอคอยห้วงเวลาพฤกษาหลับ		
    นวลระยับศศิธรสะท้อนสี
    มารินสายพรายพรูสู่วารี		
    ปลุกดอกไม้สวัสดีแก่ค่ำคืน
    
    เจ้าพรมพรำอยู่ในเถื่อนไพรป่า	
    เจ้าเริงร่าเที่ยวล่องท้องนาผืน
    ฝากรอยรักสลักใจในลมครืน	
    ไปกลบเสียงสะอื้นเหล่าเรไร
    
    คือหมายเหตุแห่งพันธุ์และฤดู	
    ยืนหยัดอยู่เที่ยงตรงอสงไขย
    คอยบอกกล่าวราวเรื่องของเมืองไพร	
    แล้วจากไปเมื่อวันพรุ่งมารุ่งราง
    
    เจ้าอ่อนไหวบอบบางกลางอุษา
    สิ้นกายาเหือดเหงื่อเมื่อแสงสาง
    ทิ้งรอยชื้นปื้นเขียวเรียวริมทาง
    บนใบบางไม้ป่าดอกหญ้าดิน
    
    เดินทางไกลจากสวรรค์ชั้นเวหา	
    นำน้ำตาอัปสรร่อนสู่สินธุ์
    มาเกิดดับนับเริ่มเจิมอาจินต์	
    มาดื่มกินทิพย์รสแห่งกฎพุทธ
    
    เจ้าหยาดวับจับใจในคืนค่ำ	
    หยดลำนำความสาวบริสุทธิ์
    อิ่มเกษมอยู่กลางความสมมุติ	
    พริบตาหยุดลับโลกย์โศกแทนตา
    
    เจ้าหลั่งไหลอยู่ในกระแสเสียง	
    สื่อสำเนียงพริ้งพรายไร้เดียงสา
    เพียงข้ามคืนลาลับไปกับตา		
    วนเวียนมาหวังอยู่ไม่รู้เว้น
    	
    เริงระบำร่ายริ้วทุกทิวภู	
    มาพรมพรูเกาะใจใครรู้เห็น
    หนาวยิ่งงามเกร็ดเจ้าพราวกระเซ็น	
    ลืมย่ำเย็นย่ำรุ่งวันพรุ่งนี้
    
    เจ้าตื่นอยู่ในนามความอ้างว้าง	
    เจ้าคือหยดน้ำค้างกลางวิถี
    แท้เกิดดับอยู่ในความไม่มี		
    พียงมายาราตรีที่เปรอปรน
    
    
  • ลำน้ำน่าน

    9 พฤศจิกายน 2547 00:16 น. - comment id 366522

    ครรลองน้ำค้าง
    
    เจ้าชื่นอยู่ในนามความอ้างว้าง
    อยู่ท่ามกลางแสงสรรค์แห่งจันทร์ฉาย
    ขับลำนำบอกกล่าวกล่อมดาวราย
    สู่ย่ำค่ำพฤกษ์พรายแห่งราตรี
    
    รอคอยห้วงเวลาพฤกษาหลับ		
    นวลระยับศศิธรสะท้อนสี
    มารินสายพรายพรูสู่วารี		
    ปลุกดอกไม้สวัสดีแก่ค่ำคืน
    
    เจ้าพรมพรำอยู่ในเถื่อนไพรป่า	
    เจ้าเริงร่าเที่ยวล่องท้องนาผืน
    ฝากรอยรักสลักใจในลมครืน	
    ไปกลบเสียงสะอื้นเหล่าเรไร
    
    คือหมายเหตุแห่งพันธุ์และฤดู	
    ยืนหยัดอยู่เที่ยงตรงอสงไขย
    คอยบอกกล่าวราวเรื่องของเมืองไพร	
    แล้วจากไปเมื่อวันพรุ่งมารุ่งราง
    
    เจ้าอ่อนไหวบอบบางกลางอุษา
    สิ้นกายาเหือดเหงื่อเมื่อแสงสาง
    ทิ้งรอยชื้นปื้นเขียวเรียวริมทาง
    บนใบบางไม้ป่าดอกหญ้าดิน
    
    เดินทางไกลจากสวรรค์ชั้นเวหา	
    นำน้ำตาอัปสรร่อนสู่สินธุ์
    มาเกิดดับนับเริ่มเจิมอาจินต์	
    มาดื่มกินทิพย์รสแห่งกฎพุทธ
    
    เจ้าหยาดวับจับใจในคืนค่ำ	
    หยดลำนำความสาวบริสุทธิ์
    อิ่มเกษมอยู่กลางความสมมุติ	
    พริบตาหยุดลับโลกย์โศกแทนตา
    
    เจ้าหลั่งไหลอยู่ในกระแสเสียง	
    สื่อสำเนียงพริ้งพรายไร้เดียงสา
    เพียงข้ามคืนลาลับไปกับตา		
    วนเวียนมาหวังอยู่ไม่รู้เว้น
    	
    เริงระบำร่ายริ้วทุกทิวภู	
    มาพรมพรูเกาะใจใครรู้เห็น
    หนาวยิ่งงามเกร็ดเจ้าพราวกระเซ็น	
    ลืมย่ำเย็นย่ำรุ่งวันพรุ่งนี้
    
    เจ้าตื่นอยู่ในนามความอ้างว้าง	
    เจ้าคือหยดน้ำค้างกลางวิถี
    แท้เกิดดับอยู่ในความไม่มี		
    เพียงมายาราตรีที่เปรอปรน
    
    
  • ส่องหล้า

    9 พฤศจิกายน 2547 07:30 น. - comment id 366545

    สวยใสในโลกที่โศกหมอง
    ดุจระอองจากดาวที่วาวใส
    ชโลมโลกชโลมคนชโลมใจ
    ดับโศกหม่นไหม้ให้ชื่นบาน
    
    หยดน้ำใสใส
    กลางอบอุ่นไอ...........หัวใจดุจแก้ว
    สิ่งหวังพึงหวัง............พลังเพริศแพรว
    หัวใจวาวแวว...........ดุจแนวนำทาง
    
    
    
  • เพียงพลิ้ว

    9 พฤศจิกายน 2547 09:13 น. - comment id 366573

    เพราะมากค่ะ
  • บินศตรู

    9 พฤศจิกายน 2547 09:27 น. - comment id 366580

     
    พี่ฝากมาบอกคอมเสียส่งเข้าศูนย์
    อาทิตย์กว่าแล้วครับ...........ว่าที่ฯ  ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • magic

    9 พฤศจิกายน 2547 10:09 น. - comment id 366590

    กาพย์ ห่อ กลอน 
    กับเม็ดน้ำค้าง....สวยงามค่ะ
    ........................................
  • แมงกุ๊ดจี่

    9 พฤศจิกายน 2547 10:33 น. - comment id 366601

    มาซึมซับ   และชื่นชมในผลงานของ
    
    พี่ทุกงานค่ะ  อยากแต่งบ้างแต่ไม่เป็นเลย..
    
    ^__^
    
    
  • รมย์ บุริน

    9 พฤศจิกายน 2547 10:57 น. - comment id 366611

    อา..ของดี...กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ นาน ๆ เห็นที
    มะเคยจำผังได้ ก็จำจากคุณอัลมิตรามาแต่งต่อดู
    ละกันครับ
    
    + + + + + + + + + +
    
    เหมือนโลกโศกร่ำ
    ฤาสวรรค์อันฉ่ำ................ชื่นล้ำดำรง
    มิอาจผงาดขืน..................เพื่อฝืนยืนยง
    หมดกรรมจำปลง..............หลงฝั่งสังสาร
    
    เฉกหยาดสะอาดขาว
    น้ำค้างพร่างพราว............คล้ายดาวสกาวขาน
    อาดูรสูญสลาย................เหมือนสายเมื่อวาน
    เหมือนพรุ่งรุ่งกาล.............เหมือนกันทุกวัน
    
    
    
    
  • อัลมิตรา

    9 พฤศจิกายน 2547 11:25 น. - comment id 366625

    คุณผู้หญิงไร้เงา ... ขอบคุณมากค่ะ ลองแต่งดูนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
    
    ไอซ์ .. เป็นอะไรไปหรือเปล่า อาการขนาดนี้น่าเป็นห่วงนะจ๊ะ ..(คิดถึงจัง)
    
    คุณรัถยา .. ใช่ค่ะ กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ค่ะ .. ธรรมชาติที่งดงาม แม้ผ่านตาเพียงชั่วยามก็สุขใจ
    
    คุณเรไร ..ขอบคุณมากค่ะ ความจริงแล้วอัลมิตราก็ไม่ค่อยเห็นกาพย์ห่อกลอนนะคะ อัลมิตราลองเล่นดูกลัวครูตีมือเหมือนกัน  (แอบกระซิบบอกคุณเรไรว่า ห่อกล้วยแขกได้นะคะ ไม่เชื่อถามลุงเวทย์ได้เลยค่ะ .. )
    
    คุณเมกกะ.. ขอบคุณค่ะ คุณเคยเห็นเกล็ดน้ำค้างของจริงไหมคะ อัลมิตราเห็นแต่ในรูปและในทีวีค่ะ ตอนไปเมืองเหนือ อากาศเย็นยะเยือกแบบนั้น อัลมิตราหมกตัวอยู่กับที่นอน รอให้มีแดดก่อน ค่อยเอาตัวออกมาปิ้งรับวิตามินดี บ้างค่ะ 
    
    คุณแก้วประเสริฐ .. อั่นแน่ !! ..รวมของเดิม เป็น 60 บาทแล้วค่ะ
    
    คุณเพราะรัก .. ทราบข่าวว่าทางใต้มีฝนชุก พระอาทิตย์ลี้ภัยมากรุงเทพเสียจนระอุ ทางบ้านคุณเพราะรักเป็นอย่างไรบ้างคะ
    
    ยัยไหม .. นอนดึกจัง  (บาทสาม แปลได้จี้เส้นจัง )
    
    บุรุษแห่งธาร .. ขอบคุณมากค่ะ สำหรับ ครรลองน้ำค้าง งดงามค่ะ
    
    คุณส่องหล้า .. :) ดีใจที่เห็นคุณค่ะ  ชโลมโลก ชโลมคน ชโลมใจ .. :) 
    
    คุณเพียงพลิ้ว .. ขอบคุณมากค่ะ
    
    คุณบินศตรู .. ขอบคุณมากค่ะ ที่รับฝากข้อความมา กรุณารับฝากไปยังปลายทางอีกฝั่งด้วยนะคะว่า ... ถึงแม้กายอยู่ห่างไกล  ..กระนั้นใจแสนใกล้แม้นในฝัน .. ( น้ำตาลเติมแยะๆ )
    
    คุณเมจิค .. ขอบคุณมากค่ะ
    
    คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อัลมิตราอ่านกลอนของคุณมาบ้างนะคะ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร
    คุณมีความสามารถค่ะ พยายามนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
    
    คุณรมย์ บุริน .. งดงามมากค่ะ กับจินตภาพของคุณ (แอบปลื้ม ที่ดลใจให้คุณเขียนกาพย์สุรางคนางค์ ) .. วันนี้ดูรูปใบไม้เปลี่ยนสีอีกแล้ว  ชอบจัง.. ว่าจะเขียนต่อ วันก่อนเขียนได้เพียงหนึ่งบท ..พอดีอารมณ์เกล็ดน้ำค้างเข้าแทรก ( แต่ธาตุไฟมิได้แทรก นะคะ ) .. ไว้จะลองดูละกัน ดีมั๊ย
    
    มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
    
    
  • ฤกษ์ ไม่ได้ล๊อกอิน

    9 พฤศจิกายน 2547 12:07 น. - comment id 366643

    สวยสด ของอันมิตรา และ งดงาม ของลำน้ำน่าน
    ชื่นใจจริง ๆ
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    9 พฤศจิกายน 2547 12:16 น. - comment id 366648

    วิเศษมาก
    ผมชื่นชอบถ้อยคำสำเนียงเช่นนี้จริงๆ
    
  • ผู้เฒ่า....โง่งม

    9 พฤศจิกายน 2547 13:05 น. - comment id 366676

    มาเยี่ยมครับ..เขียนได้ดี..สวัสดีครับ..
  • นายเบียร์เมียม่ามี

    9 พฤศจิกายน 2547 20:06 น. - comment id 366759

    แม่งนายเขียนถูกใจเราว่ะ เราชอบว่ะ  มีแฟนยังยังหานะบายหิวข้าวไปกินข้าวก่อน  บายๆๆๆ           มีอีกอย่างอยากบอกนายกลอนนายซึ่งว่ะ  รักและคิดถึง โลโซ ตกอับ  วิรัตน์
  • ชัยชนะ

    9 พฤศจิกายน 2547 20:36 น. - comment id 366785

    น้ำค้างพร่างพราว
    แวะมาคราหนาว      ยามเช้าชื่นใจ
    แอร่มแจ่มยิ่ง           เกาะกิ่งก้านใบ
    ยากลิ้มชิมไซร้          เสียงคุยคงเพราะ
    
    
  • อัลมิตรา

    9 พฤศจิกายน 2547 21:32 น. - comment id 366859

    คุณฤกษ์..ขอบคุณค่ะ ชื่นใจใช่ไหมคะ เอ๊า บุรุษแห่งธารยื่นแก้มให้คุณฤกษ์หน่อยจ้า ..
    
    คุณก่อพงษ์ .. ขอบคุณมากค่ะ แม่คะนิ้ง สวยนะ (ของจริงยังไม่มีวาสนาเห็นเลย อัลมิตราเห็นแต่ในรูปค่ะ)
    
    คุณผู้เฒ่า .. ขอบคุณมากค่ะ สวัสดีค่ะ
    
    คุณเบียร์ .. ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คำทักทายของคุณ ดูอบอุ่นจัง ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงเป็นใย อัลมิตราล่ะ แอบขำเสียจริงกับความเป็นกันเอง (อย่างสูง)
    
    คุณชัยชนะ ..จะเป็นจักจั่นแล้วหรือคะ ชิมน้ำค้างอย่างนั้น ประเดี๋ยวกลายเป็นบุรุษเสียงทองนะคะ
    
    
  • ลอยไปในสายลม

    9 พฤศจิกายน 2547 21:55 น. - comment id 366886

    เพราะค่ะ อิ อิ....
  • อัลมิตรา

    9 พฤศจิกายน 2547 23:51 น. - comment id 367000

    ขอบคุณมากค่ะ คุณลอยไปในสายลม ..
  • NonSense

    10 พฤศจิกายน 2547 00:28 น. - comment id 367057

    ไม่ไหวละพี่สาว จะละลายไปกะโคลงกลอนแล้ว อ๊ากกก 
    (กำลังคิดว่าตัวเองเปงเกล็ดน้ำแข็งไส)
    
    ....ซะงั้น....
  • อัลมิตรา

    10 พฤศจิกายน 2547 08:10 น. - comment id 367174

    ถ้าอย่างนั้น คุณต้องเหลียวหน้าแลหลังให้ดีนะคะ คุณชัยชนะ จ้องจะชิมน้ำค้างอยู่ค่ะ 
    
    :)  อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณNonSense
  • น้องน้ำ

    20 พฤศจิกายน 2547 12:23 น. - comment id 373927

    พี่ค่ะ อยากทราบคำแปล หรือบทสรุป ของกลอนนะค่ะ แล้วก็จุดประสงค์  แนวคิด  ลักษณ์คำประพันธ์  จุดเด่นของเรื่องนะค่ะ  จะเอาบทกลอนไปส่งครูค่ะ ช่วยหน่อยนะค่ะ  ส่ง  21 พ.ย.แล้วนะค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ
  • ที่รักของฉัน

    21 พฤศจิกายน 2547 00:20 น. - comment id 374295

    ....ระยับพราว ราวเพชว เกล็ดน้ำค้าง
    ที่โลกวาง เอาไว้ ให้เหมาะสม
    เหมือนชีวิต คิดไป ให้ชื่นชม
    น้ำค้างพรม ความชื้น ย่อมชื่นใจ...
    
    ....................สวัสดีครับ...................
  • อัลมิตรา

    22 พฤศจิกายน 2547 23:00 น. - comment id 375548

    ขอโทษจริงๆค่ะ คุณน้องน้ำ เพิ่งย้อนกลับมาอ่าน ตอนนี้คงไม่ทันเสียแล้ว
    
    คุณที่รักของฉัน .. ขอบคุณมากค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน