เฝ้าคำนึงครวญครํ่าพรํ่าใฝ่หา ยามชีวามรณาสิ้นสลาย อยากประสบพบเจอซึ่งความตาย ขอวางวายมลายล่วงจากห้วงกรรม หมดสิ้นแล้วความห่วงหาอาวรณ์โลก ล้วนแต่โศกล้วนแต่เศร้าเฝ้าถลำ ถูกผูกมัดพันธนาถูกจองจำ ในบ่วงกรรมสังสารวัฏผลัดวนเวียน
8 พฤศจิกายน 2547 16:42 น. - comment id 366170
ใจเย็นเย็น อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน ^o^
8 พฤศจิกายน 2547 17:54 น. - comment id 366191
หมดสิ้นแล้วความห่วงหาพาใจช้ำ แสนระกำดวงจิตพิษกัดหนอง ต้องนั่งเศร้าเดียวดายไร้ใครครอง และเนืองนองความช้ำมิร่ำลา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
8 พฤศจิกายน 2547 18:17 น. - comment id 366210
กัมมุนา วัตตะตี โลโก ครับ เกิดมาแล้วต้องสู้ครับ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
8 พฤศจิกายน 2547 19:19 น. - comment id 366283
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
8 พฤศจิกายน 2547 21:24 น. - comment id 366357
แม้ดับดิ้นสิ้นใจไปตรงหน้า ความปวดปร่าฤๅปลดจนหมดสูญ อาจพกพาไปโลกใหม่ให้อาดูร รังจะพูนแต่วิโยคโศกอีกนาน