ดวงตะวันลอยผ่านเนิ่นนานนัก จากคนรักไปไกลใจสุดเหงา เฝ้าคิดถึงแม้ไม่เจอกันแม้เงา นั่งพิงเสาเอาความคิดพินิจย์ตรอง ใกล้พลบคำยามเย็นเห็นนกแก้ว มืดค่ำแล้วเจ้าคงกลับไปรับขวัญ แต่ตัวเราจะได้ไปเมื่อไหร่กัน คงไม่นานจะกลับไปให้เธอรอ
8 พฤศจิกายน 2547 16:20 น. - comment id 366162
ห่างกันไม่นานหรอกเนาะ ^-^ สัมผัสระหว่างบท นิสนึง นะ ^o^
8 พฤศจิกายน 2547 18:04 น. - comment id 366202
จากคนรักไปไกลให้ใจเหงา แต่ความคิดในใจเรายังห่วงหา แม้เธอนั้นไปไกลให้ลับตา แต่ทวาในอุรายังห่วงใย *-*กลอนน่ารักดีคะ*-*
8 พฤศจิกายน 2547 19:22 น. - comment id 366288
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
8 พฤศจิกายน 2547 22:11 น. - comment id 366423
มาแอบอ่าน...อิอิ