พ่อ :- ..... ฝนพรำพรำย่ำเท้าเข้าป่าลึก เสียงตึกตึกหัวใจไม่เป็นส่ำ ข้าศึกล้อมพร้อมสู้เป็นผู้นำ สองมือกำไกปืนยืนระวัง สองเท้าเจ็บเหน็บหนาวร้าวกระดูก คิดถึงลูกตัวน้อยคอยความหวัง หลายเดือนแล้วแก้วตาคงน่าชัง อยู่แนวหลังรอพ่อขอกลับคืน อีกไม่นานงานพ่อก็เสร็จสิ้น เพื่อแผ่นดินไทยเราเจ้างามชื่น จงทดแทนแหนหวงทวงกลับคืน หากใครขืนลุกล้ำมากล้ำกราย.... ลูก:- ..... ฝนพรำพรำทำใจไม่สะอื้น ยามค่ำคืนหนาวนักชักใจหาย ป่านนี้พ่ออยู่ไหนใจเดียวดาย ขอเหตุร้ายกรายไกลไปพ้นทาง ลูกเข้มแข็งนะพ่อขอให้รู้ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนแสนไกลห่าง เป็นคนดีไม่ออกนอกลู่ทาง ขอให้วางใจคลายหายกังวล อีกไม่นานแล้วใช่ไหมได้พบพ่อ ลูกจะขอกอดแน่นแน่นสักแสนหน คิดถึงหนักนักหนาอุตส่าห์ทน รักพ่อล้นฟ้ากว้างกางแขนคอย...
1 ธันวาคม 2544 21:16 น. - comment id 22285
ลูกจะขอกอดแน่นแน่นสักแสนหน คิดถึงหนักนักหนาอุตส่าห์ทน รักพ่อล้นฟ้ากว้างกางแขนคอย... ชอบจังเลย...เพราะมากจ้า...มุมสวย
1 ธันวาคม 2544 23:51 น. - comment id 22305
สะท้อนความรู้สึกได้ดีมากๆเลยค่ะ
2 ธันวาคม 2544 03:36 น. - comment id 22332
ไม่รู้จะบอกความรู้สึกไงดี....อะ แต่งได้ดีจังเลย....
2 ธันวาคม 2544 19:47 น. - comment id 22475
ให้ความรู้สึกที่ดีจังเลย ยอดเยี่ยมที่สุดบทหนึ่งเท่าทึ่เคยได้อ่านมาจ้ะ ชื่นชมด้วยความจริงใจจ้ะ