นที ตะวันคล้อยลอยเลื่อนจวนเคลื่อนลับ แสงทองจับนทีงามอร่ามแสง ทอประกายวาววับวับวาวแวม สาดส่องแสงส่งแรงก่อนแรมลา ลมลูบไล้ผิวน้ำเป็นริ้วคลื่น กลิ่นรวยรื่นโชยชื่นระรื่นแผ้ว แสงระยับจับสายน้ำเพริดพราวแพรว ดังเกร็ดแก้วผุดผาดอาบนที ..แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.. 1 12 - 44
1 ธันวาคม 2544 20:39 น. - comment id 22275
กลอนเพราะค่ะ........แสงระยิบระยับเกิดจากแดดกระทบผิวน้ำเจ้าพระยาใช่ไหมคะ....สวยนะคะ...
1 ธันวาคม 2544 21:55 น. - comment id 22291
รู้สึกเหมือนได้ไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินที่ไหนสักแห่งเลยจ้ะ
2 ธันวาคม 2544 03:11 น. - comment id 22323
เขียนได้ลึกถึงจินตนาการเลยจ้า....
2 ธันวาคม 2544 13:12 น. - comment id 22392
เยี่ยมจ้ะ
2 ธันวาคม 2544 16:07 น. - comment id 22436
เห็นภาพพจน์ดีนะจ๊ะ
4 ธันวาคม 2544 22:32 น. - comment id 22843
เพราะจับใจเลยค่ะ
5 ธันวาคม 2544 01:07 น. - comment id 22873
กลอนเพราะมากครับ
5 ธันวาคม 2544 07:39 น. - comment id 22926
เคยเห็นภาพแบบนี้มาแล้ว ยิ่งได้อ่านผลงานนี้ก็ยิ่งอยากจะกลับมาดูภาพนี้อีกจังเลย ต้องหาโอกาสไปดูอีกสักครั้ง....เขียนได้ดีครับ