อย่ายื้อยุดฉุดดึงตรึงเอาไว้ อย่าอาลัยมากไปใจยึดถือ ชีวิตเปลี่ยนเวียนแค่ว่าพลิกฝ่ามือ จะมัวถืออัตตาหาค่าใด นั่นของกูนี่ของกูโน่นของกู ใจไม่รู้จักพอขอถึงไหน ไม่ปรีเปรมอิ่มเอมบ้างหรือไร หวังอยากได้ไม่ปลดปลงลงสักที แบกเอาไว้คอนเอาไว้ให้เต็มบ่า แสวงหาเก็บถึงแคว้นแดนสุขี จะถือไปจนกายดับลับชีวี หวังจะมีความสุขทุกชาติไป เวลามาเอาอะไรใส่มาเล่า ก็ตัวเปล่าทั้งนั้นเชื่อฉันไหม แต่พอคราวิญญาจะจากไป ที่หาไว้เอาไปได้หรือไรกัน หาแต่พอหล่อเลี้ยงเพียงชีพอยู่ เพียรเรียนรู้ละวางสร้างทางฝัน สำนึกเห็นตั้งจิตเห็นเป็นสำคัญ อัตตานั้นลดได้สบายใจ นั่นของเขานี่ของเขาโน่นของเขา แม้ตัวเราใช่ของเราเศร้าไฉน หายใจอยู่บุญทานทำเข้าไป หมดหายใจเมื่อไหร่ได้ใช้มัน
ketana 7 พ.ย. 2547 15:29 น. - ID 65062 
814
4
0
7 พฤศจิกายน 2547 16:32 น. - comment id 365512
เขียนได้ดี..เชียวหล่ะ. ทั้งเนื้อหา..สาระ..คำคม... แวะมาเยี่ยม..และมาชม... ผลงานคม...คนกวี...
7 พฤศจิกายน 2547 18:33 น. - comment id 365617
ตกลงมีของแววบ้างไหมคะ อิ อิ แวะมาแซวค่ะ อิ อิ...
7 พฤศจิกายน 2547 18:59 น. - comment id 365637
อันสมบัติ..สร้างไว้..ในชาตินี้ ทานบารมี..คุณค่า..มหาศาล ไม่ต้องแบก..เอาไว้..ทรมาน พบสุขนาน..การให้..ได้ใช้ยาว ........................................................... ทำบุญทำทาน..ไม่ต้องแบก ให้เขาไปเถอะ..เป็นสมบัติติดตัวไปนาน ............................................................
7 พฤศจิกายน 2547 21:28 น. - comment id 365713
ชีวิตกูดวงของกูมึงรู้มั้ย กูเป็นใครใครเป็นกูอยู่ทุกหน ใครเป็นกูใครเป็นมึงบ่ตรึงล้น ก็ตัวคนทนทุกข์ยากลำบากกาย ***************************** แต่งได้ดีมากๆ เลยอ่ะนะ
8 พฤศจิกายน 2547 12:53 น. - comment id 365990
ซึ้งจริงๆให้แง่คิดดีมากๆเลยค่ะ นี่แหละค่ะชีวิต
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
