เคยเห็นอีกบ้างไหม สายน้ำใสจากเทือกผา รินร่วงลงสู่หล้า ณ เบื้องล่างเย็นสยิว หนาวเยือกทรวงสะท้าน ลำธารลึกซ่อนคลื่นพลิ้ว ลมภูพัดไผ่ปลิว สะท้อนน้ำอยู่รำไร หนาวเหน็บจนเจ็บปวด รวดร้าวกว่าคราวไหน กี่กาลที่ผ่านไพร วิญญาณใครไม่จดจำ งดงามดุจความรัก ประจักษ์ในใจลึกล้ำ ใครลืมความดื่มด่ำ ธรรมชาติอันจริงแท้ ใครเฉื่อยอยู่หนหลัง ให้เธอยังถูกรังแก ภูผาผืนป่าแย่ ลำธารนั้นยิ่งรันทด น้ำร่วงจากตาไหล ใจเจ็บช้ำเหลือกำหนด ใครหนอทรยศ คดกันหลากจนยากนับ ต้นน้ำลำธารนั้น นั่นมือใครใจด้านดับ พรหมจรรย์แห่งป่าถูกพร่ายับ ใครรับรู้บ้างไหมเพื่อนไทยเอย .
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 6 พ.ย. 2547 16:47 น. - ID 65024 
929
3
0
6 พฤศจิกายน 2547 16:47 น. - comment id 365078
เขียนในนาม เพีย คำปัน ครับ
6 พฤศจิกายน 2547 20:32 น. - comment id 365150
ป่านี้..อีกนานไหม อยู่ผืนไทย..ให้สดสวย พ้นภัย..ทำลายด้วย มือมนุษย์..มิหยุดทำ รับรู้..แต่สื่อสร้าง คนถากถาง..มิหยุดย่ำ พบภัย..ไม่จนจำ จึงระกำ..ยามน้ำมา .......................................... ผู้รุกรานธรรมชาติ ไม่นาน..ธรรมชาติจะเอาคืน .............................................. ขอบคุณสำหรับ คำอวยพรนะคะ ..............................................
7 พฤศจิกายน 2547 12:05 น. - comment id 365415
หนาวเหน็บจนเจ็บปวด รวดร้าวกว่าคราวไหน กี่กาลที่ผ่านไพร วิญญาณใครไม่จดจำ ชอบจัง ท่อนนี้ แวะมา หาค่ะ
7 พฤศจิกายน 2547 13:21 น. - comment id 365449
..สื่อ ..ความหมาย ..ได้ดีจังเลยคะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
