@_ดาริกาวาดไว้ในห้วงหาว ยะแย้มพราวพรายเพชรเห็นอักษร อโณทัยล่วงแล้วแพ้วทางกลอน น้องแนบนอนสนิทนิตย์สถิตย์ครา ยลนภาดารารายระหว่างกล่อม แสงดาวถนอมฝันหวามให้ใฝ่หา ยามเห็นดาวเตือนเสน่ห์เคยเคียงมา เรียมอย่าลาลับล่วงห่วงคนคอย ฯ ที่จากกันขอเพียงพรากแล้วคืนกลับ ที่จากกันดาวเหมือนดับทุกข์ท้อถอย ที่จากเรือนจากเพื่อนแก้วไกลราวลอย ที่จากถ้อยวาทีหวานเพราะกิจงาน น้องเฝ้าหักห้ามหทัยไม่ให้คิด น้องจำปลิดที่ทุรนราวจะผลาญ น้องสิเฝ้ารอพี่อย่าจรนาน น้องฝากวารเตือนพี่กลับถนอมนวล ฯ มองดาราสกาวหล้าฟ้าเตือนเหตุ ระลึกคำเทวษพร่ำร่ำไห้หวน เรียมฝากถ้อยน้องน้อยยิ่งคร่ำครวญ คนึงใจจวนขาดแล้วแก้วนัยนา ฯ
2 พฤศจิกายน 2547 07:16 น. - comment id 362112
สวัดีครับ............. มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี คนเรียงถ้อยร้อยลำเป็นคำสอน คิดยอกย้อนแตกต่างล้วนสร้างสรรค์ บ้างลำนำคำฝากจากร้อยพัน จุดเดียวกันกวีไทยให้คำนึง แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและกัน กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
2 พฤศจิกายน 2547 17:30 น. - comment id 362400
กลอนแต่งได้ดีค่ะ
3 พฤศจิกายน 2547 05:34 น. - comment id 362668
ขอบคุณมากค่ะ คุณผลิใบ คุณผู้หญิงไร้เงา
15 พฤศจิกายน 2547 08:59 น. - comment id 370465
คณึงใจไห้หวนครวญกับดาว น้องเหน็บหนาวเดียวดายเหลือไฉน คนรักจรพรากลาเลยลับไกล เหลือทิ้งไว้แต่คำช้ำ..กมล
17 พฤศจิกายน 2547 04:47 น. - comment id 371832
น้องหลงก็เขียนงานได้น่าอ่านนะคะ ลงชื่อสมาชิกไว้หรือเปล่าคะ พี่รัมได้ตามไปอ่านบ้าง ดีไม๊คะ
18 พฤศจิกายน 2547 01:36 น. - comment id 372517
อย่าหวั่นไหวกะเสียงลมนะ