ปักษาชาติมาตรหมายคือปลายฟ้า ร่อนถลาคาคบเพียงหลบหนาว ขอซบซ้อนนอนกิ่งทิ้งปวดร้าว จนถึงคราวเคราะห์มืดนี้จืดจาง เจ้าไทรโศกโบกไหวเมื่อใครจาก ประหนึ่งฝากรหัสเข้าขัดขวาง ยืนละห้อยย่อยยับเมื่ออับทาง เหลือรอยด่างอ้างอวดให้ปวดใจ เจ้านกน้อยไล่ลู่สู่ฝั่งฝัน เคยไหวหวั่นปันจิตคิดบ้างไหม ว่าเคยแอบแนบนิ่งกับกิ่งไทร เอาอุ่นไอใครหนอมาต่อสู้ ผิดที่เจ้าอำพรางอ้างว่ารัก ไทรจึงปักใจหลงพะวงอยู่ คิดว่าเจ้ามั่นหมายตายเคียงคู่ เพิ่งได้รู้เมื่อสูผินออกบินไป
เทาสีเงิน 2 พ.ย. 2547 03:26 น. - ID 64732 
311
3
0
2 พฤศจิกายน 2547 07:16 น. - comment id 362111
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
คนเรียงถ้อยร้อยลำเป็นคำสอน
คิดยอกย้อนแตกต่างล้วนสร้างสรรค์
บ้างลำนำคำฝากจากร้อยพัน
จุดเดียวกันกวีไทยให้คำนึง
แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและกัน
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
2 พฤศจิกายน 2547 15:33 น. - comment id 362302
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันตลอดมานะครับ
2 พฤศจิกายน 2547 17:28 น. - comment id 362399
ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ความหมายดีค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
4 พฤศจิกายน 2547 03:59 น. - comment id 363313
:)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
