ไม่ตั้งใจ...ให้ห่างกัน

mono

ระหว่างเราเหมือนมีเพียงเยื่อใยเบาบาง
ไม่รู้ว่าความรักที่เราสร้าง...จืดจางตั้งแต่เมื่อไหร่
ในเมื่อไม่มีอุปสรรค...ระยะทาง...ไม่มีความห่างไกล
แต่ความรู้สึกที่ได้ ไม่ต่างอะไรกับหัวใจห่างกัน
เราคงรู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่
เป็นไปได้ไหม...ที่เราแค่หลงลืมกันไปเท่านั้น
ใกล้กันเกินไป...ก็อาจทำให้เราไม่ได้ใส่ใจ ดูแลกัน
ช่องว่างของความผูกพัน จึงเกิดขึ้นโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว
กว่าจะหันกลับมามองกัน
เยื่อใยเบาบางนั้น...ก็มีรอยร้าวหวั่นไปทั่ว
ยังไม่สายไปใช่ไหม...หากแววตาหวั่นไหว ทำให้หัวใจรู้ตัว
เปลี่ยนความหวาดกลัว...กลับกลายเป็นความรักที่มีอยู่ทั่วหัวใจ				
comments powered by Disqus
  • กุ้งถุงทอง

    30 พฤศจิกายน 2544 18:40 น. - comment id 22052

    เรื่องมันซึ้งเหลือเกินครับ
  • แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

    30 พฤศจิกายน 2544 19:53 น. - comment id 22063

    .....ความรักนี้แปลกครับ บางครั้งอยู่ใกล้กันกลายเป็นว่าทำให้เรารักกันน้อยลง พอห่างไกลกันกับหลงลืมกัน บางครั้ง ยิ่งอยู่ด้วยกันนาน ๆ กลับเหมื่อนว่าเรายิ่งไม่รู้จักกันหนักขึ้นไปอีก  แต่ก็มีอีกมากที่ตรงกันข้าม และอยู่ด้วยกันจนตาย.......
    ..แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.
  • run

    30 พฤศจิกายน 2544 20:46 น. - comment id 22086

    หัวใจมีไว้ดูแลนะ ทุกอย่างสำคัญที่ใจ ทุกข์ก็ที่ใจ สุขก็ที่ใจ
  • ผู้ชายคนเดิม

    30 พฤศจิกายน 2544 21:23 น. - comment id 22089

    ความหวั่นไหว.. เป็นส่วนประกอบหนึ่งของความรักเสมอ  แม้เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่ก็ใช่จะห้ามได้ซะที่ไหนล่ะ  เอาอย่างนี้แล้วกัน..ใส่ใจกับรักที่คุณมีต่อไปนะ  ผมว่ามันคงสวยใสกับความรู้สึกคุณตลอดไปแน่นอน ^__^
  • คะน้า

    30 พฤศจิกายน 2544 21:57 น. - comment id 22097

    เรียบเรียงเรื่องได้ดีนะคะ ซึ้งมาก
  • โคลอน

    30 พฤศจิกายน 2544 22:52 น. - comment id 22104

    ลึกซึ้งกินใจมากเลยค่ะ
  • kOrOkOsO

    1 ธันวาคม 2544 00:10 น. - comment id 22108

    อึ้งกิมกี่.....ลึกมากน่ะเราอะ
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    1 ธันวาคม 2544 01:56 น. - comment id 22121

    คม... ชัด...ลึก... เลยจ้า...
  • mono

    1 ธันวาคม 2544 03:04 น. - comment id 22138

     ขอบคุณทุก ๆ คนจ้ะ....ที่เข้ามาให้กำลังใจกัน    และดีใจมากที่กลอนนี้  ทำให้รู้สึกซึ้งใจตามไปด้วย.....จะติดตามทุกคนเหมือนเดิมจ้า...@^_^@....  
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    1 ธันวาคม 2544 07:56 น. - comment id 22182

    อืมมมมม....มันเป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ
  • dokkoon

    1 ธันวาคม 2544 12:38 น. - comment id 22213

    ยังไม่สายหรอกนะ สร้างความสดใสขึ้นมาใหม่ได้ มันก็ขึ้นอยู่กับคน 2 คน นั่นแหละ คนเคยรักกันอย่างไรก็ยังมีเยื่อใยหละนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน