แมลงเม่าเอ๋ย ใยเจ้าจึงไม่เหลือบแลหมู่ดาวทั้งดาราจักรนั้น กลับเฝ้าตามหาหิ่งห้อยน้อยในความมืด ทั้งที่เคยได้ชื่นชมแสงวาบนั้นเพียงครั้งเดียว ฤาเจ้าคิดว่าดาวอยู่ไกลเกินไป ฤาเจ้ากลัวหนทางสู่ดาวนั้น ฤาแสงชั่วพริบตานั้นอบอุ่นกว่าแสงดาว เนิ่นนาน เจ้าบินวนอยู่ในความมืด ที่ห้อมล้อมด้วยความหวาดกลัว กลัวว่าหิ่งห้อยอาจไม่เปล่งแสงอีก ในท้ายสุด ความกลัวนั้นคงลุกลามราวกับกองเพลิงของปีศาจ ที่ความร้อนของมันจะแผดเผาความเชื่อของเจ้าเป็นผุยผง และความเย็นของมันจะทรมานวิญญาณของเจ้า จนเจ้าไม่รู้จักความอบอุ่นอีกต่อไป ณ ยามนั้น ข้าขอภาวนาให้เจ้ายังมีเวลาที่จะหลับไหล เพื่อขับกล่อมวิญญาณของตนด้วยความฝัน ..... เพื่อจะตื่นขึ้นมาในรุ่งอรุณแห่งปัญญา ..... เพื่อจะพบแสงสว่างในตนเอง
เจ้าขาว 30 ต.ค. 2547 12:12 น. - ID 64536 
1009
1
0
30 ตุลาคม 2547 12:30 น. - comment id 360130
ปรัชญางดงามนักแหละ เจ้าขาว
30 ตุลาคม 2547 15:09 น. - comment id 360275
หน้าส่วนตัว
ขาวเอ๋ยขาวพราวเสน่ห์หาเล่ห์ไม่
การเขียนไว้ด้วยปรัชญามาร่ำขาน
สร้างความฝันสรรคิดจินตระการ
โลกเรานั้นพลันกระจ่างร้างมืดมน.
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
