เวลานั่งข้างๆ ก็ได้แต่คอยเว้นระยะห่างแล้วหันหน้าหนี เวลาเดินด้วยกันก็ไม่เคยแสดงอาการยินดี ก็เพราะใจที่มีมันล้ำเส้นเกินความเป็นจริง กลัวก็แต่ว่าเธอจะรับรู้ สิ่งที่ทำอยู่มันอาจบดบังไม่ไหว เพราะอาการอาจแพ้เสียงของใจ ที่เอาแต่ตะโกนอยู่ได้ว่ารักเธอ เวลาเจอเธอก็บอกว่าคือ..เพื่อน.. เหมือนจะเตือนหัวใจที่กล้าหาญของฉัน ให้รู้สำนึกว่าก้าวมาลึกเกินกว่าให้อภัยกัน แต่ว่ามันคงไม่อาจก้าวกลับมา คิดไปเองมากมายเพราะใจกังวล เจ็บที่ต้องทนเฉยเมยทำเป็นไม่เคยจะใส่ใจ คำว่าเพื่อนทำให้ปวดร้าวจนไม่มีน้ำตาจะไหล เหงาจังเหงาใจ ไม่รู้ทำไมต้องเป็นเธอ
วุ้นเส้นต้มยำ 29 ต.ค. 2547 19:47 น. - ID 64491 
1073
4
0
29 ตุลาคม 2547 19:56 น. - comment id 359773
หน้าส่วนตัว
แบบว่ามันเป็นเรื่องของใจที่อธิบายลำบากอ่าค่ะ
....กลอนอาจไม่เพราะเท่าไหร่....
ก็เจ็บใจมากๆๆๆๆๆเลยหาทางระบายออกมา
++++ ยังไงก็ยังรักเธอเสมอ ++++
ถึงรู้ดีว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน
29 ตุลาคม 2547 20:16 น. - comment id 359788
อืมๆ..ก็จิงนะ เพราะเราก็เป็นแบบนั้นอ่ะ มันเขินนี่ที่จะแสดงออก... ไม่กล้าหรอกแต่ก็มองเค้าตลอดแหละ คิคิ แวะมาด้วยความคิดถึงจ้า วีนัสก่ะเจ้า
29 ตุลาคม 2547 21:29 น. - comment id 359848
คิดไปเองมากมายต่างต่างนานา แถมหัวใจยังไม่กล้าจะเปิดเผย ว่ารักเธอมากมายในใจเลย ทั้งที่อยากจะเอ่ยเฉลยบอกเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
30 ตุลาคม 2547 00:04 น. - comment id 359961
ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ....แต่มานดูแสนไกล((ร้องถูกไม๊นี่))เหอๆ เป็นกำลังใจให้นะค๊า... แหมมานพูดยากเนอะคะ...อิๆ...ใครจะกล้า... แต่ช็อกกล้า..อุ๊ยยย!!! ไม่ใช่ค่ะ ใช้เวลาเตรียมตัวประมานเกือบสามเดือน หลังจากตัดสินใจ แหะๆ *** ^______________________^ *** มาทักทายค๊าบบบบบบบพ๊ม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
