ลมหนาวโชยพัดผันร่างสั่นไหว สะท้านในไหวคลอนกร่อนด้วยเหงา กรรโชกแรงปลิดปลิวหัวใจเรา กายสั่นเทาใจสะท้านหวั่นแรงลม อากาศแห้งใจโหยดูโรยร้าง ความอ้างว้างเหน็บหนาวเข้าถาถม ย่ำซ้ำเติมใจเก่าร้าวระทม คงสาสมพรหมสั่งแต่ครั้งใด ใบไม้ปลิวแห้งหลุดแล้วหยุดนิ่ง ใจประวิงหวิวหวั่นสะท้านไหว ดูเหมือนเจ้าหมดเยื่อไม่เหลือใย ด้วยปลิดใบพ้นต้นหล่นลงดิน โอ้ใจเจ้า..เหงา..หนาว..รวดร้าวไหม ลมกร่อนใจกัดกล้ำน้ำเซาะหิน โบกสะบัดพัดแรงแทงชีวิน แทบแดดิ้นเดียวดายกลางสายลม
27 ตุลาคม 2547 15:06 น. - comment id 358169
หน้าหนาว สาวสวย รวยรัก ชายมัก ถามถึง คนึงหา หน้าหนาว สาวร่วง มากหน้า ด้วยว่า สาวเจ้า ออกเรือน
27 ตุลาคม 2547 15:17 น. - comment id 358175
หนาว กาย มะเท่าไหร่ อ่ะ หนาวใจ นี่สิ รุนแรงนัก
27 ตุลาคม 2547 15:17 น. - comment id 358176
เป็นงานงามโรยสายพรายพริ้วหนาว ซึ่งร่วงกราวราวป่าใบหญ้าไหว คือหล่นแล้วแต่ละต้นหล่นร่วงใบ ชีวิตดับลับไปไหลตามลม คืองานงามถามหนาวในคราวนี้ ใครเล่าใครจักคลี่ผ้าอุ่นห่ม ใครจักโอบประคองขวัญวันเธอตรม ใครเล่าข่มตามองผองหนาวใจ... ทิกิ_tiki
27 ตุลาคม 2547 15:19 น. - comment id 358178
หน้าหนาว สาวสวย ด้วยแต่ง แก้มแดง ปากแดง แป้งใส เสื้อผ้า อาภรณ์ พันกาย หัวใจ โหยหา อาวรณ์
27 ตุลาคม 2547 15:26 น. - comment id 358185
ใยลมหนาวใจร้ายจึงกรายกล้ำ พัดกระหน่ำซ้ำใจให้เหน็บหนาว ทั้งเหงาเศร้า หนาวใจ คืนไร้เงา ของคนเฝ้า ปลอบใจ ให้หายหนาว ***แวะมาทักทายครับ
27 ตุลาคม 2547 15:30 น. - comment id 358193
มาหนาวด้วยคนนะจ๊ะ
27 ตุลาคม 2547 15:48 น. - comment id 358214
ต้องห่มผ้ามาอ่านด้วยป่าวครับ เห็นลมหมอกหยอกล้อเล่นล่อแสง นอนตะแคงห่มผ้าดูผาแต้ม ลุกขึ้นเดินเห็นม่านเปิดบานแง้ม ช่างชะแล่มแช่มช้อยยามย้อยทัก
27 ตุลาคม 2547 16:38 น. - comment id 358271
ทรมาน! ไม่มีคำไหนเหมาะสมกับกลอนบทนี้แล้วเพื่อนเอย ^o^
27 ตุลาคม 2547 17:41 น. - comment id 358314
หนาวสะท้าน ใจซ่าน หาผ้าห่ม จบ........... คิดไม่ออก
27 ตุลาคม 2547 17:57 น. - comment id 358322
คุณเขียนดีอยู่แล้วนะ คุณฟ้าปราย.. เขียนบ่อยๆ ความชำนาญจะมากขึ้น..สวัสดีครับ.
27 ตุลาคม 2547 17:59 น. - comment id 358325
หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว...หรือเปล่าหนอ ;)
27 ตุลาคม 2547 18:05 น. - comment id 358337
หนาวใจรึหนาวกายค่ะเนี่ย ^_________^ แวะมาทักทายค่ะ
27 ตุลาคม 2547 18:59 น. - comment id 358375
ไพเราะมากค่ะ หนาวจับใจเลยค่ะ
27 ตุลาคม 2547 19:27 น. - comment id 358397
นอนกอดหมอนซ่อนความเหงา หัวใจคลุกเคล้าความเหว่ว้า น้ำตาเอ่อไหลอาบแก้มลงมา ความมืดบวกความเหว่ว้าชักล้าใจ หนาวสะท้านไปทั้งกายใจเลยครับ ฮิๆๆๆ หนาวลม หนาวฟ้า จิ๊บจ้อยนะ หนาวใจนี้สิ จะแก้ด้วยไรหนอ +-*-+ +-*-+-*-+คนในนิยาย+-*-+-*-+ +-*-+
27 ตุลาคม 2547 19:46 น. - comment id 358404
อากาศหนาว .. แต่ลมหายใจอุ่น นั่งคิดถึงคนเคยคุ้น .. หอมกรุ่นอ่อนหวาน ความห่างไกล .. ถูกลบเลือนด้วยความสดใส .. ในวันวาน ไม่ว่าจะกี่หนาวที่เลยผ่าน .. ไม่เคยอ้างว้าง .. เปล่าว่าง .. หัวใจ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ .. คุณฟ้าปราย .. ตามตูดตาพี่เมก .. มาแบบ .. กระชั้นชิด .. ฮี่ๆ .. =^______________________^= แก้มป่อง .. นู๋กะลังฮอตฟอร์ม .. ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤ . . . S o M e - O n e - L o V e - Y o U . . .
27 ตุลาคม 2547 21:28 น. - comment id 358456
ไออรุณอุ่นรักมาทักฟ้า ทอแสงมาผ่านใจใต้เงาสวย ลมเย็นๆ....สดชื่น...รื่นระรวย ธรรมชาติจึงสดสวยด้วยแสงทอง ค่ำคืนอันยาวนานผ่านไปแล้ว เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วอยู่ดังก้อง ปลุกพงไพร...ปลุกใจให้จับจอง รัศมีสีทองมาส่องใจ อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ ...เอาแสงตะวันมาฝากแล้วค่ะ
27 ตุลาคม 2547 23:52 น. - comment id 358538
ครับปลายฝนต้นหนาวก็แบบนี้แหละครับ แต่อย่างไรก็ตามอย่าให้ใจเราหนาวก็เป็นใช้ได้ครับ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2547 02:53 น. - comment id 358575
อืมม.. อ่านแล้วหนาวตาม
28 ตุลาคม 2547 09:37 น. - comment id 358668
จะเรัยกว่าไรดีครับ กระชากอารมณ์ก็ว่าได้ เขียนได้ดีจริงๆ ความรู้สึกแบบนี้ยามงานใจรอนรอน พลอยเหน็บหนาวไปด้วยเลย แต่คำนั้นในงานงามยิ่งนักครับ เหงา เงียบ หนาวจัง
28 ตุลาคม 2547 09:47 น. - comment id 358672
อ่านแล้วอินจัง สะกิดความรู้สึกได้ดีมาก... เข้ากับรูปเลย แต่ดูน่ากลัวน่ะ :-)
29 ตุลาคม 2547 11:05 น. - comment id 359393
หุ หุ แวะมาเยี่ยมค่ะ อิ อิ .... กลอนน่ารักดีค่ะ ........หากโลกนี้มีเราเพียงสองคน คงไม่หลุดพ้นต้องเจอกันได้ แต่โลกเรากว้างใหญ่เกินไป โลกของเราไซร้มันไม่เท่ากัน...
30 ตุลาคม 2547 19:43 น. - comment id 360377
มาเป็นกำลังใจให้คนที่แต่งกลอนได้ซึ้งถึงอารมณ์คนเหงา..มาเหงาเป็นเพื่อนครับ
10 ธันวาคม 2547 03:44 น. - comment id 385955
:]