~ ล้า ~


@_อยากจะพักหากหัวใจยังไม่กล้า
ทนอ่อนล้าร้าวระบมขมเหลือฝืน
ทั้งเหนื่อยท้ออดทนไว้ต้องหยัดยืน
แล้วกล้ำกลืนเลือดที่หลั่งขังลงไป
@_คนให้พักรักทั้งใจหรือไม่หนอ
ยังรีรอลังเลราวปิดบังไว้
ให้ที่พักเพียงศาลาไยจะไป
ถึงเหนื่อยไร้แรงใจยังก้าวเดิน
@_เมื่อจะพักจะต้องภักดิ์สมัครแล้ว
ในทีท่าพราวแพรวอย่ามองเผิน
แม้โอบเอื้ออาทรเว้าวอนเชิญ
หัวใจเกินต้านความรักจะพักใจ
@_จะไม่พักยามไม่แน่แท้ที่รู้
จะไม่อยู่เพียงใจที่หวามไหว
เมื่อใดพักคือหยุดพักที่หัวใจ
เป็นเรือนให้เอื้ออุ่นคนคู่เคียง ฯ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

รำนำ 26 ต.ค. 2547 06:23 น. - ID 64250

714

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/64250 ที่มา: พันทิป , รำนำ

comments powered by Disqus

คิน

26 ตุลาคม 2547 12:41 น. - comment id 357562

ถ้าอ่อนล้ามากไป พักหน่อยก็ได้นะครับ บางทีการหยุดพักนิดหน่อย อาจจะทำให้การก้าวต่อไปมีประสิทธิภาพมากกว่า เดินไปเรื่อยรอวันหมดแรง...

รำนำ

28 ตุลาคม 2547 08:11 น. - comment id 358644

อิอิ ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน และ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำด้วยค่ะ

พัก..ในที่นี้คงไม่ใช่ความหมายเดียวกันมั้งคะ

ถ้าพักเพื่อให้หายเหนื่อย พักเพื่อจะไปต่อ--พักค่ะ

แต่ถ้าพักเพื่อหยุด คงขอพักที่ๆจะหยุดจริงๆ ไม่ไปไหนต่อ ไม่พักที่ศาลาข้างทาง ไม่พัก ที่เผอิญมีใครโอบเอื้อให้พัก คงดีกว่ามั้ง--เนอะคะ