หั ว ใ จ..ผู ก..กั น

ถนนสายเก่า&ตะวันรอน

ชื่อเพลง/Title : หัวใจผูกกัน
อัลบัม/Album : Million ways 
to Love Part 
ศิลปิน/Artist : Boyd feat.บอย 
อนุวัฒน์ สงวนศักดิ์
เนื้อร้อง 
วั น เ ว ล า ดี ๆ เ ห ล่ า นั้ น เ ธ อ ยั ง ค ง จำ ไ ด้ ไ ห ม 
วันที่เคยร่วมทุกข์ และสุขจนล้นหัวใจ
วันที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน 
แต่ว่าวันเวลาที่ผ่านพ้นไป 
อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนั้น
อยากจะมีเพลงๆ นึง 
ถ่ายทอดเรื่องราวเป็นพันๆ ให้เธอรู้ 
* ให้ทุกๆครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ 
ก็ขอให้รู้ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่ 
เคยเป็นยังไงในตอนนี้ 
ขอให้รู้ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป
และทุกๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ 
ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ 
เ ร า จ ะ มี กั น แ ล ะ กั น เ ป็ น ห นึ่ งใ น ด ว ง ใ จ ต ล อ ด ไป 
ก็ เ พ ร า ะ หั ว ใ จ เ ร า ผู ก กั น
วันที่เราไม่เคยย่อท้อ 
วันที่เราต่างมีความฝัน 
และทำทุกๆ สิ่งด้วยหัวใจเดียวกัน 
เธอยังคงจำมันได้ใช่ไหม
แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป 
อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนี้ 
อยากจะมีเพลงๆ นึง 
ถ่ายทอดเรื่องราวที่ดีๆ เตือนให้รู้
(*) (*)
เ ร า จ ะ มี กั น แ ล ะ กั น 
เ ป็ น ห นึ่ ง ใ น ด ว ง ใ จ ต ล อ ด ไ ป 
ก็ เ พ ร า ะ หั ว ใ จ เ ร า ผู ก กั น

******************************************************************

บทเริ่ม....
ก่อนอื่น....พี่ขอมอบเพลงนี้...ให้กับวา....
ทั้งความหมาย....ทุกอย่าง..ในบทเพลง...
มันลง..ตัวอยู่แล้ว......
พี่ไม่มีของขวัญ...อะไร...จะมอบให้ในวันเกิด...ของวา....
ก า ร เ ลื อ ก ห า..ข อ ง ข วั ญ...บ า ง อ ย่ า ง..ใ ห้ กั บ ค น พิ เ ศ ษ..
บ า ง ค น... มั น ก็ ย า ก เ กิ น ไ ป...น่ะ.....
เอาเป็นว่า...
วันนี้..คืนนี้...
พี่มานั่ง...ค้นหา...บทกลอนเก่า ๆ....
ของเราทั้ง 2 คน....เกือบยี่สิบหน้า...
พี่พยายามจะหาบทแรก...
ที่ไปคอมเมนท์..งานของวา...
แต่มันหา...ไม่เจอจริง ๆ.....
พี่นำมาเฉพาะ..บทที่คิดว่า...
มันมีความหมาย....ระหว่างเรา....
พี่มอบ...สิ่งนี้...ให้... 
H a p p y B i r t h d a y ....จ๊ะวา..
หวังว่า...อ่านแล้ว..จะมีความสุขกับของขวัญชิ้น
นี้น่ะ..
คนดี..
มี ค ว า ม สุ ข ม า ก  ๆ... เ ป็ น เ ด็ ก ดี ...ข อ ง พี่ ต ล อ ด ไ ป..

*******************************************************************************

ฉากแรก....ที่ บ้ า น ข อ ง ถ น น ส า ย เ ก่ า..
.*.*นิทานใบไม้.*.*.*    
                                 ------------------------------>ถนนสายเก่า  
ข อ ตั้ ง ชื่ อ มั น ว่ า นิ ท า น ใ บ ไ ม้
ถ้าเธอจะถามไถ่ถึงความเป็นไปที่รวมเป็นฉัน
อาจพัดตามแรงลมไกว- -แอบตัวร้องไห้ใต้เงาจันทร์
เปลี่ยนสีตามตะวัน หรือ มีความฝันคือฟ้าไกล

ฉันเป็นอะไรก็ได้ ที่รวมไว้ในความไหวอ่อน
ที่ชีวิตคือโลกแคบๆแห่งความเอื้ออาทร ของ ดิน ฟ้า น้ำใส
นั่นเพราะชีวิตฉันไม่เคยวนเวียนไปไหนไกล
เติบโตมาบนต้นไม้ใหญ่...ครั้นพอปลิดใบก็ร่วงสู่ดิน

ชีวิตฉันมีวัฏจักรอยู่เท่านี้
อย่าคาดหวังนักว่าฉันจะทำได้ดีในทุกสิ่ง
แม้แต่การรักเธอ....อย่าถามว่าเธอคือใครในความเป็นจริง
ฉันอาจไม่โตพอจะรู้คำตอบของทุกสิ่ง หรือรู้เท่าทันใจ

ตอบได้แค่ฉันเคยมี และยังมีเพียงโลกแคบๆใบหนึ่ง
ที่วันนี้เปิดให้เธอมาเป็นความคิดถึงอันอ่อนไหว
เธออาจมีค่ากว่าฤดูกาลที่ทำให้ฉันเปลี่ยนสีไป
ส่วนจะเป็นสีแห่งความรู้สึกสีใด--
ฉันขอให้เป็นเรื่องที่วันใหม่---จ  ะ บ  อ  ก  เ ร  า ---
  
 Poem ID :   46668   
 Written by :   ถนนสายเก่า  
 Posted by :   รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม  
 Source :   วันฝนตก...เหงาๆ แต่รู้สึกดีๆอ่ะ  
 Date - Time:   13 ก.พ. 47 - 01:58  
 Note :   เห็นใครๆชอบถามกันนัก ว่าทำไมใช้ชื่อใบไม้ เลยตอบแบบนี้ซะเลย  
 
 
ใครไม่รู้..แอบไปหยอดความคิดเห็น..เอาไว้
ความคิดเห็น : เขียนดีจัง...
งดงาม..น่าชื่นน่าชม....ทุกอักษร..
ทุกบท..ทุกตอน...
ชอบงานกลอนคุณจัง
อยากให้..ถนนสายเก่า..รองเท้าคู่เดิม...
ลองมาเดิน--->บนถนนแห่งชีวิต ดั่งใบไม้ (จะผลิ-ดอก ฤาจาออกใบ)  
จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน  
รหัส - วัน เวลา : 219160 - 13 ก.พ. 47 - 03:15  
*******************************************************************************
ฉ า ก ส อ ง...ที่บ้านของถนนสายเก่า...เช่นเดิม..

ฉัน...เทียบกับตะวันไม่ได้    
------------------------------->ถนนสายเก่า  
ไ ม่ เ ค ย รั ก เ ธ อ น้ อ ย ล ง สั ก วิ น า ที
ถึงไม่มีใครตรงนี้เธอยังมีฉัน
เหมือนโลกนี้ที่ไม่เคยขาดแสงจันทร์
เพียงแต่แสงของฉันได้เพียงส่องในคืนเงียบงันราตรี

เธอลืมหรือเปล่าว่ายังมีฉัน
ในวันที่ดวงตะวันของเธอนั้น ไม่ส่องแสงมาที่นี่
ยังคงมองเธอและส่องแสงแห่งความหวังดี
แม้ไม่เจิดจ้าในใจได้เหมือนก่อนนี้ที่เธอมีมา

ไม่อาจเอาตัวเองไปเทียบกับเขา
แค่รักเธอได้ มากว่าดวงตะวันดวงเก่า ที่ไม่เคยมาหา
เลิกเผาตัวเองในการรอเถอะนะ...พระอาทิตย์ร้อนเกินสำหรับคนธรรมดา
แสงฉันไม่สวยกว่าดาวบนฟ้า...
แ ต่ จ ะ ส่ อ ง ส ว่ า ง อ บ อุ่ น ใ น ด ว ง ต า เ ธ อ ต ล อ ด ไ ป
 
 
 
 
 Poem ID :   46714   
 Written by :   ถนนสายเก่า  
 Posted by :   รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม  
 Source :   -  
 Date - Time:   13 ก.พ. 47 - 19:56  
 Note :   -  
 
 
ใครไม่รู้..แอบไปหยอดความคิดเห็น..เอาไว้
ความคิดเห็น : พระอาทิตย์..ไม่ร้อน..เกินกว่า..คนธรรมดา...
เพียงแต่ว่า...คุณจะเข้าหา..ในตอนใด...
ไม่ยอม ๆ ...พาดพิง...
ชื่อเราน่ะ...ทั้งชื่อจริง...และนามปากกา..
ก็คือ..พระอาทิตย์...กะ..ตะวัน....
ถนนสายเก่าจ๋า.....
ตะวัน..ยามเช้า....
ตะวันยาม..สาย...
ตะวันยามบ่าย..
ตะวันตกดิน...
ตะวันตกน้ำ....
ตะวัน..โผล่ขึ้นจากภูเขา...
หรือจะตะวันรอน....
มีให้เลือกตั้งเยอะ....
คนธรรมดา..ก็เลือกได้...
แฮ่ ๆ...แซวเล่นจ๊ะ..ตามประสาคนรักกัน..
จริง ๆ ...เขียนดี..จ้า..เพราะดี.....(ยิ้มหวาน ๆ 
แบบจริงใจ..จริงจัง)
 จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน  
 รหัส - วัน เวลา : 219666 - 14 ก.พ. 47 - 02:07  
***************************************************************
ฉ า ก ส า ม
....ที่บ้านของถนนสายเก่า...อีกที..
นาฬิกา *.*.กับ*.*.*หัวใจ    
                                  --------------------->ถนนสายเก่า  
ฉั น ไ ม่ รู้..น า ฬิ ก า ข้ า ง ฝ า ห ยุ ด ห มุ น ไ ป เ มื่ อ ไ ห ร่
ปฏิทินพลิกไปถึงพ.ศ.ไหน เดือนอะไรตอนนี้
พายุฝนจะมาหรือดวงอาทิตย์ยังเจิดจ้าเหมือนทุกที
เพราะอยู่มาได้ด้วยความไม่ไยดี...ในลมหายใจ

ไม่อยากมีชีวิต....ไม่อยากปวดร้าว
ในวันที่ความอ่อนแอยังติดตามรอยเท้าไปไหนต่อไหน
ก้าวที่ผ่านมาคือน้ำตา..ก้าวข้างหน้าคือกองไฟ
ที่จะกล้าก้าวผ่านวันไหนยังไม่รู้เหมือนกัน

หยุดชีวิตไว้เพราะยังตัดสินใจอะไรไม่ได้
ตั้งสติไม่ทันต่อการจากไปต่อการไม่มีอะไรให้ฝัน
หากพรุ่งนี้จะเปลี่ยนถ่านนาฬิกา...ยังไม่รู้จะต้องปรับเวลาอีกกี่วัน
กั บ ชี วิ ต ที่ ข า ด ห า ย ไ ป แ ล้ ว วั น นั้ น...ที่ เ ธ อ ไ ป  
 
 
 
 Poem ID :   46966   
 Written by :   ถนนสายเก่า  
 Posted by :   รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม  
 Source :   ไดอารี่เล่มเศร้า  
 Date - Time:   17 ก.พ. 47 - 21:37  
 Note :   ไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้นนะ....แต่งไว้นานแล้ว ตอนเศร้ามากๆง่ะ เก็บมาฝาก  
 
ใครไม่รู้..แอบไปหยอดความคิดเห็น..เอาไว้อีกแล้ว..

ความคิดเห็น : หยุด..วัน..หยุดเวลา...
เพื่อหนีหน้า...ความปวดร้าว...
แล้ว..ทำไม..ไม่หยุดความเศร้า...
นี่เรา...มายื่นถ่านให้...
ใส่ถ่าน..ให้นาฬิกา....
หมุนเข็มซะ...ให้มันเดิน....
ถอดทิ้ง...รองเท้าคู่เก่า...
นี่ไงเรา...เอาคู่ใหม่..มาให้...
ใส่..ซะ..ใส่เข้าไป....
ลุกขึ้นไว....มาเดินกัน....
ถนน..สายเก่า ๆ....
กับรองเท้า..คู่ใหม่ ๆ...
กับเพื่อนคู่ใจ......
เพียงพอไหม...
กับการเริ่ม..ออกเดินทาง
------------------->รองเท้าคู่ใหม่...เขียนให้วา...
----------->>>จากใจ..ของ ตะวัน..
------->>>อยากจะเขียนยาวกว่านี้...แต่เมื่อวาน...
เขียนงานไปบทหนึ่ง..ใจสลาย เขียนไปร้องไห้..ไป...จนตาบวม..วันนี้ก็ยังรู้สึกเศร้า ๆ..
อยู่...เลยเขียนให้ได้แค่นี้จ๊ะวา...
              แวะมาเยี่ยมพร้อมรองเท้าคู่ใหม่.
 
 จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน  
 รหัส - วัน เวลา : 221446 - 18 ก.พ. 47 - 01:06  
********************************************************************
ฉ า ก สี่ ....ที่บ้านของตะวันรอน..
เสียงเรียกจากกระจิ๊บ 		
-------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน 		
เ จ้ า..บิ น.. ห ล ง ม า จ า ก แ ห่ ง ห น ไ ห น....
หนีใคร...เขามา..จึงสับสน........
มาบิน....สู่เมืองกรุง..ที่วกวน...
ลืม..ไพรสนธ์ ไพรพนา..ป่าของเรา..

ปล่อยต้นไม้...น้อยใหญ่...ในป่ากว้าง..
ให้อ้างว้าง...เหงาจิต...คิดบ้างไหม....
หากวันใด..เมืองกรุง...ทำช้ำใจ....
กลับได้ไหม...พงไพร...ถิ่นของเรา...

มาส่ง..เสียงจิ๊บจั๊บ...เรียกนกน้อย....
นกกระจิ๊บตัวจ้อย....คอย..นกน้อยกลับมาหา...
ยังคอยเจ้านกน้อย..ทุกวันและเวลา......
จ ง รู้ ว่ า...ก ร ะ จิ๊ บ แ ล ะ ป่ า ใ ห ญ่..ยั ง ค อ ย ร อ....
		
Poem ID :	47142  	
Written by :	ภูตะวัน ตะวันรอน 	
Posted by :	รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน 	
Source :	ไปอ่านงาน.. ยังคอย...ของคุณผีขี้เมา.. 	
Date - Time:	21 ก.พ. 47 - 01:17 	
Note :	เลยตอบไว้...ในความเห็น.. 	
		
ใครไม่รู้..แอบมาหยอดความคิดเห็น..เอาไว้

ความคิดเห็น :	
ตะวัน......
นกน้อยของเธอกลับมาแล้ว
กลับมาฟังเสียงแผ่วที่โหยหา
กลับมาแล้วนะ ตามคำสัญญา
กลับมาบอกกับเธอว่า...ยังรัก
******คิดถึง..**..เดี๋ยวจะ แอด msn อยากคุย 
จาก :	ถนนสายเก่า ไม่ได้ล็อก 
รหัส - วัน เวลา :	222685 - 21 ก.พ. 47 - 02:08 

**********************************************************************
ฉ า ก ห้ า  ....ที่บ้านของตะวันรอน..

รักก้องป่า.(ภาค2 ของเสียงเรียกจากกระจิ๊บ) 
------------------------------->ถนนสายเก่า( กับรองเท้าคู่ใหม่) +ภูตะวัน ตะวันรอน 
น ก น้ อ ย ข อ ง เ ธ อ ก ลั บ ม า แ ล้ ว
ก ลั บ ม า ฟั ง เ สี ย ง แ ผ่ ว ที่ โ ห ย ห า
ก ลั บ ม า แ ล้ ว น ะ   ต า ม คำ สั ญ ญ า
ก ลั บ ม า บ อ ก กั บ เ ธ อ ว่ า...ยั ง รั ก
(ถนนสายเก่า ฯ...)

ไ ด้ ยิ น..แ ว่ ว...เ สี ย งใ ค ร..ม า บ อ ก รั ก...
รี บ หั น ก ลั บ...ม า ต า ม...เ สี ย ง เ รี ย ก ห า..
โอ้..น ก น้ อ ย..ข อ ง ฉั น...เ ธ อ ก ลั บ ม า...
อ ย า ก กู่ ก้ อ ง..ร้ อ ง ทั่ ว ป่ า..ว่ า ดี ใ จ.....
บิ น..ม า อ ยู่..เ คี ย ง คู่ กั น แ ล้ ว... ห น า...
ป่ า..ทั้ ง ป่ า...ก็ แ ส น จ ะ ส ด ใ ส....
น ก ส อ ง ตั ว...เ คี ย ง คู่..กั น ด้ ว ย ใ จ....
ที่ ค  งไ  ว้...ด้ ว ย รั ก มั่  น..นิ รั น  ด ร....
(ภูตะวันฯ)
Poem ID :	47148 
Written by :	ถนนสายเก่า( กับรองเท้าคู่ใหม่) ภูตะวัน ตะวันรอน 
Posted by :	รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน 
Source :	วา....เขียน...มา..ตะวันเขียนไป.. 
Date - Time:	21 ก.พ. 47 - 02:33 
Note :	เออแฮะ..จบแบบแฮปปี้จนได้... 
********************************************************************************
ฉ า ก ห ก  ....ที่บ้านของตะวันรอน..

คนในนิยาย? 		
--------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน 		
ฉั นไ ม่ รู้ ว่ า.ร ะ ห ว่ า ง เ ธ อ แ ล ะ ฉั นมั น คื อ อ ะ ไร
เราจะรักกันได้ไหม.ในกฎเกณฑ์..ของสังคม..
มีอะไร..หลาย ๆ อย่าง.ที่มันคล้ายกับความฝัน
เหมือนคืนและวันที่ฉันเฝ้ารอ..คนบางคน
  
และเคยคิด.ว่าเธอไม่มีตน.ก็เธอเป็นคน..ในนิยาย..
คงไม่มี..คนเช่นนั้น..ที่จะคล้าย คล้ายกับฉัน
ช่างคิดและช่างฝัน.ในบางวัน.ก็อ่อนไหว

ยามหวาน.นั้นเล่าก็สุดแสน..โรแมนติค
ช่างคิด..ช่างหาถ้อยคำหวาน..มาเว้าวอน..
อ้อดอ้อนขอนอนหนุนตักขอพักใจไว้สักหน
  
บางที..ก็ซุกซน.จนบางคน..ไม่ทันตั้งตัว.
บางที..ก็รุกเร้า.บางทีเศร้าก็ห่างหาย.
นี่แหล่ะ..คนในนิยาย.คงมีได้..แค่ในฝัน
จ ว บ จ น .ม า ถึ ง วั น.ที่ เ ธ อ นั้ น.ก้ า ว เ ข้ า ม า

********
เปลี่ยนคนในฝันให้มีตัวตน ให้เป็นคนในลมหายใจ
ทำให้คนคนนั้นในนิยาย ออกมาเจอกับฉันที่เฝ้ารอ
เปลี่ยนความฝันให้เป็นความจริง ให้ผู้หญิงที่เคยเหงาใจ
ให้ชีวิตของฉันได้เริ่มใหม่ อยากบอกคำที่แทนทั้งหัวใจ
------------------------->...ได้ไหมว่ารักเธอ
**********************END********************
ปล..
ท่อนสุดท้าย....***ขอนำเพลง...มาแจม...
ชื่อเพลง/Title : คนในนิยาย
อัลบัม/Album : Dreams
ศิลปิน/Artist : ปาน โฟร์ท เปียโน
เขียนให้คนในนิยาย
เมื่อคืนวานอยากฟังเพลงนี้จับใจ
แล้วก็มีคน..บางคนหามาให้ฟัง.จนได้
อยากจะขอบคุณด้วยใจ..
รู้ไหมเธอน่ารักจัง. ?
		
		
Poem ID :	47198 - ผู้ชม 	
Written by :	ภูตะวัน ตะวันรอน 	
Posted by :	รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน 	
Source :	คนในนิยาย 	
Date - Time:	22 ก.พ. 47 - 00:36 	
Note :	ชอบเพลงนี้...ชอบคนให้เพลงนี้ 	
***************************************************************************
ฉ า ก เ จ็ ด  ....ที่บ้านของตะวันรอน..
บนถนนแห่งชีวิต (ภาค 2) 
----------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน 
ค ว า ม รั ก..มั ก ม าโ ด ย ไ ม่ รู้ ตั ว.
แ ล ะ มั ก จ ะ ม า..อ ย่ า ง ไ ม่ มี เ ห ตุ ผ ล
และเรา..ก็มัก..จะหาคำตอบไม่ได้ทุกที.
บนถนนแห่งชีวิต..ในครั้งนี้จึง..กลับมามีความหมาย..
บ น ถ น น ชี วิ ต..ส า ย เ ก่ า.เ ค ย มี ค น เ ห ง า..เ ดิ น ม า ลำ พั ง..
จนกระทั่งได้พบบางคนเดินเคียงคู่..ด้วยความสุข..
เคล้า..คลอ.และหยอกเย้าละจบลงด้วยความเศร้า
เ มื่ อ เ ร า..ต้ อ ง แ ย ก.จ า ก กั น

ทางร่วมเป็นทางแยกแตกออกเป็นสองสาย.
ฉันไปเธอก็ไป..คนละสาย..คนละทาง..
เ ดิ นบ น ถ น น..ส า ย เ ก่ า ๆกั บ ร อ ง เ ท้ า.คู่ ใ ห ม่
คู่ เ ก่ าฉั น ถ อ ด ไว้.บ น ท า ง แ ย กที่ ผ่ า น ม า
เ ดิ น บ น ถ น น ส า ย เ  ก่ า ๆ .อ า จ จ ะ เ ห ง า เ ศ ร้ า บ า ง ค ร า
จ น วั น นี้.ไ ด้ เ  ดิ น ม า..ถึ ง ท า ง แ ย กอี ก ห น
ที่ แ ย ก ห น้ า.มี อี ก ค น..เ ดิ น ห ล ง ม า..อ ย่ า ง เ ดี ย ว ด า ย...

เ ธ อ ยิ้ ม ใ ห้ ..อ ย่ า ง เ ห ง า ๆเ ร า ยิ้ ม ต อ บ..อ ย่ า ง เ ศ ร้ า ๆ..
ต่างคน..ต่างเดิน..ร่วมทางอย่างเหงา ๆ.
บนถนนสายเก่า.ในคืนเงียบงัน
คนหนึ่งอยากทายทักแต่ก็กลัว..แยกข้างหน้า
กลัว..วัน..และเวลากับแยกข้างหน้าพาเธอจากไป..
คนหนึ่งก็แอบคิด.น่าจะมีมีมิตร..ไมตรีให้.
เ ผื่ อ แ ย ก ข้ า ง ห น้ าเ ข า ยั ง ไ ม่ จ า ก ไ ปร่ ว ม ท า ง ไ ด้ กั น ด้ ว ย ดี

บ น ถ น น..ส า ย เ ก่ า.. ใ น คื น นี้.ก็ ยั ง มี แ ต่ ค ว า ม เ ห ง า.
แ ต่ แ ล้ วเ จ้ า ก า ม เ ท พ.ก็ แ อ บ ม า เ ล่ น ก ล กั บ ค น เ ศ ร้ า..
เ มื่ อ เ ธ อ ห ก ล้ ม.ล ง บ น พื้ นฉั น ห ยุ ด ยื น.ยื่ น มื อ ใ ห้.
เ ธ อ จั บ มื อ.ข อ ง ฉั น ไ ว้ฉั น ฉุ ด ใ ห้เ ธ อ ลุ ก ยื น..
มี ร อ ย ยิ้ ม..จ า งๆ แ ล ะ คำ ข อ บ คุ ณ ใ ห้.
ฉั น จึ ง เ อ่ ย.เ อื้ อ น อ อ ก ไ ปไ ม่ เ ป็ น ไ ร ห ร อ ก ค น ดี

บ น ถ น น..ส า ย เ ก่ าคื น นี้..จึ ง ห า  ยเศร้า.
เริ่มมีเสียงหัวเราะ..และหยอกเย้าของฉันและเธอ
ก็ได้แต่หวัง.ว่าแยกหน้า.คงไม่มีใครจากไป
บทเรียนเก่า ๆ ..เคยสอนไว้.คงรักษาใจกันได้ดี..
บนถนน.ชีวิตแห่งนี้.จะมีแต่ความหวัง
จ ะ ร่ ว ม ส า น..แ ล ะ ร่ ว ม ฝั นร ะ ห ว่ า ง เ ธ อ ฉั น ต ล อ ด ไ ป

เ มื่ อ ถึ ง..ท า ง แ ย กเ ร า จ ะ ห ยุ ด..แ ล ะไ ถ่ ถ า ม.
ถามใจ..เธอและฉันว่าจะไปในทางใด.
ยอมรับฟัง..กันด้วยใจ .ด้วยเหตุผลนะคนดี
แ ล้ ว ท า ง แ ย ก..ใ น วั น นี้.จ ะ มี เ ร า ไ ป ด้ ว ย กั น

บ น ถ น น ชี วิ ต..บ น ถ น น ส า ย เ ก่ า..
จ ะ เ ป็ น เ รื่ อ งที่ เ ล่ า ข า น.
ถ น น ส า ย นี้..จ ะ คื อ ตำ น า น.
ที่ ขั บ ที่ ข า นรั ก ข อ ง ค น ส อ ง ค น.
ค น ที่ อ่ อ น ไ ห วกั บ ค น..ที่ ช่ า ง ฝั น
ไ ด้ ม า พ บ กั น.ใ น คื น วั นที่ เ ดี ย ว ด า ย..
ทำ ถ น น ส า ย เ ก่ าใ ห้ เ ป็ น ถ น น แ ห่ ง ชี วิ ต..ข อ ง ส อ ง ค น
ที่มาของงานชิ้นนี้.
เคยเขียนงาน.บทหนึ่ง.ชื่อ บนถนนแห่งชีวิต.
แล้วก็เคยไปอ่านงานของ ถนนสายเก่ารองเท้าคู่เดิม
ดูแล้วมีแต่เรื่องเศร้า ๆ 
จนเผลอไปหยอกเย้า.บอกให้ถนนสายเก่า
รองเปลี่ยนรองเท้าคู่ใหม่ดู...(ในอำนวยพรรัก)
แล้วให้ลองมาเดิน..บนถนนแห่งชีวิต..ของภูตะวัน
อีกวัน.ถนนสายเก่า.ก็มาทวงถามรองเท้าคู่ใหม่.
และต่อมาก็ไปอ่านงานถนนสายเก่าแล้วก็ไป Post ตอบ
และบอกว่าเอารองเท้าคู่ใหม่มาให้ใส่แล้วให้ลุกขึ้นไว ๆ ..
ให้เดินไปด้วยกัน.
อีกหนึ่งวัน..เหมือนฟ้า..กลั่นแกล้ง.
คนช่างฝันกับคนอ่อนไหวก็ได้มานั่งคุยกัน.
มีมากมายหลายเรื่อง
ที่เราคุยกันได้ดีจนมีมิตรไมตรี..ที่ดี..ให้กัน..
วันนี้จึงเขียนงานชิ้นนี้..ขึ้น
เอ่อ..ไม่เกี่ยวกับที่เล่ามาทั้งหมดข้างบนเลย (อ้าว)
ก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าเขียนขึ้นมาได้ไง.
ไม่เข้าใจจริง ๆคือนึกถึงคำว่า..
ถนนแห่งชีวิต..กับถนนสายเก่า
ก็เลยได้งานดี ๆ ..ขึ้นมาเก็บไว้ใน web..อีกชิ้น.
แล้วก็....ชอบงานชิ้นนี้มาก...
อาจจะเป็นเพราะว่า....
ชอบภาคแรกที่เขียน....คือ บนถนแห่งชีวิต (ภาคแรก)
ก็เลยชอบ บนถนนแห่งชีวิต (ภาคสอง) 
ว่าแต่...คนอ่าน..จะชอบภาคไหน? กว่ากัน...
ตอบหน่อยได้ไหม...ตอบฉันหน่อย..ว่าเธอ..คิดถึงกัน ?
ไม่ได้ Post หลายวัน...ไม่รู้มีใครคิดถึงบ้างรึปล่าว????
**********************************************************************************
ฉ า ก แ ป ด  ....ที่บ้านของตะวันรอน..

                          ทรายกับทะเล..... 		
-------------------------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน 		
ไ ม่ รู้ ..ว่ า อ ดี ต เ ค ย.เ จ็ บ ช้ำ ..กั บ ใ ค ร ม า
ไม่รู้ว่า.กี่ครั้งกี่ครา..ที่น้ำตาเธอไหล.
ไม่รู้ว่า..ใครหนอทำเธอเจ็บช้ำหัวใจ..
ไม่รู้ว่า..ทำไม.จึงมาเปิดอ่าน..งานเก่า ๆ เธอ..
จะเขียนให้กับใคร..ไม่อยากจะรู้หรอก..
แต่อยากจะบอก..วันนี้.อย่าหวั่นไหว..
อย่ามองทะเล..ว่าแปรเปลี่ยนไป.
ทะเลวันนี้จะไม่เหมือนเดิม.
เพราะ..วันนี้..หากเปรียบเธอเป็นผืนทราย.
ตัวฉันไซ้ร์.คือทะเล.ที่เคลื่อนไหว.
คอยพัด..มาทักทาย.ลบรอย..เท้าออกไป
นั่นแหละรู้ไหมที่ทำให้.คือรักเธอ..
ใครอื่น..เขาจะมาเหยียบย่ำ..
ฉันจะลบรอยช้ำ..ให้จางหาย..
ลบรอยเท้า..ออกจากผืนทราย
ลบความเจ็บช้ำ..ออกไปจากใจเธอ..
หวังอีกครั้ง.เถิด.คงยังไม่สาย
เธอเป็นผืนทราย.ฉันเป็นทะเล
จะกี่ครั้งกี่หน.ยามเมฆฝน.คลื่นลมเกเร.
ทราย..กับทะเล..ไม่เคย..ห่างกัน.
ทรายกับทะเล.ยังคงผูกพัน.
ท ร า ย กั บ ท ะ เ ล .ยั ง ...ค ง รั ก กั น.
*****************************************

รวมรส..รวมรัก..
              ----------------->ภูตะวัน ตะวันรอน+ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
( บท 1. ) เป็นเพียงรอยเท้าบนผืนทราย
(Written by : ถนนสายเก่า Date - Time: 24 พ.ย. 45 - 20:45 ) 
เป็นเพียงรอยเท้าบนผืนทราย
รอคลื่นทะเลมาซัดให้เลือนหายในไม่ช้า
เหลือเพียงทรายผืนเก่า--ขาว--สะอาดตา
คล้ายไม่มีใครผ่านมาเพื่อผ่านไป
เธอมาทิ้งรอยร้าวไว้แสนลึก
แต่นั่นเพียงทำให้รู้สึกเริ่มเคลื่อนไหว
แค่รอยเท้าหนึ่งที่บังเอิญมาเหยียบย่ำบนผืนทราย
ฉันเชื่อว่าน้ำทะเลจะมาซัดหายในสักวัน 
*********************************************

(บท 2) ผืนทราย (ภาค 2)
(Written by : ถนนสายเก่า Date - Time: 24 พ.ย. 45  21.38) 
นั่งรอเธออยู่กับผืนทราย
ภาพความทรงจำถูกหยิบมาเรียงรายบนผืนทรายขาว
หยิบเปลือกหอยมาคุ้ยเขี่ยวาดรูปหัวใจรูปดาว
มากกว่าจะนั่งอยู่เฉยๆ..กับผืนทรายว่างเปล่า--ฉันคงยิ่งเหงาจับจิตจับใจ
ทุกครั้งที่ฝันเห็นทะเล
เหมือนความเศร้าเข้ามาขับฟันเฟืองความว้าเหว่ให้เคลื่อนไหว
ภาพทรงจำดีงามยามที่ชื่อเธอถูกลบออกไป 
ก็เป็นได้แค่ผืนทราย -- ยามที่น้ำทะเลไม่พัดพามาทักทาย เท่านั้นเอง 
*************************************

(บท 3) ทรายกับทะเล.
(Written by : ภูตะวัน ตะวันรอน Date - Time: 27 มีค.47 เวลา..บ่ายกว่า ๆ..) 
ไม่รู้..ว่าอดีตเคย.เจ็บช้ำ..กับใครมา
ไม่รู้ว่า.กี่ครั้งกี่ครา..ที่น้ำตาเธอไหล.
ไม่รู้ว่า..ใครหนอทำเธอเจ็บช้ำหัวใจ..
ไม่รู้ว่า..ทำไม.จึงมาเปิดอ่าน..งานเก่า ๆ เธอ..
จะเขียนให้กับใคร..ไม่อยากจะรู้หรอก..
แต่อยากจะบอก..วันนี้.อย่าหวั่นไหว..
อย่ามองทะเล..ว่าแปรเปลี่ยนไป.
ทะเลวันนี้จะไม่เหมือนเดิม.
เพราะ..วันนี้..หากเปรียบเธอเป็นผืนทราย.
ตัวฉันไซ้ร์.คือทะเล.ที่เคลื่อนไหว.
คอยพัด..มาทักทาย.ลบรอย..เท้าออกไป
นั่นแหละรู้ไหมที่ทำให้.คือรักเธอ..
ใครอื่น..เขาจะมาเหยียบย่ำ..
ฉันจะลบรอยช้ำ..ให้จางหาย..
ลบรอยเท้า..ออกจากผืนทราย
ลบความเจ็บช้ำ..ออกไปจากใจเธอ..
หวังอีกครั้ง.เถิด.คงยังไม่สาย
เธอเป็นผืนทราย.ฉันเป็นทะเล
จะกี่ครั้งกี่หน.ยามเมฆฝน.คลื่นลมเกเร.
ทราย..กับทะเล..ไม่เคย..ห่างกัน.
ทรายกับทะเล.ยังคงผูกพัน.
ทรายกับทะเล.ยัง ...คงรักกัน.
*********************************

Note to ถนนสายเก่า .รองเท้าคู่เดิม.
บทนี้เขียนให้เป็นกำลังใจ.
ในวันสอบส่งท้าย
และเป็นของขวัญให้
สำหรับการเริ่มต้น
อีกไม่กี่วัน.จะเริ่มต้นกับหน้าที่การงานใหม่..
ก็ให้ตั้งใจ..ทำงาน
ชีวิต.เพิ่งจะเริ่มต้น..
มีอะไร..ให้พบเจออีกมากมาย
บนโลก..ใบกว้างใบนี้
พี่.ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งในชีวิต..
ที่คุณได้ผ่านมาพบเจอ.
อยู่ที่ว่าจะเลือกเก็บไว้เป็นส่วนใดในชีวิต.
แต่อยากเพียงบอกว่า.ร้อยหมื่นพันคำพูดใด ๆ
คงไม่เท่าหนึ่งคำ..ที่ออกมาจากใจ.
และคุณคงรับรู้ได้เช่นกัน..
		
Poem ID :	49688 
Written by :	ภูตะวัน ตะวันรอน 	
Posted by :	รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน 	
Source :	ก็ไม่รู้ว่าอะไร...... 	
Date - Time:	27 มี.ค. 47 - 19:01 	
Note :	ถึงเขียนออกมาได้..... 	
		
**************************************************************************************		
ฉ า ก เ ก้ า  ....ที่บ้านของถนนสายเก่า..

ตะวันรอน......อ่อนไหว..แค่ไหน..ก็รักคุณ 		
----------------------------------->ถนนสายเก่า 	
	
ถ้ า ชี วิ ต ฉั น ไ ม่ มี คุ ณ
ก็ จ ะ ไ ม่ ตื่ น ขึ้ น ม า รั บ ค ว า ม อ บ อุ่ น ข อ ง ต ะ วั น ด ว ง ไ ห น
เ พ ร า ะ ฉั น มี ต ะ วั น ด ว ง เ ดี ย ว แ ล้ ว ใ น โ ล ก หั ว ใ จ
ซึ่ ง ส่ อ ง แ ส ง ส ว่ า ง แ ล ะ ค ว า ม อุ่ น ไ อ ใ ห้ ฉั น ต ล อ ด ม า

อ า จ ดู เ ห มื อ น ฉั น โ ง่ ที่ ปิ ด ตั ว เ อ ง ม า ก เ กิ น ไ ป
ที่ ไ ม่ ย อ ม เ ผื่ อ ใ จ ไ ว้ รั บ ค ว า ม ผิ ด ห วั ง ใ น วั  น ห น้ า
แ ต่ เ พ ร า ะ ฉั น รั ก แ ล ะ แ น่ น ห นั ก ต ลอ ด ม า
จึ ง ยื น ยั น อ ย่ า ง ห า ญ ก ล้ า อ ย่ า ง นั้ น ไ ป

ฉั น ไ ม่ ป ร า ร ถ น า แ ส ง จ า ก ด ว ง จั น ท ร์
เ พ ร า ะ แ ม้ จ ะ ส่ อ ง ส ว่ า งไ ด้ เ ห มื อ น กั น...แ ต่ ใ ห้ ค ว า ม อ บ อุ่ น กั บ ฉั น ไ ม่ ไ ด้
ต ะ วั น ข อ ง ฉั น....เ ชื่ อ ไ ห ม ว่ า รั ก คุ ณ นั้ น ห ม ด ใ จ
ชี วิ ต เ ล็ ก ๆ ที่ ไ ม่ ยิ่ ง ใ ห ญ่ ...แ ต่ มี สิ่ ง ห นึ่ ง ที่ ฉั น ภู มิ ใ จ คื อ ก า ร รั ก คุ ณ 		
		
Poem ID :	49689  	
Written by :	ถนนสายเก่า 	
Posted by :	รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม 	
Source :	ให้คนสำคัญที่จะเข้ามาตอบเป็นคนแรกค่ะ... 	
Date - Time:	27 มี.ค. 47 - 19:04 	
Note :	อยากให้คุณรู้ใจว่ารักจริง 	
		
*************************************************************************************
ฉ า ก สิ บ  ....ที่บ้านหลังใหม่ ชื่อถนนสายตะวันรอน..
~~~~~~~~ทะเลเมฆ~~~~~

นั่ ง ม อ ง เ ม ฆ น้ อ ยล อ ย บ น ฟ้ า..

ส่ ง ค ว า ม คิ ด ถึ ง..ผ่ า น ด ว ง ต า..ไ ป บ น ฟ้ า ใ ส-ใส

โอ บ ก อ ดค น ข้ า ง ๆ..ด้ ว ย หั ว ใ จ..

อ ย า ก นั่ ง จ น..พ ร ะ อ า ทิ ต ย์..วั น ใ ห ม่..จ ะ โ ผ ล่ ขึ้ น ม า..

แ ต่ วั น นี้ ต ร ง นี้ ..แ ล ะ คื น นี้..
ที่ นั่ ง อ ยู่ ข้ า ง  ๆ คื อ ค น แ ส น ดี ..ที่ ฉั น รั ก เ ป็ น ห นั ก ห น า..
นั่ ง จั บ มื อ กั น..ม อ ง ท ะ เ ล เ ม ฆ..ที่ บ น ฟ้ า
เ ม ฆ ค ง อิ จ ฉ าที่ ม อ ง ไ ป ทั่ ว บ น ฟ้ าไ ม่ มี ใ ค ร
มี แ ต่  สอ ง ค น ..ส อ ง ใ จ..ที่ ไ ด้ ฝั น..
อ ย า ก ห ยุ ด คื น ห ยุ ด วั นที่ มี แ ต่ เ ร าเ อ า ไ ว้
นั่ ง ม อ ง ห น้ าส บ ต า..พู ด ภ า ษ าหั ว ใ จ
ท้ อ ง ฟ้ า ก ว้ าง แ ค่ ไ ห น ??
ก็ ไ ม่ ยิ่ ง ใ ห ญ่ ก ว่ า ใ จ เ ร า ส อ ง ค น
Poem ID :   54817  
 Written by :   ถนนสายเก่า & ตะวันรอน  
 Posted by :   รหัสสมาชิก : 7589 - ถนนสายเก่า&ตะวันรอน  
 Source :   คนขอบเขียนกะคนชอบเขียน..นั่งมองฟ้า..  
 Date - Time:   05 มิ.ย. 47 - 22:27  
 Note :   บทนี้..วา กะ ตะวัน เขียนด้วยกัน ไม่แยกบทกันแล้ว  

****************************    T H E    E N D   ******************************