ภาพรอยอดีตที่ฝังลึก... ถูกผนึก... เอาไว้ในใจฉัน... เหมือนบันได... ไม้ผุๆ... เตรียมจะพัง... ทิ้งให้ตั้ง... ผึ่งแดด... แล้วก็ลม... ***+++***+++***+++***+++*** ไม้ผุๆ... ก็เหมือนฉันที่ไร้ค่า... จะซื้อหา... ไม่มีใคร... เค้าอยากได้... ได้แต่ทิ้งเอาไว้ให้เดียวดาย... แล้วสุดท้าย... ก็เน่าตาย... อย่างน่าเวทนา ***+++***+++***+++***+++***+++***
กล่องดนตรี 24 ต.ค. 2547 00:12 น. - ID 64141 
797
5
0
24 ตุลาคม 2547 00:53 น. - comment id 356517
ถึงบางทีไร้ค่าแต่เราต้องทำให้วันหนึ่งมีค่าขึ้นมาให้ได้
24 ตุลาคม 2547 00:55 น. - comment id 356519
:-)
24 ตุลาคม 2547 01:08 น. - comment id 356526
ถึงวันนี้เป็นไม้ที่ไร้ค่า อย่าลืมว่าเคยมีวันที่ยิ่งใหญ่ เป็นไม้ต้นให้นกวิหคไพร รวมทั้งคนเดินไกลได้พักพิง ..เพียงแต่ว่าวันนี้เปลี่ยนแปลงไป ตามกฎแห่งการเปลี่ยนได้ของทุกสิ่ง ขอดวงใจแห่งแผ่นไม้ได้เห็นจริง ทิ้งทุกสิ่งแล้วนิ่งรอ...อย่าท้อใจ.. ไม่ได้เป็นไม้ต้นเหมือนวันก่อน ไม่ได้เป็นที่หลับนอนใช้สอยได้ แต่ยังมีคุณค่าน่าสนใจ เป็นกองฟืนเผาร่างกายให้ผู้คน
24 ตุลาคม 2547 09:31 น. - comment id 356541
แต่งได้เพราะและลึกซึ้งมาก... ชอบชื่อกลอนกับนามปากกาด้วย... :-)
24 ตุลาคม 2547 18:32 น. - comment id 356733
ขอบคุณค่ะ^_^ เศษไม้จะขอเผาร่างกาย ให้หายไปจากโลกา
25 ตุลาคม 2547 06:35 น. - comment id 356858
อ่านแล้วรู้สึกน้อยใจจังเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
