มาสู่เมืองรุ่งเรืองไกลในอีกภพ อยากจะหลบไม่พบแลแต่กลัวหลง จากถิ่นเดิมด้นมาไกลใจพะวง ดุจอยู่กรงขังไว้ในราตรี มากผู้คนปนขวักไขว่ในเมืองหลาย บ้างมักง่ายบ้างโหดร้ายบ้างป้ายสี ช่างระอาหน้าเบื่อหน่ายดวงฤดี อยากหลบหนีลี้ไปไม่กลับมา ที่ต้องไปใกลบ้านเพื่อด้วยเหตุ ถึงข้ามเขตจากแดนดินถิ่นภูผา เพื่อมาเรียนเขียนหนังสือหาวิชา เมื่อโตมาหางานทำค้ำถิ่นตน แล้ววันนี้ที่สำเร็จเสร็จศึกษา ได้เงินมาเพราะขยันหมั่นฝึกฝน สังคมใหญ่เป็นอย่างไรใจอดทน กลับถิ่นตนชนบทที่จากมา ^_____^
22 ตุลาคม 2547 18:40 น. - comment id 356000
ต้องขอโทษอย่างมหันต์จริงจริงเลยนะครับ บรรทัดที่สองนะครับ ต้องเขียนว่า อยากจะหลบไม่พบแลแต่กลัวหลง ขี้ลืมจริงจริงสงสัยจะแก่แล้วกระมังครับ แล้วตอนนี้ตอนนี้รูสึกจะเขียนไม่ค่อยดีเท่าใหร่ ยังไงก็ติติกันบ้างนะครับ ว่าต้องเปลี่ยนตรงใหนบ้างนะครับ
22 ตุลาคม 2547 20:20 น. - comment id 356060
..คุณเขียนได้ดี..กว่าเรนอีกนะคะ.. แบบ เรนเคยคิดที่จะเขียนกลอน ..ที่สร้างสรรค์ .. และบอกความรู้สึก แบบนี้ นะคะ.. ความหมาย .. ที่คุณเขียน .. เรนว่า ดีมากเลยคะ.. เรน ..เป็นกำลังใจ .. ให้คุณนะคะ..
22 ตุลาคม 2547 20:23 น. - comment id 356063
จะแก้ไขบทประพันธ์ได้ โดยการ log in เข้าไปหน้าส่วนตัวแล้ว คลิก เครื่องหมายลูกศรท้ายบท อันซ้ายมือ แก้ไข ตัวสะกด แวะมาบอกนะคะ
22 ตุลาคม 2547 20:40 น. - comment id 356087
ขอบคุณทุกคนมากครับที่เป็นกำลังใจ และช่วยแก้ไขบทกลอนของผมแล้วครับ ขอบคุณมากครับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^_____^
22 ตุลาคม 2547 21:27 น. - comment id 356122
เขียนได้ดีแล้วครับ.... **.. สุดท้ายที่ ปลายทาง งานสร้างสรรค์ บทประพันธ์ คือสิ่งใด เธอใฝ่ฝัน หวังชื่อเสียง ลาภยศฐา คือรางวัล หรือมุ่งมั่น กลั่นกรอง ร้องกรองกานท์ **.. แท้ความงาม กวีนี้ อยู่ที่ไหน สะพานดาว ยาวไกล ใครสืบสาน หมดรุ่นเรา หวังไม่สิ้น กลิ่นตำนาน ให้ลูกหลาน สืบสานกวี ไปนิรันดร์.... ยินดีครับ ที่เห็นเยาวชนคนรุ่นใหม่ๆ มาร่วมกัน รักษาและสืบทอดต่อบทกวีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ
22 ตุลาคม 2547 22:39 น. - comment id 356157
พลัดจากถิ่นบินร่อนนครหลวง ไปตามดวงชะตาหาเกี่ยวผล หวังเก็บกำนำความรู้สู่บ้านตน ให้พ่อแม่ได้ยินยลยิ้มภูมิใจ
22 ตุลาคม 2547 23:27 น. - comment id 356180
จากบ้านมาหาความรู้อยู่ในเมือง พอรู้เรื่องเมืองก็เน่าเฉาหนักหนา เรียนจบแล้วกลับคืนถิ่นที่จากมา ใช้เวลาอยู่ในถิ่นพลิกดินเดิม