มโหสถบัณฑิต ตอน ๑๘ (เรื่องชิงช้าห้อยด้วยเชือกทราย)

กุ้งหนามแดง

พระราชาทรงทดสอบบัณฑิตน้อย			
ไม่เคยปล่อยให้ว่างช่างสรรหา
สารพันทั้งเชาว์เอาปัญญา
ทุกปัญหาเร่งรัดหมั่นจัดแจง (๒๐๖)
ราชสำนักมีชิงช้าอยู่อันหนึ่ง
เชือกทรายขึงขาดลงทรงแถลง
จงฟั่นเชือกส่งมาอย่าดัดแปลง
นำแสดงจะทรงโปรดงดโทษทัณฑ์ (๒๐๗)
ชาวประชาปราจีนคามตามสอบถาม
ทุกเขตคามไม่เคยเห็นเป็นป่วนปั่น
เชือกทรายห้อยชิงช้าต่างเถาวัลย์
คิดเหมือนกันถามลูกชายเศรษฐีเอย (๒๐๘)
มโหสถให้จัดหาคนปากกล้า
ไม่ประหม่าสี่ห้าคนเถิดพ่อเอ๋ย
แล้วฝึกสอนให้วุ่นจนคุ้นเคย
นำความเผยต่อราชาอย่าได้อาย (๒๐๙)
คนเหล่านั้นเดินทางถึงวังหลวง
กิจทั้งปวงตามสั่งรั้งถวาย
เชือกที่สั่งเสร็จหรือยังท่านทักทาย
มิระคายตอบว่าข้าพระองค์ (๒๑๐)
ขอทูลถามพระองค์พระเจ้าค่ะ
ลักษณะเช่นไรใฝ่ประสงค์
ตีกี่เกลียวยังไม่ทราบกราบบาทบงสุ์
ข้าพระองค์ขอตัวอย่างไปสร้างมา (๒๑๑)
พระราชาว่าอุวะในวังนี้
ไม่เคยมีเชือกทรายสักเส้นหลา
ชาวบ้านขอพระองค์ทรงกรุณา
ตัวอย่างมาต้องทำได้แน่นอน (๒๑๒)
ใครส่งเจ้ามาขอดูตัวอย่าง
ความกระจ่างมโหสถเป็นผู้สอน
พระราชทานของกำนัลท่านให้พร
ลาจากจรกลับหมู่บ้านงานผ่านไป (๒๑๓)
พระราชาพอพระทัยในสามารถ
ติดสี่ปราชญ์กีดกันทรงหวั่นไหว
รอไปก่อนไตร่ตรองทดลองไป
ทั้งที่ใจอยากรับไว้ในธานี (๒๑๔)