....ไม่มีวันที่เธอจะเข้าใจ.... จะใช้เวลายาวนานแค่ไหน...เธอก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ คนที่เหมือนตายทั้งเป็น....หมดสิ้น...กำลังใจที่เคยมี คนรักที่คิดว่าดี...กลับทำร้ายให้มีน้ำตา อย่าบอกเลย...ว่าเธอเข้าใจ จะทำดีแค่ไหน...ก็บอกเธอได้เลยว่า... ฉันไม่อาจเรียกความรู้สึกทั้งหมดกลับคืนมา เธอทำให้เข้าใจลึกซึ้งถึงคำว่า...ไม่มีค่าอะไร ....อย่าเสียเวลากับฉันอีกเลย.... ปล่อยให้เรื่องราวผ่านเลย...จะดีกว่าไหม เรื่องมันจบไปแล้ว...ไม่มีให้เธอ แม้วี่แววความห่วงใย อย่ารื้อฟื้นขึ้นมาใหม่...เพื่อจบลงตรงที่ทำร้ายหัวใจของใครอีกเลย
29 พฤศจิกายน 2544 18:25 น. - comment id 21795
ความรักจบแต่ชีวิตของเราไม่ได้จบลงเนอะ อิ อิ
29 พฤศจิกายน 2544 18:25 น. - comment id 21796
เศร้าแบบกรีดแทงใจจังเลย
29 พฤศจิกายน 2544 18:38 น. - comment id 21804
เพราะค่ะ..เศร้า..
30 พฤศจิกายน 2544 02:58 น. - comment id 21904
เขียนได้ลึกถึงความรู้สึกพี่เลยจ้า.... ยอดเยี่ยมจัง....
30 พฤศจิกายน 2544 11:21 น. - comment id 21960
เศร้านะครับ... แต่คุณเขียนกลอนได้เพราะมาก ขอบคุณนะ ที่แวะเข้าไปอ่านกลอนของผมเกือบทุกครั้ง.. แล้วผมจะแวะมาอ่านบ่อย ๆ นะครับ ูู^__^
1 ธันวาคม 2544 15:02 น. - comment id 22231
เค้าเรียกเจ็บแล้วจำใช่ไหมคะ ดีค่ะเราก็เคยมีความรู้สึกแบบนี้แหล่ะ (แต่เราไม่ค่อยจำ)
1 ธันวาคม 2544 15:03 น. - comment id 22232
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ