อ้างว้างเดียวดาย...ภายใต้ความเหงา มองดูของเก่า...ตัวเราเศร้านัก มัวเแต่จำจด...รันทดเพราะรัก ตัวเราจมปลัก...คนรักทิ้งไป ตัวฉันเปล่าเปลี่ยว...คนเดียวเหงาใจ ไม่มีคนไหน...เข้ามาเยียวยา เกินกว่าจะแก้...ท้อแท้หนักหนา คงเป็นเพราะว่า...ไม่ลืมรักเธอ
19 ตุลาคม 2547 12:21 น. - comment id 353531
ความทรงจำที่ดี บางที่ก็ทำให้เรา มีความสุข มากกว่า มีน้ำตา เข้ามาทักทายเจ้าค่ะ + + ^O^+ +
19 ตุลาคม 2547 13:08 น. - comment id 353571
ถึง วงเวียน ความทรงจำที่ดีในวันเก่า มีทั้งสุขและเศร้าตัวเราหนา ทั้งหัวเราะเหงาเศร้ามีน้ำตา ก็เพราะความทรงจำนี้หนาพาฉัน ขอบคุณนะคะที่แวะมา
19 ตุลาคม 2547 13:16 น. - comment id 353575
ช่าย เราไม่เคยลืมเลยนะ
19 ตุลาคม 2547 13:24 น. - comment id 353582
ถึง พีซ ลืมใครอ่าแกเอ๊ย..ช้านว่าช้านนึกไม่ออกนะ ( เยอะจัดส์ ) กร๊ากก..ใจจ้าเพื่อนรัก
19 ตุลาคม 2547 14:07 น. - comment id 353600
แสนเศร้าใจในรักที่หักอก แอบตัวหมกอยู่ในมุมที่เปลี่ยวเหงา ในตอนนี้ก็มีเพียงเสียงใจเรา ที่เต้นเร้าตุบตุบตะจังหวะเธอ ขอให้หายเศร้ากลับมาสดชื่นเร็วๆนะ ^o^
19 ตุลาคม 2547 14:13 น. - comment id 353604
สัมผัสไปไหนเสียแล้ว ????
19 ตุลาคม 2547 15:16 น. - comment id 353638
**อย่าเศร้าเลยนะ เศร้าจังเนอะคะไมน์** มายิ้มห้ายค่า *** ^__________________^ ***
19 ตุลาคม 2547 15:47 น. - comment id 353684
แวะมาอ่านและทักทายจ๊ะกลอนน่ารักอีกแล้ว ไม่ลืมรักเธอเช่นกันจ๊ะ
19 ตุลาคม 2547 15:52 น. - comment id 353696
อ้างว้างหดหู่ดูเศร้านัก ยิ่งยามเห็นเขามีรักเราหักหาย ยิ่งรู้สึกนึกถึงวันเดียวดาย ด้วยเรายังมากมายความในใจ ว่ารักเธอเหมือนเก่าเฝ้าห่วงหา แต่เธอลืมวันเวลาพาใจไหว เหมือนดั่งว่าความรักเก่าเฝ้ารอนใจ ทำให้เรานั้นไซร้ไม่เคยลืม *-*ชอบค่ะชอบ*-*
19 ตุลาคม 2547 17:14 น. - comment id 353783
ถึง extreme life บทกลอนคุณช่างเพราะจับใจ เก่งมาจากไหนบอกได้ไหมนี่ ว้าว..สอนฉันบ้างสิคนดี อยากแต่งกลอนได้ดีบ้าจัง โหะๆๆ..ขอบคุณค่ะ...สำหรับกำลังใจ บทกลอนคุณเพราะดีจัง..
19 ตุลาคม 2547 17:17 น. - comment id 353790
ถึง เฟี้ยตเตอร์ อืม..ไมนด์ว่าก็สัมผัสแล้วนะคะ..คือแบบว่า หันมาแต่งกลอน สี่ ดู อืม ถ้าไม่สัมผัสจริงๆ ก็ขออภัยละกันค่ะ...^v^
19 ตุลาคม 2547 17:25 น. - comment id 353796
ถึง ช็อกโกแล็ต หายแล้วค่ะ...โหะๆๆสุขจายย.. ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมกัน ถึง เพราะรัก โหะๆ..พี่หวานล่ะก็ หวานสมชื่อ เลยนะคะ..โย่วๆๆ ขอบคุณค่ะ..ที่แวะมา
19 ตุลาคม 2547 17:26 น. - comment id 353798
ถึง ผู้หญิงไร้เงา ดีใจจังค่ะ..ที่ชอบ กลอนพี่ตูนยังเพราะเหมือนเดิมอีกแล้ว ขอบคุณนะคะ...ที่มาเยี่ยมกันค่ะ..
19 ตุลาคม 2547 17:26 น. - comment id 353799
หวาดดี เฮ้ย!!!ไปเม้นไดเรายัง ไปเร็วๆเลย
19 ตุลาคม 2547 17:37 น. - comment id 353809
แวะมาเม้นห้ะและน๊า คริๆ เราคนเดิมจ๊ะ รุ้นะว่าเราเปงไค ปายและ มิสสสสส จร๊วบบบบบส์
19 ตุลาคม 2547 17:49 น. - comment id 353818
ถึง ใยแมงมุม โหยตั๊กมิเข้านาน....หุ้ยยย.. มาแร้ว...ไปแร้ว..เร็วจริงเพื่อนช้าน ถึง ทรายสีรุ้ง ดีจ้าลูกน้ำ แทงกิ้วนะ หุๆๆชื่อน่ารัก
19 ตุลาคม 2547 18:28 น. - comment id 353838
กาลถึงผ่านไปแสนนาน แต่ความทรงจำยังแจ่มชัด ยังไม่เคยลืมเลือนเลยที่รัก ถึงเธอไปจากกันแสนไกล มองฟ้ามองดินยังเห็นหน้า ยังมีภาพเธอติดตรึงเสมอไป ถึงตอนนี้เราเหมือนคนไกล แต่ยังไงใจฉัน...ไม่ลืมรักเธอ
19 ตุลาคม 2547 18:34 น. - comment id 353844
++ โอ๋ โอ๋...นิ่งเสียเถิด ++ อย่าเตลิด...เลยใจจ๋า ++ กลับมา...ตรงนี้นะ...กลับมา ++ ช่วยเช็ดน้ำตาให้นะ...คนดี
19 ตุลาคม 2547 18:52 น. - comment id 353865
ถึง วายุ-วารี ไม่ว่าเวลาจะผ่านผัน แต่ตัวฉันไม่ห่างหาย ยังรักเธอตลอดไป และไม่มีไครมาแทนกัน ขอบคุณนะคะ...ที่แวะมา และขอบคุณสำหรับบทกลอนด้วยค่ะ
19 ตุลาคม 2547 18:54 น. - comment id 353866
ถึง มาดามมด ขอบคุณค่ะมาดามมด ที่สงสารคนรันทดคนนี้ ขอบคุณนะสำหรับความหวังดี และที่เป็นกำลังใจให้ฉันคนนี้ตลอดมา ..ขอบคุณค่ะ..กลอนคุณเพราะดีค่ะ..
20 ตุลาคม 2547 06:30 น. - comment id 354234
สวัดีครับ............. มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี คนเรียงถ้อยร้อยลำเป็นคำกลอน คิดยอกย้อนแตกต่างล้วนสร้างสรรค์ บ้างลำนำคำฝากจากร้อยพัน จุดเดียวกันกวีไทยให้คำนึง แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและกัน กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
20 ตุลาคม 2547 08:12 น. - comment id 354323
..ไพเราะ .. และเศร้าจัง.. ..พี่เรน ..แวะมา ..ทักทาย..อรุณสวัสดิ์ นะคะ..
22 ตุลาคม 2547 20:13 น. - comment id 356054
ถึง ผลิใบสู่วัยกล้า ขอบคุณมากเลยนะคะ..กลอนคุณไพเราะมากเลยค่ะ..ชอบด้วย ถึง เรน ขออนุญาตนะคะ...ที่ใช้ภาษาไทย.. ขอบคุณพี่เรนที่แวะมานะ..คะ
22 ตุลาคม 2547 23:47 น. - comment id 356189
อาจเป็นแค่ความทรงจำ เป็นลำนำความรักที่แสนเศร้า เขาทิ้งไว้ให้อยู่กับความเหงา ปล่อยให้เศร้า ความรู้ เก่า - เก่า ^__^ ++ มาช้า แต่ดีกว่าไม่มา +++ สานสัมพันธ์กระซับมิตร หยิบยื่นไมตรีส่งไปให้ มอบไว้ให้เธอเก็บด้วยใจ รักษาไว้ นั่นคือ สัญญาของเรา
27 ตุลาคม 2547 17:00 น. - comment id 358300
ถึง แมงกุ๊ดจี่ ขอโทดที่มาล่าช้านะคะ... ขอบคุณมากเลยค่ะที่แวะมา..โหะๆๆ.. กลอนเพราะจัง...ว้าวไปแระน๊า..