เมื่อรู้ว่าไปกันไม่ได้ เมื่อรักที่ให้ไปไม่มีค่า เมื่อสิ่งที่ได้ตอบแทนคือน้ำตา ก็น่าจะเลิกบ้า...แล้วกลับใจ เมื่อวันนี้...มันต้องจบ เมื่อรู้ว่าคบกัน...ิยิ่งเลวร้าย เมื่อในตอนนี้...ทุกอย่างยังไม่สาย เราน่าจะกลาย...เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เมื่อเราไม่อาจควบคุมทุกอย่าง ปล่อยให้ความสัมพันธ์เราเจือจางจะดีไหม ทนรักกัน...ทนคบกัน...แล้วมันเกิดประโยชน์อะไร เสียความรู้สึก...เสียใจ...เสียเวลา ยอมรับความเป็นจริงเถอะคนดี ฝืนกันไปอย่างนี้ไม่มีอะไรดีหรอกหนา เมื่อเธอยังเปิดใจ...ให้ใครได้เข้ามา ถึงสักวันฉันคงหมดค่า...แล้วต้องไปอยู่ดี
19 ตุลาคม 2547 12:56 น. - comment id 353566
ในเมื่อเรานั้นเข้ากันไม่ได้ จะมายื้อทำไมต่างแยกไปดีกว่า ต่อเมื่อไม่รักก็อย่าคบอย่าสบตา เพราะรู้ว่าถึงฉันยังบ้าเธอก็ไม่คืนกลับมาหากัน โย่วๆๆ..มั่วอีกแล้วอ่า..มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
19 ตุลาคม 2547 13:17 น. - comment id 353577
ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจของกลอนบทนี้ ใช้เวลาแต่งไม่ถึง 5 นาทีเลย
19 ตุลาคม 2547 14:58 น. - comment id 353631
เราเริ่มไม่เข้าใจกันฉันรู้ดี เวลานี้เริ่มไม่ดีเริ่มมีทุกข์ เป็นเพื่อนกันดีไหมถ้าได้ลุก ไปพบสุกเถิดเธอเราเกลอกัน เพื่อนก็เพื่อน ^o^
19 ตุลาคม 2547 16:37 น. - comment id 353750
เมื่อรู้แล้วว่าวันนี้ฤดีนั้น ไม่เคยมีตัวฉันให้ฝันใฝ่ ก็ขอบอกเถอะเธออย่าเผลอใจ ให้ต้องช้ำเรื่อยไปเลยนะเธอ *-*ชอบค่ะชอบ*-*
19 ตุลาคม 2547 18:33 น. - comment id 353842
ปันหัวใจ บ่อยๆ น้อยใจนัก ที่หัวใจเธอ ไม่รัก มักขมขื่น เลยต้องปัน หัวใจ ให้คนอื่น ขี้เกียจคืน ปันให้ลืม คืนน้อยใจ