น้ำตาไหลผ่านแก้ม ดังของแหลมแซมทิ่มตำ ทุกระทมชอกช้ำ ไม่สุขหนำเหมือนนานมา ท้องฟ้ามืดมัวมน ไร้ตัวตนบนเวหา ล่องลอยปล่อยเวลา หลายปัญหารุมล้อมลน ตาปิดจิตโศกศัลย์ ดังดวงจันทร์มัวหมองหม่น เรื่องชีวิตจิตสับสน มาปะปนล้นดวงมาลย์ ความท้อเยือนชีวี ล้วนทวีความร้าวราน จุดไฟให้เผาผลาญ ยังรังควานแม้ห่างไกล อ่อนล้ามานมนาน โดนเผาผลาญทั้งกายใจ จะลุกขึ้นสู้ใหม่ ด้วยหัวใจที่ยังมี ลุกขึ้นสู้แม้ปางตาย จะท้อได้แต่ห้ามหนี รีไซเคิลดวงฤดี ตื่นซักที่นะตัวเรา /-/-/-/-//-สู้เขานะ/-//-/-/-/
18 ตุลาคม 2547 21:20 น. - comment id 353196
^__^ มาเป็นกำลังใจให้สู่ต่อไปค่ะ...แต่งดีค่ะ
18 ตุลาคม 2547 21:23 น. - comment id 353197
สิ่งแรกที่ควรทำ เมื่อถลำกายคว่ำล้ม อย่านอนท้อระทม จึงบ่มสร้างกำลัง จำต้องลุกขึ้นสู้ อย่าอดสูอย่าสิ้นหวัง หยัดยืนเพื่ออยู่ยัง สร้างพลังลุกขึ้นมา @@@@@@@@@@ มาเป็นกำลังใจครับ
18 ตุลาคม 2547 21:42 น. - comment id 353209
พยายามเขียนได้ดีนะคะ ตั้งใจต่อไปค่ะ
19 ตุลาคม 2547 15:07 น. - comment id 353634
เป็นคำปลุกปลอบใจให้กล้าแกร่งที่มีความหมายดีค่ะ
19 ตุลาคม 2547 16:21 น. - comment id 353735
ระทมทุกข์คลุกเคล้าเหล่าซมซาน เจ็บแสนนานปวดร้าวเศร้าใจยิ่ง วันต่อไปเป็นเช่นไรท้อจริงจริง แต่ไม่ทิ้งความฝันหรอกขอบอกอิอิ ช่วยไม่ได้ใจยังสู้เนอะ ^o^
19 ตุลาคม 2547 20:23 น. - comment id 353946
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ ^- -^
20 ตุลาคม 2547 14:27 น. - comment id 354491
เพิ่งเริ่มเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ..แล้วจะติดตามต่อไปค่ะ.. ..
26 ตุลาคม 2547 08:52 น. - comment id 357432
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและกำลังใจนะครับ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆเลยครับ --^____^--
1 ธันวาคม 2547 20:32 น. - comment id 381974
สู้ๆเพื่อฝันที่เป็นจริงนะ