........บนเส้นทาง การเดินทางของคนเรา เราเดินไป ในโลกกว้างๆๆใบนี้ ด้วย 2 เท้าของตัวเรา พบปะผู้คนมากมาย........ บ้างก็วิ่ง บ้าง ก็ เดิน บ้างล้มลุกคลุกคลาน..........แตกต่างกันไป .........ตัวฉัน เดินไป บนเส้นทาง เส้นนี้เหมือนกัน เปรีบยเป็นลู่ วิ่ง ที่ มีเป้าหมาย ในการ วิ่งไป...........เช่นกัน .........ในวันนี้ .....การเดินๆๆหยุดๆๆของชีวิต..... ..........ได้ค้นพบอะไรมากมาย......... เรียนรู้ ตั้งแต่ลืมตามาดูโลก ที่เค้าบอกว่า โสภา และศิวิไลย์ มีความฝัน มีความหวัง มี สุข ทุกข์ เหงา เศร้า อยู่ประปราย ........ในบางเวลาที่ รู้สึกว่า ต้องการ กำลังใจ........... เคยคิดว่าร้องขอจากผู้อื่น ...........ฉันร้องขอได้เสมอ แล้ว ทำไม ฉันไม่ค้นหา........... กำลังใจ ตัว ฉันเอง .......ล่ะ เพราะ การที่เราบอกว่า ต้องการกำลังใจ และฝาก คำ คำนี้ ไว้ที่คนอื่นๆๆๆๆ แล้วคิดว่า ............เค้าจะมีให้เราได้ตลอด หรือ ??? .......ในวันนี้ .........ค้นหาความเป็นตัวของตัวเอง .....กันนะ เพื่อที่เราจะได้เข้มแข็ง และ เดินไปข้างหน้า แต่ละก้าวย่าง..ที่มั่นคง .......ปลอดโปร่ง........ การเรียนรู้ ที่จะค้นหาความเป็นตัวของตัวเอง .......... ซึ่งฉันไม่รู้หรอก ว่า ค้าหาจาก ที่ใด ได้บ้าง ฉันต้องขอบคุณ...เจ้าลุกชาย ที่ส่ง ต้นกล้า นัยนา มาให้ ฉันจึงรู้ว่า การค้น หาความเป็นตัวเอง นี่ ยาก จริงๆๆ คงไม่ยากเกินไป ถ้าเราจะเปิด ใจของตัวเอง ให้ค้นหา ตัวเอง.....จงอย่าบอกว่าคนอื่นเป็นกระจกส่องให้เห็นได้ ..............ใช่ ไม่ปฎิเสธ ว่าจริง ............... แต่ ทำไม เราต้อง ให้คนอื่น มาเป็นผู้ชี้ทางตรงนั้น ให้กับเรา ทำไม ไม่เริ่มที่ตัวเราเอง ก่อน........ล่ะ ทำอย่างไรจึงจะรู้จักตัวเอง............. ........จะเชื่อมั่นในตัวเอง ....และ......ยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น ........ไม่เอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ...และ.....ยอมรับผู้อื่นเชื่อ บ้าง .........คิดในสิ่งที่ทำ ทำในสิ่งที่คิด.........แต่.......ไม่เป็นคนขวางโลก............. .......เดินไป บนทางข้างหน้า โดยมองคนรอบๆๆข้าง ทั้ง ด้านหน้าด้านหลัง ข้างๆๆเสมอ........ .....จงซื่อสัตย์ต่อ ตัวเอง............ ............จงเป็นคนธรรมดาสามัญ...........ที่ไม่เหนือใคร........... ดาหลา & ปะการัง
14 ตุลาคม 2547 10:19 น. - comment id 350802
กำลังใจจากใครๆ ก็มีค่าพอๆกับกำลังใจจากตัวเอง คิกๆๆๆมาเป็นกำลังให้พี่นิ่มนะคะ คิดถึงค่ะ
14 ตุลาคม 2547 10:39 น. - comment id 350817
ปรัชญาลึกล้ำ ข้าน้อยขอคารวะ ขอมอบสมองอันอัจฉริยะ ถวามงอักขระ แค่นี้แหละ ว่าจะแต่งแบบทำนอง Hip Hop ซะหน่อย ก็ไม่รอด
14 ตุลาคม 2547 12:56 น. - comment id 350907
ใช่แล้น กำลังใจจากตัวเองดีที่สุด ^o^
14 ตุลาคม 2547 15:30 น. - comment id 350995
เข้ามาอ่านและเยี่ยมเยือนครับ ขอให้เข้มแข็งนะครับ
14 ตุลาคม 2547 22:29 น. - comment id 351269
สองเท้านั้นพลันไหวไม่มั่นคง ใกล้ล้มลงข้างทางอย่างหวั่นไหว พลันพบผู้หยิบยื่นกำลังใจ แต่ที่ก้าวต่อไปคือเท้าตน บางทีเราก็ลืมค่ะว่า ...หากใจเราไม่อนูญาตเสียแล้ว การเดินทางต่อไปก็ย่อมไม่เกิดขึ้น ต่อให้มีกี่มือมาผลักมาดันก็ตาม ..คำพูดหรือกำลังใจจากผู้อื่นมิได้เป็นที่สิ่งสำคัญกว่าการตัดสินใจของตนเอง
15 ตุลาคม 2547 05:13 น. - comment id 351350
ถ้าเปรียบเป็นลู่วิ่ง คงจะเดินทางวนไปวนมาที่เก่านะครับ
15 ตุลาคม 2547 05:14 น. - comment id 351351
อ้าว ชื่อเรื่องว่ากำลังใจ เดี๋ยวจะเสียกำลังใจโพลสให้อีกสักครั้ง ถือว่ามองต่างมุมกันนะครับ