ยังมีกันและกันในหัวใจ

เงาดาว

ถอนหายใจอยู่หลายครั้ง
                                                  ทรุดตัวลงนั่งแล้วกอดเข่า
                                                  แอบร้องไห้กับตัวเองเบาๆ
                                                  คิดถึงคืนวันเก่าๆที่มีเราอยู่ใกล้กัน
                                                  นานแค่ไหนนับจากวันเราไกลห่าง
                                                  ฉันยังจมอยู่กับความอ้างว้าง
                                                  กับภาพเลือนลางของความฝัน
                                                  ยังแอบร้องไห้เมื่อไหร่ที่คิคกัน
                                                  เหมือนว่าคืนและวันเพิ่งผ่านพ้นไป
                                                  ไม่อาจห้ามใจไม่ให้คิดถึง
                                                  อยากเห็นแววตาซึ้งๆของคนเคยใกล้
                                                  วันนี้ยังนั่งกอดเข่าและปวดร้าวในใจ
                                                  เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คนเคยใกล้จะกลับมาเจอ