ว่างเปล่า

ผู้เฒ่า

ขอบฟ้ากว้างวางหุ้มฤาคลุมสิ้น
ธรณินรองจับฤารับไหว
มหาสมุทรเวิ้งว้างที่กว้างไกล
หรือรับได้ใจรักที่ภักดี
ดวงบุหลันวันเพ็ญที่เด่นฟ้า
หมื่นดาราระยิบกระพริบสี
ปุยเมฆล่องท่องฟ้าทุกนาที
งามที่มีมิเท่าเจ้าพะยอม
โบกสะบัดพัดเฉื่อยเอื่อยเอื่อยแผ่ว
ประหนึ่งแววบรรลุทะนุถนอม
แนบไออุ่นพี่ชมมาดมดอม
ให้รุมล้อมข้างกายทุกสายลม
ดั่งภมรหลงรัญจวนมวลบุปผา
มัศยารักน้ำชุ่มให้อุ้มสม
หมู่วิหคหลงฟ้าถลาชม
มิเท่ารมย์ชมแผ่วเพียงแก้วตา
ทุกสายน้ำ-ลม-ฟ้าน้อยค่านัก
ด้อยกว่ารักทุ่มเทเสน่หา
นับหมื่นถ้อยร้อยคำพรรณนา
นั้นมีค่า..ความหวังเหมือนดั่งลม
ความเวิ้งว้างว่างเปล่าของเงารัก
ยามประจักษ์เก็บกลืนความขื่นขม
ทุกสายน้ำลมฟ้ากลับตราตรม
ความระทมย้ำตรึงซึ้งหทัย
สายลมผ่านกรีดเจ็บต้องเหน็บหนาว
เพิ่มรอยร้าวบนฝันที่หวั่นไหว
รักสลายลำเค็ญความเป็นไป
แต่ดวงใจว่างเปล่ามิเศร้าเอย.@
    ตอบขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียนไว้ล่วงหน้า
กำลังจะเดินทาง อาจเข้ามาตอบช้า.
สวัสดีทุกท่านครับ..ขอให้ทุกท่านมีความสุข
                ผู้เฒ่า   โง่งม@