ลองผ่อ.กลอนกำเมือง...

ดาหลา & ปะการัง

บ่ายสองนั่งจ้อง จอสี่เหลี่ยม
บ่ายสองสิบสาม ง๋มห๋าแก้วกาแฟเก่า
ง๋มไปง๋มมา ป๊ะแก้วงามในหลืบเจ้า
แบบว่าหลืบก่อหลืบจ่างมันเต๊อะ

ได๋แก้วแล้วส่องหาน้ำฮ้อนน๊อ
หิวแล้วเจ้ากาแฟคั่ว บะมีเอานี่ก่อน
ขอซักจ้อนเนสกาแฟแม่หละอ่อน
ป้อไค๋หลับจับใจ๋น๊อแม่น๊อ

โฮ๊ะ น้ำบะฮ้อนฟั๊งชงกาแฟ
มันบะลำแต๊บะลำว่านี่แม่มัน
เอากาแฟค้างปี๋ มาแก๋งกัน
มันบะลำแถมสาบเยี่ยว แมงสาบโต๊ย

แม่มันฟังแล้วผ่อหน้าป้อหละอ่อน
ไหนไหน๋เอามาจิมหน้อยลอ
ไหนอี่แก้วมันว่ากาแฟใหม่หน้าหม้อ
มันว่าตึงบดคั่ว มาใหม่เมื่อตะเจ้า

เอามานี่แม่จะไปถามมันบ้านอี่แก้ว
ว่าแล้ว เตี่ยวจ่างซินวิ่น วิ่นไป 
ถามอี่แก้วฮื้อฮู้กำว่าจะได
กาแฟมันสาบเยี่ยวแมงสาบได้จะได
ถึงหน้าฮ้านอี่แก้วแม่เอิ้นถาม
อี่แก้วงามน้องกาแฟอันตะเจ้า
มึงคั่วคนเดียวตะวากะตะวา
มันเหม็นเยี่ยวแมงสาบปู้ดาบโวย

คำแก้ว เอิไว่กาแฟคั่วตะวาบนตะเจ้า
อี่ปี้ว่ามันสาบแต้กาเอามาแล่
เอามาฮื้อเจ้า แลกเอไปใหม่แน่
จะได้ขายคัวแหม่ใหม่ในวันหน้า
แม่หละอ่อนดีใจ๋ได้กาแฟใหม่
เดินไปบ้านเอินถามอ้ายดาบกินแห๋มก่อ
เจ้าได้มาอันใหม่ลองผ่อลอ
กิ๋นของฟรีของอีแก้ว ท่าจะลำ
เอิ้นจาดเมินเยี๊ยหยั๋งมันดักแส๊บ
ลักหย่องๆๆขึ้นส่องที่จานฮ่อม
หันอ้ายดาบไหวไล่ๆ วื๊ด วื๊ด
ได้กะเอ๋อ ป้อมันขนฝืด ฝืด .........
ปล. ลองเอากำเมือง มาเขียนเล่นเว่าไค๋หลับขะหน๋าด    
ง่วง  มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ